სნეგირიდა ქალები იგივენაირად არ არიან? გამაბედნიერე იძახიან და თვითონაც არ იციან როგორ. ქალების სრულმა უმეტესობამ არ იცის როგორ იყოს ბედნიერი. კაცები უნდა მივხვდეთ
შენი რიტორიკა იგივეა მე ახლა.მივადგე რომელიმე ქალს და: რა გავაკეთო რომ მოგეწონო?! შენზე ვიზრუნო? ყოველდღიური სითბო გაჩუქო? კარგი სექსი და დაუვიწყარი კუნილინგუსი გაჩუქო ყოველ ღამეს? უგემრიელესი და ჯანსაღი კერძები გაგიმზადო? კარიერულად განვვითარდე და პროფესიონალ სპეციალისტად შევდგე? ბიზნესი შევქმნა? ფინანსური და სოც. სტატუსი ავიმაღლო?
ხედავ, რა სასაცილო გამოვიდა?
მე ძაან კარგად ვიცი ქალისგან რა მინდა. და ვიღებ კიდეც. მაგრამ ქალებს რაც გინდათ კაცისგან, იმის მიღება ხშირად არ იცით. კაცმა თუ გითხრათ მიყვარხარო მერე ავალდებულებთ, რომ თუ გიყვარვარ ეს ქენი, ის ქენი, ასე ქენი, ეს წაიღე, ის წამოიღე. და მოტივაციას არ უქმნით კაცს რომ მოუნდეს ამის გაკეთება.
ჩემი შეყვარებულისთვის ასეთი რამე მაქვს ნათქვამი: არასოდეს არ მთხოვო შენთვის ისეთი რამის გაკეთება, რისი კეთების დროსაც შენზე ვიფიქრებ რომ "აუ, ჩემი შეყვარებული, ახლა ადექი და მიუტანე და წამოიღე, და ის აიღე ფფფჰჰჰჰ რაა...." ნუ მიაქცევთ საკუთართავს ნეგატიურ კონტექსტში. იმიტომ რომ ეს ურთიერთობას ვნებს. ნუ დამავალდებულებ ნურაფერს. იმიტომ რომ ვალდებული, რეალურად, არავინ არაა.
შენს რიტორიკაში ერთი რამ გამოგრჩა, რაც უფრო ახლოს მიგიყვანდა ჭეშმარიტებასთან. კაცს უნდა მოაწონო თავი. კაცს უნდა მოსწონდე, რომ ურთიერთობაში ბედნიერი იყოს შენთან. და თქმის გარეშე აკეთებდეს რაც გინდა რომ გააკეთოს. მოიტანოს, წაიღოს, წამოიღოს. თუ მოსწონხარ? სიმღერ სიმღერით იზამს.
ახლა ფიქრობ, მოიცა, სიყვარული მოწონებაზე მეტი არააო? არა. შეყვარებული კაცი ბედნიერი კაცი არაა ზოგადად (ახალი შეყვარებული შეიძლება). და კაცებს, ჩემი აზრით ისეთივე სიყვარული არ შეგვიძლია როგორც ქალებს. ისეთი ინტენსიური. კაცს ერთი დღით თუ თავს დაანებებ, უფრო მეტად ეყვარები ვიდრე სულ ყიაში თუ ამოუხვალ. მოწონება არის როგორც ფიზიკური (რომ მაქსიმალურად კარგ ფორმაში იყო), ასევე ქცევითი (რომ მაქსიმალურად ნაკლებად უჭამდე ტვინს).
აბა სულ ლამაზი ხომ არ ვიქნები?!??!? შენი კაცი ხომ ყოველთვის შენი კაცია და ისეთი ტიპია როგორიც შეგიყვარდა? დრო და დრო ხომ არ იღვიძებს და ტრაკს იფხანს და 30 ლიტრა ღვინოს სვამს და დედის ტრაკს იგინება. შენი კაცი ხომ ვერ გეტყვის, სულ კაი ტიპი ხომ ვერ ვიქნები, როგორიც შეგიყვარდი, ხანდახან სექსისტი და ### ვარო :დდდ
და კიდევ, მთავარი, უნდა შეეშვათ თქვენი კაცების ნგრევას. ეს მე მგონია რომ პრეისტორიული ხანიდან მოდის. ქალს უნდა აერჩია ძლიერი კაცი რომელიც ფიზიკურად დაიცავდა. და დრო და დრო ამოწმებდა, რომ ეს კაცი ხომ მართლა ძლიერია. მე ხომ მაინც მომერევა.
დღევანდელი ქალებიც იგივეს აკეთებენ. ერთდროულად განცვიფრებული არიან თუ კაცი კაი ტიპია და ძლიერია და მტკიცეა და ღირსეულია, და მეორეს მხრივ სულ უჩიჩინებენ, პროვოკაციებს უწყობენ რომ რამენაირად ძირი გამოუთხარონ და თავიანთი კაცი "მოითვინიერონ", დაასუსტონ, აგდებულად ელაპარაკონ, უყვირონ, დასცინონ. ვითომ ჰიჰი ჰაჰა, მარა ურთიერთობაზე ეს რადიკალურ გავლენას ახდენს. კაცი ღიზიანდება, და ისეთი ქალი უნდება რომელიც ისევ კაცად დაინახავს, და ქალს ბეზრდება ეს კაცი, რომელსაც თავიდან კაცად აღიქვამდა და ახლა შინაურ ბოკვერად აქცია. ქალი ვერ იქნება ბედნიერი შინაურ ბოკვერთან.
გადაბრუნებული კითხვების არ დასმა, პასუხი რომ არ აქვს. მაგალითად ტელევიზორს რომ უყურებთ და ეკითხები: შენ აქედან რომელი გოგო მოგწონს?
ან, პროვოცირება, შენ მაგიდის რომელ მხარეს დაჯდები? გეტყვის აქეთ. მერე მე რომ ვეღარ დავინახავ ტელევიზორს? --- პირდაპირ თქვი საით გინდა დაჯდომა! :დდდ ასეთ რამეებს აკეთებს ყვეეეელა ქალი. ყველა ქალი.
ერთი რამეა კიდევ, რაც, სამწუხაროდ, ბევრ კაცსაც არ ესმის: ქალს არ უნდა გამარჯვება, ქალს უნდა გამარჯვებული კაცი. (ურთიერთობაში და ცხოვრებისეულად ვამბობ, იმას არ ვგულისხმობ გოგოებს ოლიმპიადაზე ოქროს მედალი არ უნდათ-მეთქი. მაგრამ ოლიმპიადაზე ოქროს მედალოსან გოგოს ისეთი კაცი სჭირდება, რომელსაც რომ შეხედავს რაღაც სიამაყეს იგრძნობს, და არა იმას რომ, მე მსოფლიო ოლიმპიელი ვარ და ჩემი ქმარი კიდე რაღაც ფინანსური მენეჯერია მაკდონალდსში).
ეს უნდა აღიაროს ქალმა, რომ მასზე უკეთესი კაცი მოსწონს. და მისი კაცის უკეთესობას ძირი არ უნდა გამოუთხაროს. იმიტომ რომ დიდწილად ამაზე დგას ურთიერთობები. შენს კაცს თუ პატივს არ სცემ, როგორღა მიგიზიდავს სექსუალურად, და თუ პატივს არ სცემს და სექსუალურად არ გიზიდავს და ზემოდან უყურებ დაჟე, როგორც მოშინაურებულ ბოკვერს - რა ურთიერთობაა ეგ, თვითონვე არ გინდა მანდ ყოფნა.
ცოტა მივედ-მოვედე მარა მემგონი მაინც ჩამოვაყალიბე გასაგებად.
* * *
- გამაბედნიერე!
- როგორ?
- როცა არ მინდა შენთან ლაპარაკი, ნუ მელაპარაკები. თუ არ მინდა შენთან ლაპარაკი ნუ მაბრალებ რომ არ მიყვარხარ. ნუ მეჩხუბები უაზრობებზე. როცა რაღაცას ვაკეთებ, თავი დამანებე. ნუ გგონია რომ რაიმე ვალდებულება მაქვს შენს წინაშე.
ერთი რამეა კიდევ. მეფისა და დედოფლის სისტემა, ადრეც დავწერე. მეფე თუ გლეხის ქალს მოიყვანს ცოლად - ის ქალი თავის უმაღლეს დონეს აღწევს - დედოფალი ხდება.
დედოფალი თუ გათხოვდა - კაცი თავის უმაღლეს დონეს არ აღწევს - ინგლისის დედოფლის ქმარი მეფე არაა. არც თამარის ქმარი იყო მეფე.
ჰოდა ვინმე გავლენიან და ცხოვრებაში შენზე წინ მდგომ მამაკაცს თუ მოეწონე, ნუ ჩათვლით ეგრევე რომ შენ მის დონეზე ხარ. იმიტომ რომ კაცები ვგრძნობთ მაგას. არცერთი კაცი არ გეტყვის ამას, მაგრამ ასეა. შენი ქმარი თუ ოლიმპიელია, ნუ გგონია რომ შენც მის დონეზე ხარ. შენ არ ხარ ოლიმპიელი. და რაღაც დონეზე მას ისე უნდა ელაპარაკო და მოექცე, როგორც ოლიმპიელი იმსახურებს. ოღონდ განდიდების მანიას არ ვგულისხმობ. და იმას რომ ფეხქვეშ გაეგო. მაგრამ შეგიძლია ჩათვალო რომ ჩემი ქმარი განსაკუთრებული კაცია და ტვინს არ მოვუხნავ წრუწუნით და წუწკუნით 24/7.
- როგორ?
- ნუ მეკითხები რა შეიცვალე შენს გარეგნობაში, ნუ მეკითხები ხომ არ გავსუქდიო - სასწორიც გაქვს და სარკეც. ნუ მეკითხები შენზე 10 წლით უმცროს გოგოზე ჩემზე ლამაზია თუ არაო. ნუ მეკითხები სამსახურში დაიღალეო მარტო იმიტომ რომ ის მომიყვე შენ უფრო როგორ დაიღალე. და სანამ მე სამსახურში კონდიციონერთან "ვზივარ" შენ ამ დროს რას აკეთებ. თუ მეუბნები ჩამეხუტეო, ნუ მეუბნები რა, მე უნდა გითხრაო?
და ასეთი მილიონი წვრილმანია რომელზეც გოგოები, ჩემი აზრით, უნდა ამუშაობდნენ და წლების მანძილზე ამუღამებდნენ როგორ გააბედნიერონ კაცი. რომ იცოდნენ ეს თავისთვის!! ჩემთვის კი არა!!! თავისთვის !! აი, როგორც მინეტის გაკეთებაა. ყველაზე კაი მინეტი იცი რომელია? რომელსაც გოგო თავისთვის აკეთებს. რომელსაც იმიტომ აკეთებს რომ აი ერთი სული აქვს მინეტი გააკეთოს.
ქალების უმეტესობა პირდაპირ თუ არაპირდაპირ მეძავია
