პაპანაქება ზაფხულში! მივაბიჯებდი გლდანის ნახევრად დანგრეულ გზაზე.
ყელი მიშრებოდა წყურვილისგან,მაგრამ ჯიბეში 20 თეთრი და მაგნიტი მედო.
ეს 20 თეთრიც სწორედ მაგ მაგნიტის წყალობით აღმოჩდა ჩემს ჯიბეში.
წყურვილის გრძნობას ემატებოდა შიმშილის შემოტევა,რომელსაც ჩემი კუჭი ალყაში მოექცია და მისგან თეთრი დროშის აფრიალებას ითხოვდა.
მოკლედ და კონკრეტულად,უბრალო გასაგებ ენაზე რომ ვთქვათ,პიზდეც იყო ჩემი საქმე.
უცებ რაღაც ხმა შემომესმა, როემლიც იქვე ნახევრად ავარიულ მდგომარებაში მყოფ შენობიდან გამოდიოდა.
ცნობის მოყვარეობმა მძლია, და გავეშურე იმ ადგილისკენ, საიდანც ესეთი ხმები ხვდებოდა ჩემს დიდ და ფლარტუნია ყურებს.
მივედი დანიშნულების ადგილას და 2 ჯენიფერას "ტრაკებით" შეიარაღებული გოგოები იხილა თვლაებმა ჩემა.
ერთმანეთს ტაკუნებს უბრახუნებდენ. ამ მდგომარებამ იმდენად იმოქმედა ჩემზე ,რომ შიმშილიც და პიზდეც მდგომარება დამავიწყდა,გავბედე და მივუხლოვდი გოგოებს.
უცებ ისინი ჩემსკენ შემობრუნდენ თავიანთი ჯენიფერები მომიღერეს. ეს მდგომარება ძალიან გავდა საზენიტო დანადგარს რომ მიმართავ მოწინაღმდისკენ.
ცოტა შემეშინა ,მაგრამ მაინც გავბედე და ვკითხე: გოგოებო! ერთი დამაკვრევინეთ ტაკოზე! ბანის ყოფილი წევრი ვარ და არა ჩემთვის უცხო ეგ ამბავი.
გოგოებმაც არ დაყოვნეს და ისეთი პოზა დაიკავეს გასაგები იყო ყველფერი.
ხოდა მეც ავდექი და ვუკმინე.... გლდანის შაურმაზე გემრიელი იყო

შიმშილის გრძნობამ მაინ სძლია სექსუალურ წყურვილს.
მთავარი რისი თქმაც მსურდა. იქვე მეორე შენობაში ზანგები იმას ატოლებდენ ,კიდე კაი ავცდი იმათ. ეს მიუთითებს იმაზე რომ მიუხედავათ უფულობისა მაინც იღბალა ვარ
და მთავარი კიდევ ერთხელ დადასტურდა ის თეორია ,რომ კაცის კუჭზე გადის გზა მისი.