ლამაზი სიტყვები, წერილები, აზრები, ოცნებები - XXI

მე ყოველთვის ერთსა და იმევე ადგილს ვტკეპნი.
წინ კი უსასრულო სამყაროა,
ფრთები და მღვრიე გზა.
მე კი ყოველთვის ერთსა და იმავე ადგილს ვტკეპნი,
ვერჩი მიწას და ფოთლებს,
მაგრამ დამნაშავეს ვეძებ უფრო ზევით,
საითკენაც ჩემი თვალები აღარ იმზირება,
რადგან მისჯილი მაქვს მიწა
(როგორც ყველას).
და ისევ ერთსა და იმავე ადგილს ვტკეპნი,
ვეღარ ვენდობი საკუთარ აჩრდილს,
გრძელს თუ გაწელილს.
მას ყოველთვის იქ მივყავარ,
საიდანაც დავიწყე.
და ისევ, ისევ ერთსა და იმავე ადგილს ვტკეპნი,
წინ კი უსასრულო სამყაროა,
ცხრა ზღვა და ათასი ღამე,
ვერჩი ხეებს და ფესვებს,
დამნაშავეს კი ყოველთვის ვპოულობ ,
საკუთარ სიღრმეში.

მიმაგრებული სურათი

სიყვარულისთვის ყველა მსხვერპლი დასაშვებია,
სიყვარულისთვის არ არსებობს წონა ასაკი ,
გიყვარდეს მაგრამ მის წინაშე ნუ დაეცემი ,
შენ შეგიძლია სიყვარულით იყო ამაყი,
თუ შეგიძლია შეყვარება ბედნიერი ხარ ,
რადგან ამ ქვეყნად უნიჭონიც ბევრნი არიან,
მთელი ცხოვრება თამაშობენ სიყვარულობას,
და სიყვარული არ იციან ისე კვდებიან !!!!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - -- - - -- -
ძალიან მომწონს თქვენი ლექსები სულ ვკითხულობ ხოლმე )

მოკლედ ცოტა ოFიც გამომდის ვერ ვნახე შესაბამისი თემა

დაბადების დღე აქვს ცოტახანში გოგოს რომელიც მიყვარს (მაგრამ არ მაქვს ნათქვამი ჯერ) და ვაპირებ დიდი ვარდების თაიგული მივართვა ( უყვარს ყვავილები ) შიგნით პატარა ლექსი მინდა რომ ჩავდო, გოგოებისგან მაინტერესებს აქ ბევრი მაგარი ლექსია მარა აი თქვენ ყველაზე მეტად რომელი მოგეწონებოდათ ?

რავიც ცუდი საჩუქარი არ უნდა იყოს + დუხსაც ჩავდებ შესაფერისს ან რამე უკეთესი იდეა მომაწოდეთ რა ვაჩუქო

This post has been edited by iloilo603 on 29 May 2012, 16:42

iloilo603

.........მე დაგიდებ რამოდენიმეს....შენ აირჩიე რომელიც მოგეწონება.....რომელიც მას მოეწონება:

მიყვარხარ.
მაგრამ ჩუ...ჩუ........
არა თქვა,გულში დამალე,
არსად არ გამთქვა
რომ მენატრები,ჩურჩლით გეტყვი
დახუჭე თვალები დახუჭე
სინათლე ყველაფერს აფუჭბს
სიბნელე მათბობს და მაჩუმებს.
არ გინდა?
სიცოცხლეს გაჩუქებ...
თვალებზე შეგახებ ცხელ ტუჩებს
ეს კოცნა ტკივილებს აყუჩებს
გთხოვ შენი სინაზე მაჩუქე
და შენი სიზმრები მაჩუქე
და მე ამ ყველაფერის სანაცვლოდ
დარჩენილ სიცოცხლეს გაჩუქებ.

........................................................................................................

მინდა ვიყოთ ერთად
სოფელში და წვიმდეს,
შემოჩვეულ სევდას
წვიმის ღვარი შლიდეს,
იფარავდეს შინდი
შეციებულ ჩიტებს
და შენ ჩემი დიდი
სიყვარული გჭირდეს.
გიკითხავდე ლექსებს,
არა ვგავდეთ დიდებს,
გიკოცნიდე დიდხანს
საფერებელ თითებს.
მთელი ღამე მშვიდი,
თბილი წვიმით წვიმდეს
და შენ ჩემი დიდი
სიყვარული გჭირდეს...

..................................................................................................

მე და შენ ყველაზე მაგარი წყვილი ვართ,
ბოლო დროს დამჩემდა ფიქრი და ანკესი,
სიყვარულს ძალიან ხმამაღლა ვყვირივარ,
სიყვარულს ვყვირივარ და შენ კი არ გესმის..
დაცურავს კალმახი და ჭალის კანაფებს,
მივყავარ სადღაც და ვეჩვევი ხეტიალს,
შენსავით ამ ქვეყნად არ ვნატრობ არაფერს,
თუმც ძაღლის ყველაზე უბედო ბედი მაქვს..
წვებიან დღეები, მოდიხარ ჩემთან და,
მწყემსივით გარეკავ ამ დარდს და კაეშანს,
მზეც ისევ გაწვება დაღლილი კლდესთან და,
თუ ლექსებ აცრილი საღამოც დაეშვა,
კვლავ მუზებს ვისტუმრებ, გრძნობების ექიმებს,
ისევ პოეზია, ღამე და ანკესი,
სიყვარულს ვდუმვარ და სიყვარულს ვყვირივარ,
ვიცოდე ნეტავი შენ ვერ თუ არ გესმის..
მიყვარხარ - ეს ისე,
მიკვდება გული და, კანაფის საშინელ სიცილით ვტირივარ,
მე თუ ვარ ფხიზელი, ძალიან ცუდი და თუ მთვრალი -
ყველაზე მაგარი წყვილი ვართ !!



..........................................................................................................................

არა, გაზაფხულზე რა უნდა მარტოობას,
მოგძებნი სადმე და სიყვარულს დაგიმტკიცებ,
მე შენი თვალებით შევხვდები ყვავილობას
არ გჯერა? თუ გინდა იებზე დაგიფიცებ!
-პატარა იების სიცოცხლეს გეფიცები,
მათ ახლად ახელილ თვალებს,
ო, ისე ლამაზად მეყვარები
კიდევაც შეშურდება მთვარეს...
არა, გაზაფხულზე რა უნდა მარტოობას
მოგძებნი სადმე და სიყვარულს დაგიმტკიცებ!
არ გჯერა? თუ გინდა იებზე დაგიფიცებ!
-ლურჯთვალა იების სიცოცხლეს გეფიცები...

.....................................................................................................

ვის გაუგია ივლისში
თოვა?!
მაგრამ, თუ მთხოვ მე
თოვლად მოვალ.
მოვალ და შენში ვიპოვი
ყვავილს,
რომელიც თოვლის
ალერსით ყვავის...

"ედელვაისი"

............................................................................................

გავიქცეთ...
წამო... მომეცი ხელი,
აპრილს ჩავუსახლდეთ გულში,
ჩვენი სიყვარულის შემხვედვარე,
ჩუმად გაკვირდება ნუშიც.

ხელი არ გამიშვა ,შემისისხლხორცე და
ერთად გავუმკლავდეთ ტკივილს,
სანამ ერთმანეთი ასე გვიხარია,
მხრებში გამართული ვივლი.

გვირილების ველზე წვიმად მოვვარდები,
რომ შენ გამელუმპო თქეშით,
მერე ჩაგიხუტებ, თმაში გაგებნევი,
ჩიტივით შეგიფარებ მხრებში.

სანამ ერთმანეთით დილა გვიხარია,
მაგრად მომიჭირე ხელი,
ვაითუ გამეშვა და ვაითუ დამეკარგო...
თორემ უშენობა შემშლის...


....................მგონი საკმარისი იქნება!
წარმატებებს გისურვებ და გამართლებულ სიყვარულს!

********************************************************************************************* * *








ეს კი ისე იყოს......გრძნობა გულიდან გამოვახედე......



იცი რა მიკვირს?
დღესაც რატომ წვიმს?
ციდან რა მოდის?
ნეტავ რა მომდის...

იცი რა მიკვირს?
ტუჩზე წამომცდი,
წამით გამოჩნდი.
ნეტა რა მომდის?

იცი რა მიკვირს?
გული მოგტირის.
ცრემლი არ მომდის.
ნეტა რა მომდის?

იცი? კვლავ მიკვირს...
რატომ დავობლდი.
პასუხს არ ველი
აღარც მოგელი.

იცი რა მიკვირს?
ვარდის ახალ კვირტს
როცა გიგზავნი
ნეტა რა მოსდის?

იცი? მე ისევ მიკვირს
ფიქრიდან ვერ გშლი
სურვილებს ვებრძვი
ნეტავ რა მომდის?

იცი? ვიცი რომ მიცდი
ნანობ, განიცდი
თვალებს მარიდებ
უცხოდ ჩამივლი.

იცი? კვლავ დავარღვიე ფიცი
ისევ წამომცდი ფიქრში
ვერ დაგივიწყებ ვიცი,
შვილი აღმოვჩნდი მიწის.

იცი? მე არ ვყოფილვარ პრინცი
ვისთვისაც ამდენს იცდი.
ფრთებიც არა მაქვს ჩიტის
ანგელოზადაც ნუ მთვლი.

იცი? ცაში მონა ვარ უფლის
მიწაზე შენი ტუჩის
უკარების და ურჩის
პატარა კოცნის, ძუნწის.

იცი რა მიკვირს?
ეს გზა სად მიდის?
ღამე რატომ მღლის?
ნეტავ რა მომდის?

იცი რა მიკვირს?
რატომ ვერ გივლი?
მუდამ გამირბი.
უცხო გამიხდი...

იცი? არ მიკვირს
ვიცი რაც მომდის
მე შენ მიყვარხარ
და არ გამომდის.

იცი რა მინდა?
შენი გაშვება
რომ მიგანიჭო თავისუფლება
ფრთხილად იყავი არსად გაება.

იცი? ვიცი რომ იცი
ვიცი რომ მიხვდი
თუმცა არ ვიცი არც მოგელოდი,
შემეშინდა და ხელი გაგიშვი.

იცი რას მივხვდი?
მსურს გავაგრძელო ცხოვრება ფიცით,
გადავიტანო ეს მწარე ფიქრი,
თუმცა მე მაინც მიკვირს.

იცი? მეც კი არ ვიცი რა მჭირს
ხან მენატრები, ხან კი...
ხანაც დავეძებ აჩრდილს.
ყველა ქალში რომ არის.

იცი? მე კვლავაც მიკვირს
დაჯერებაც კი მიჭირს.
ალბად დაიწყებ სიცილს,
და როლს მოირგებ ბრიყვის.

იცი? სულ ვერ თამაშობ ნიღბით,
შენი თვალები გყიდის.
წადი, ალბათ ვიღაც გიცდის,
ის დაგავიწყებს ტკივილს...

..........................................................................................................
...........................................................................................................



ჩუმი, სევდიანი დღეებია,
ცივი, ქარიანი ამინდები.
ჩემს წინ გაძარცვული ხეებია,
ალბათ მარტოობით გავგიჟდები.


აღარ გათავდება შემოდგომა,
ვეღარ შემაშფოთებს გაზაფხული,
მე კი უშენობით გავგიჟდები,
ვიცი არ მოხვალ და...
არც მჭირდები!!!

This post has been edited by KA-SANDRA on 29 May 2012, 18:24

შენი ტუჩებიც ისე ტკბილია,
როგორც ბადაგი დადუღებისას.

სევდის ბაღში გაზაფხულის გარინდება,

ათქვირებულ იასამნებს ერთვის,

სიყვარული დავარიგე ყვავილებთან,

გაძარცვეს და აღარ შემრჩა შენთვის.

სიზმარია ყაყაჩოთა ნაზი მზერა,

ცეცხლის ალერსს წამიკიდებს ლხენით,

მთვრალ ყვავილთა,ღვინისფერი ცრემლის მჯერა,

იქნებ,მართლა ამბორია შენი.

მინდვრის ხავერდს,ღილკილოებს ჩამოვუშლი,

გარინდულან,მეოცნებე ხენი,

სულს ჩავხედავ,ავაზისფერ ყვავილებს,

იქნებ,მზერა შემაპარონ შენი.

დამსკდარ რტოებს წვიმა კოცნის ულმობლად,

ათქვირებულ გაზაფხულს,რომ ერთვის,

სიყვარული ყვავილებმა წამართვეს,
ლექსით სავსე სული შემრჩა,შენთვის!!!
* * *
ამბობდი _
თვალებიც ბერდებიან,
და მუდამ ამაზე ვკამათობდით,
ჩვენ შორის სიშორის ის წლებია,
რომლებიც მინდა რომ არ მახსოვდეს.
ახლაღა ბრუნდები,
ვედრებიან
წამებს და საათებს ვგავარ ოდეს,
არ ამბობ _
თვალებიც ბერდებიან,
გახსოვს, არ მჯეროდა არასოდეს.
მიყურებ,
გაცვეთილი მზერებია,
ნიღბიან ერთგულებას თამაშობენ,
ვიჯერებ _
თვალებიც ბერდებიან,
როდესაც გულები ღალატობენ...

Just_smile

მარუს..


იმ დილით ქალაქს ეპითეტი
ჰქონდა ასობით,
გამყიდველები მაღაზიის
ვიტრინებს რთავდნენ,
მანქანებივით იდგა ცაში
ღრუბლის საცობი,
ცისარტყელა კი
გაფუჭებულ შუქნიშანს ჰგავდა.

წვიმამ ქუჩაზე მიახატა
დეკემბრის ლოგო,
მიწას სისველე დამჩნეოდა
ცივი ოფლივით,
სეზონი იყო საორჭოფო
კროსვორდი როგორც
და კითხვითნიშანს ჩამოჰგავდა
ტალღის პროფილი.

მერე დაღამდა, უშენობას
მე ვეღარ ვძლიე,
ვუსმენდი მთვრალი
კლავიშნაკლულ ზამთრის როიალს,
წუხელ ბათუმში მთელი ღამე
ციოდა ძლიერ
და დილით მითხრეს,
რომ თბილისში მოუთოვია...

Mis perfect
გენაცვალე


ცხოვრება ყოველთვის კარნავალია ,
სულ იმალები , მასკას ეფარები ,
არ გინდა გაიგონ შენი გრძნობები
და იღიმები როგორც ყოველთვის .

ბოლოს გბეზრდება ეს ყველაფერი ,
ტყუილი ნიღბები , სიტყვები , ფიქრები
და იხსნი ნიღაბს უცოდველისას ,
და ყველა გკიცხავს იმისთვის რაც ხარ .

ფარხმალს ნუ დაყრი ,შენს გვერდით ჩვენ ვართ ,
ჩვენც მოვიხსენით ნიღბები ტყუილი ,
და უსამართლოდ გაგვკიცხეს ყველა ,
და ჩვენ შევქმენით გრძნობები წმინდა .

ვგრძნოობ რომ აღარ გტოვებს დეპრესია...

ვგიჟდები ამ გოგოზე....

KA-SANDRA
დიიდი მადლობა


პირველი მომეწონაა ყველაზე მეტად

რა ლამაზია ზოგჯერ წარსული…
ტკივილის გარდა რაღაც ხომ იყო…
ბედნიერების ზღვარს გადასული
მოკლე დღე ჩუმი და უთარიღო...
ხომ იყო რაღაც, თანაც ისეთი,
რაც არასოდეს არ გავიწყდება,
რაღაც მომენტებს ფილმის კადრივით
რომ ატრიალებ და არ გწყინდება...

როგორ დამათრო ამ ერთმა ჭიქამ...
ფსკერზე დავცქერი ლაქებს ალისფერს.
ამიყოლია, ავმჩატდი, გავერთე,
გაუჩერებლად ვაქებ, და ვაქებ...
თან, სინანულით ვიხსენებ ყოველ ყლუპს.
ყელში სიმშრალე მანატრებს მომდევნოს.
სულ ცოტაც დამისხით, და მერე გავქრე.
კვლავ სინანულით დავცქერი ლაქებს...
ახლა, უკვე, ღვინონაყლაპი
ვბარბაცებ მთვრალი, ძალგამოცლილი.
არ ვარ მოცლილი უბრალოდ მინდა,
მინდა რომ ისევ დავცალო ჭიქა.
ჯადოსნურია, ღვთისგან ნაკურთხი.
არ მეშინია, არა, არ ვუფრთხი,
დე, ასე მთვრალმა ვიხოვრო მუდამ,
დე, ასე მთვრალმა ვიძინო ღამით.
ახლა კი, ტუჩებზე მხოლოდ სიმშრალე და
წარსულს ვიხსენებ მელნით და კალმით...

This post has been edited by danpali on 30 May 2012, 10:28

ისევ წვიმაა...
მგონი კიდეც ვგავართ ერთმენეთს...
მე და სიჩუმე,
მე და სისველე,
თუ მე და სევდა...
ერთნაირი გვაქვს გამჭვირვალე სული და ელდა.
მოწყენაც თითქოს ერთნაირი ვისწავლეთ,
ხედავ?
ის ტირის ახლა,
მეც თვალებზე მადგება ცრემლი...
და ამ დამქანცველ,უსაგნო გლოვას
ვერაფრით ვშველი...
მაინც ვაგროვებ ყველა მარცვალს
სუსტი პეშვებით...
მერე...
მეც წვიმად ვიქცევი და ...
ციდან ვეშვები...
და შენთან მოვა მხოლოდ ერთხელ
ფერადი თქეში...
ჩაგისახლდება
სულში,
გულში,
თვალებში,
თმებში...
მწვანე წვეთები-(ჩემი მზერა)
შენს ხელებს შეშლის...
და ჩემი ბინა დღეს იქნება შენი სხეული-
გაოცებული,
დარდიანი
და დაბნეული...

,,წვიმს და წვიმის წვეთები.
შენ და ჩემი ლექსები.''

"ჩვენს შორის ისევ, დუმს - ყველა ქვა,ყოველი კენჭი.
ნაცნობი გზების პარამეტრებს, სიზმრად ვამცირებ..
ზოგჯერ მგონია, რომ უბრალოდ რაღაცას მერჩი,
მე კი, შევძელი, ჩემი წასვლით
გადაგარჩინე...
ჩვენ შორის ისევ, არაფრისგან დაყრუვდა ექოც,
წვიმის ფარდები გამოკიდეს ცაზე ღრუბლებმა.
პასუხი ვაგე ყველაფერზე რაც უნდა მეგო,
ჩემს წასვლას უკვე, სახელი აქვს
არ დაბრუნება!
მე ისევ ისე, ყველა აზრი წყდება და მერე,
ლექსიც უბრალოდ ირევა და ფინალს ვაფუჭებ,
როგორ მინდოდა ვერ ნათქვამი სიტყვები გეგრძნო:
არ გამიშვა რა,
სულ უბრალოდ___შემინარჩუნე..."