ლამაზი სიტყვები, წერილები, აზრები, ოცნებები - XXI

NNAPSTER
ყოჩაღ , მაგაზე გამახსენდა

"დავბადებულვარ, რომ ვიყო მონა,
და საქართველოს მედგას უღელი
მაშ, გამარჯვება ტკბილო სიცოცხლე
დავრჩებით ერთად ჩვენ განუყრელი!..." ვისაც რა უნდა ის თქვას, მაგრამ მაინც მგონია, რომ ასეთი სიტყვები და გრძნობები მხოლოდ ქართველს შეიძლება ქონდეს

მინდა ხელუხლებელ, კლდოვან ნაპირზე მარტოდ–მარტო ვიჯდე, არავინ იყოს ირგვლივ, ზღვა ოდნავ დორდმანობდეს, მისი ხმაც არ ისმოდეს, მაშინ ვიოცნებებ შენზე ზღვის პირზე შენი სახე წარმომიდგება, არ მინდა არც შენი სიახლოვე არც შენი სიყვარული, არც თანაგრძნობა...მაღალი ზღვის ნაპირი, თვალუწვდენელი ჰორიზონტი და შენზე ოცნება....

შენ საქართველის დედოფლობა დაგშვენდებოდა,
დაგშვენდებოდა და რა რიგად დაგშვენდებოდა....

Письмо Татьяны Онегину


Другой!.. Нет, никому на свете
Не отдала бы сердца я!
То в вышнем суждено совете...
То воля неба: я твоя;
Вся жизнь моя была залогом
Свиданья верного с тобой;
Я знаю, ты мне послан богом,
До гроба ты хранитель мой...
Ты в сновиденьях мне являлся
Незримый, ты мне был уж мил,
Твой чудный взгляд меня томил,
В душе твой голос раздавался
Давно... нет, это был не сон!
Ты чуть вошел, я вмиг узнала,
Вся обомлела, запылала
И в мыслях молвила: вот он!
Не правда ль? я тебя слыхала:
Ты говорил со мной в тиши,
Когда я бедным помогала
Или молитвой услаждала
Тоску волнуемой души?
И в это самое мгновенье,
Не ты ли, милое виденье,
В прозрачной темноте мелькнул, '
Приникнул тихо к изголовью?
Не ты ль, с отрадой и любовью,
Слова надежды мне шепнул?
Кто ты, мой ангел ли хранитель,
Или коварный искуситель:
Мои сомненья разреши.
Быть может, это все пустое,
Обман неопытной души!
И суждено совсем иное...
Но так и быть! Судьбу мою
Отныне я тебе вручаю,
Перед тобою слезы лью,
Твоей защиты умоляю...

levancho_kanada

.....ძალიან საყვარელი ვინმე ხარ

gudaguda_

შეგვიძლია გავიმეოროთ.......ბევრი მსურველი იქნება დარწმუნებულვარ


ახლა
ისე მინდა მოგეფერო,
როგორც არავის და
არასოდეს.
ღამე
ნაფაზებად გავისერო,
აღარც
გათენების მეშინოდეს...
სუნთქვა -
ნაწნავებად გადაშლილი
მკლავზე
მონატრებად გავიფინო,
ჩურჩულშეპარული მდუმარება
ჩუმად გაგანდო და …
გაგიცინო,
მერე,
გადაღლილი სინანული -
სიტყვაშეუმშრალი ფოთოლცვენა,
აპრილს შევატოვო
ბალახებში -
უკვე
დავიწყებულ მოგონებად.
მერე,
ისევ ისე მოგეფერო,
როგორც, არავინ და
არასოდეს.
დილაც -
შეიშალოს თუნდაც აწი,
ისევ -
მეორე დღის საღამომდე...

KA-SANDRA
ხო მეც ეგრე მგონია რო საყვარელი ვარ

levancho_kanada

......... ....პახოდუ ძალიან



.......ეს ვისიცაა თავად მიხვდება..............


ისევ დათბება, ქარი ჩადგება, შეწყდება თოვა,
მზე თავის სითბოს უწილადებს გაყინულ მიწას,
მერცხლებთან ერთად გაზაფხული ნამდვილად მოვა
ჭირვეულობა დამთავრდება ალბათ მარტისაც.
აპრილთან ერთად აყვავდება ალბათ ბუნება
აზვირთდებიან უთავბოლოდ მდინარეები,
გამოცოცხლდება ადამიანთა მკვდარი გუნება,
რტოებს გაშლიან გაცოცხლდებიან მცენარეები.
მაისში ალაბთ კოკორს გაშლის უკვდავი ვარდი
და დაიწყება ვარდი მიმართ ბულბულთა ლტოლვა,
მაგრამ რად მინდა, მომაწვება სევდა და დარდი,
ჩემთვის მაისში დაიწყება მუდმივი გლოვა,
მე მირჩევნია იყოს ზამთარი და იყოს თოვა,
ჩემთვის უშენოდ გაზაფხული არასდროს მოვა

KA-SANDRA
კაი ეხლა თორე ამივარდა თავში ისედაც რადღეში ვარ ხო ხედავ

levancho_kanada

....კაიც


გულს გავაკრავდი გრძნობის ტაძარში
ყველა გუმბათებს,
--ბედნიერია სიყვარულში ვისაც უმართლებს!
დღეს სიყვარული სიცოცხლისთვის
პორტრეტს ხატავდა,
როგორც ვიხილე, იქვე ავტირდი---
ჩემსას არ გავდა...

KA-SANDRA
რა ტყვილა ვწერ ამდენი ლექსები ხეირი მაინც არაფერი იყო

ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს, შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს,
აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია, აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია…
აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნაგავი, აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი,
აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი, აქ ღალატი გახდა მრავალჯერადი…
აქ სიყვარულს ჩაგითვლიან ბოდვაში, აქ ხომ ახლა ბოზობაა მოდაში,
აქ უნიჭო სიმღერები ჰიტია, აქ “ბებერი ალაზანში კიდია”…
აქ პოეტებს გაურბიან მუზები, აქ გესვრიან თუ არ წაიკუზები…
ჩემს ქალაქში ყველაფერი მოსულა, აქ ჯამლეტამ ჯონდო დააორსულა

levancho_kanada



გესმის, არ მოვკვდები არა,
არც შენ განაცვალებ თავს,
გადავალ ქსანსა და არაგვს,
სანთლით ამოვირჩევ ქმარს.
მთელს ფშავ-ხევსურეთში ცნობილს,
სხვისგან წყენა რომ არ ახსოვს,
დავტოვებ ქალაქელ დბილთ
და დავესახლები არხოტს...

ისე გავაკვირვებ სოფელს
საჩვენო ქალ არსო-თქვას,
გავიჩენ ცხვრებსა და ძროხებს
ვისწავლი ქსოვას და რთვას...
დილაბნელს არაგვზე ჩავალ,
მოვიტან წყვილ კოკა წყალს.
ქმარს გზას დავულოცავ სავალს,
საძოვრას გავრეკავ ცხვარს...
ძროხებს გავაყოლებ ნახირს,
გავიგებ უმი რძის სუნს.
ჭრელ წინდებს დავუქსოვ ბალღებს,
არც ერთს არ დავწყვეტ გულს.

საღამოს სახინკლეს მოვზელ,
მოვწველ ძროხას და ცხვარს,
მერე სათიბიდან მოსულს,
სასთუმალს დავუგებ ქმარს,
ბუხარში მოვხარშავ ხინკალს,
ის მომთხოვს შინაურ ლუდს,
მივშლი იქვე ცეცხლის პირას,
ბავშვების სასთუმალს ხუთს...

ჩვენ დავლევთ ნახევარ ლიტრას
და არ დავნებდებით ძილს,
ის მეტყვის ორიოდ სიტყვას,
ძალინ ნაზსა და თბილს...
მე ის მეყვარება ვიცი,
არ დავემდურები ბედს,
ჩემი შეშურდება ყველას,
ყველას-შენი ცოლის მეტს...

ისე ვუერთგულებ ქმარ-შვილს,
გულს არ გავაკარებ იჭვს
და შენს მოსახელედ გავზრდი,
პირველ თვალხატულა ბიჭს!

KA-SANDRA

ამ ცხოვრებას ვუყურებ სხვა ფერებით
ვეღარ მოვალთ,ვეღარ მოგეფერებით
შენი წასვლა ჩვენთვის დიდი ტვირთია
შენს ლექსებში საოცარი რითმია
ვეღარ იტყვის სიტყვას შენი ბაგენი
რაგვიქენი.. რო გვატირე ამდენი
რო წახვედი ერთი მაინც გეკითხა
ნეტა ადრეც შენი ლექსი მეკითხა
რო გისმენდი არ მომწონდი თავიდან
შენი სახეც ამოვიგდე თვალიდან
მერე ნელა გულში შემოიპარე
მაპატიე უკვე ბევრი ვინანე
დღეს შენ გლოვობს ჩვენი მთელი ერია
ბოროტება სიყვარულის მტერია
იბრძვის, იბრძის მაინც ვერ მოერია
შენ წახვედი ეხლა ჩემი ჯერია
შენ რო გიყვარს ალბათ მიტომ გვიყვარდი
შეს საფლავთან ამოსულა დღეს ვარდი
შვილი მოვა ისევ სანთელს დაგინთებს
პოეტურად შეგითხზავენ შენც მითებს
წახვედი და აგვატირე ყველანი
სევდა მოდის აგარ დამრჩა მელანი
ისევ ვზივარ და ჩემს რითმებს ვაბოლებ
შენს ლექს ვუსმენ და ამიტომ მაბოდებ
შენს ქალაქში ისევ ისე დადიან
“თბილი სი”ტყვით გიგონებენ წარსულში
შენს საფლავთან მეგობრები ადიან
და შენც დარჩი მოგონებად მათ სულში
არ მომკვდარხარ ცოცხლობ შენი რითმებით
ხალხი გგლოვობს ვერ დაგმოგცემ სიტყვებით
დედა ისევ გეტყვის კარგი ბიჭიხარ
ქუდს იხურავ და ზეცაში მიდიხარ
შენს ქალაქში მუხა ფოთლებს მოისხავს
თოვლის ბაბუ კვლავ საჩუქრებს მოიტანს
შენ კი მშვიდად წევხარ მაგ შენს საფლავში
მეცოდება ვინც ებმევა ხაფანგში
ქართველები ისევ საზგვრებს მიდიან
ჩვენ ქვეყანას ისევ გროშად ყიდიან
აგად შეგვრჩა დღეს ქართველებს მანუსი
არც მე მომწონს უცხო სანტაკალუსი
ბებერ მუხას ისევ მუმლი ეხვევა
მასზე ვდარდობ თვალეზე ცრემლი მერევა
რითმავ ალბათ ეხლა უკვე სამოთხეს
ჩემს ლექსიდან იქნებ ჯინნი ამოხტეს
იქ ხომ მუდამ უფლის ნათელ ფერია
შენ სიკვდილი მაინც ვერ მოგერია
ჩემს Lლექსაც კი შენი რითმა ატყვია
თბილის ქალაქს თბილი ნიკო აკლია
დამათენდა შენს ლექს ვუსმენ ისევ
ძველებურად იცევ ცოდვებს ვისევ
აღარახარ, შენზე დარდობს მტკვარი
ცოცხალი ხარ ,სულით არ ხარ მკვდარი
წამი წუთებს ეჯიბრება ბრბოლაში
მაგარი ხარ ლექსში,რითმის სროლაში
ავდგები და გავაბოლებ ყალიონს
შენს ლექს ვუსმენ ისე ვხვდები ალიონს
ბოლოს გეტყვი სანუგეშო სიტყვას
ჯერ ასეთი ლექსი მე არ მითქვამს
არ იდარდო, არ იდარდო ნიკო
ეს ცხოვრება კარი ზღაპარიყო
* * *
moli-si
წელიწადის ყოველ დროს
დღე-ღამეში ყოველ წამს,
რასაც არ მთხოვ გეტყვი ხოს,
ოღონ ნუ მთხოვ კაცის კვლას.
წელიწადის ყოველ დროს
დღე-ღამეში ყოველ წამს,
რასაც არ მთხოვ გეტყვი ხოს,
ნუ დამიშლი ოღონდ სმას.
წელიწადის ყოველ დროს
დღე-ღამეში ყოველ წამს,
რასაც არ მთხოვ გეტყვი ხოს,
ოღონდ დარჩი კიდევ ხანს.
წელიწადის ყოველ დროს
დღე-ღამეში ყოველ წამს,
რასაც არ მთხოვ გეტყვი ხოს,
მერე რა, რომ კოცნი სხვას.
წელიწადის ყოველ დროს
დღე-ღამეში ყოველ წამს,
რასაც არ მთხოვ გეტყვი ხოს,
შენი მაინც მუდამ მწამს

egoistka722

მ ე - სავსე მაქვს გული შენი ტრფობით.
შ ე ნ - არ გესმის ჩემი გულის ძგერა.
ი ს ე - უნდა დავიტანჯო ჩუმად,
მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ - და თქმა ვერ გამიბედავს...
რ ო გ ო რ ც - მხეცი ვხეტიალობ ტყეში.
გ ა ნ წ ი რ უ ლ ს - ვერ მომინახავს შვება,
ს ა წ ა მ ლ ა ვ ი - მე დავლიე შენთვის,
გ ე ს მ ი ს ? - კარგო, ჩემი გულის ძგერა!...-!

sopo_sopooo

მე ისევ დავწერ შენთვის ერთ სტრიქონს,
სტრიქონს ცრემლიანს წვიმაში ნაწერს...
გული შენს სითბოს მანამ მოითხოვს,სანამ მიაღწევს სიკვდილის ნაპირს...
ნუ დამინახავ ცრემლიან თვალებს,
და ამ თვალებში შეპარულ სევდას,
მსურს რომ ცხოვრებამ ჩვენს სიყვარულზე ერთი ლამაზი ლეგენდა შექმნას.
მიყვარხარ! იცი როგორ მიყვარხარ!...
ისე რომ გული ვერ ძლებს უშენოდ...
და ჩემს უაზრო, დაღლილ ცხოვრებას შენ შეგიძლია მხოლოდ უშველო


This post has been edited by levancho_kanada on 15 May 2012, 19:16

KA-SANDRA

მოვედი და ლექსიც მოგიტანე





წუხელ წვიმდა,
მესიზმრე და გამექეცი,
დაგედევნე, როგორც ქარი ფოთლებს ველად,
დაგეწიე, ჩაგიხუტე მთვარეულმა,
შეგადარე ვარდს, იას და საპოვნელას . . .
წუხელ ღამით,
ჩვენ ფოთლებად ვშრიალებდით,
ვასრულებდით თეთრი ღამის ერთად სოლოს,
მარადიულ სიყვარულზე ოცნებებში,
ვერ ვუგებდით დღეს და ღამეს თავს და ბოლოს . . .
ჩემს წვიმაში,
წუხელ, დილად დამესიზმრე,
განთიადად მომევლინე ჩემდა ბედად,
მე შენ წუხელ ისე ნაზად დამესიზმრე,
რომ სიზმარი შენზე ცხადად დამებედა . . .
წუხელ ღამით . . .
სიყვარულად დამესიზმრე .

gudaguda_

....პოეზიის საღამოა თითქმის......ლევანა ფორუმის გოგონებს ლექსებს გვიკითხავს



და განა რამე?
სიამოვნებით დავწვებოდი შენი საწოლის ცარიელ მხარეს.
ისე უბრალოდ სისულელეებს მოგიყვებოდი,
თუნდაც კვადრატულ განტოლებას აგიხსნიდი
და მოძრავი A პუნქტიდან B პუნქტისკენ მიმავალ
მატარებლის მსგავსად შემცირდებოდა მანძილი
სხეულებს შორის.
მოგიყვებოდი თუნდაც ჭორებს საკუთარ თავზე, ეჰ იმდენია.
შენ კი იცინებდი და თავს მხარზე დამადებდი.
გამოზომილი სუნთქვით შენს ყურთან განვიხილავდი
სამი იმპერატორის ომს.
გენიალურ მხედართმთავრებს, დავცინებდი კარის მხატვრებს.
მერე თითებსაც დავატოლებდით, ისე უბრალოდ
მიზიდულობის კანონსაც გაგახსენებდი.
შენ კი ამომხედავდი და მეტყოდი :
-მაკოცე რა..
და განა რამე?
საიმოვნებით დავწვებოდი შენი საწოლის ცარიელ მხარეს.



....სიამოვნებით