KA-SANDRA
შენი ხათრით
ზოგჯერ სიტყვები არაფრის მთქმელია..
გაჩუმდი!..
არ მითხრა სხვისი ხარ, სხვასთან ხარ,
კვლავ ჩემი მეგონო. ასე მირჩევნია..
ნუ მეტყვი ნურაფერს, ნუღარც მომიკითხავ!..
არაფერი არ მჭირს, არც რამე მომივიდა..
გაჩუმდი!..
სათქმელი აღარაფერია..
მიყურე,
სხვა მაინც აღარ დამრჩენია..
ნუ მკითხავ, როგორ ვარ!
ნუ მეტყვი, რას ვშვრები!..
ნუ მკითხავ, სიმართლეს მე მაინც არ გეტყვი.
გაჩუმდი..
გავჩუმდეთ..
სიჩუმით დავდუმდეთ..!
სიტყვები დღეს უკვე არაფრის მთქმელია,
სიჩუმის ნოტები უფრო მეტს მეტყვიან..!
ისევ ვაკვირდები შენს თვალებს სევდიანს,
ფიქრის გამოცნობა თითქოსდა მჩვევია.
და ვიცი ეგ თვალები ჩემთვის არ ბრწყინავენ,
ვიცი, შენი გულიც სულ სხვისთვის ფეთქავს.... და მე..
მე ისევ გავჩერდი უაზრო ეტაპზე!..
გზა არ არსებობს, რომ მოვიდე შენამდე..
არადა მენატრები დღეს გულის ძგერამდე!!..
სისხლის გამოცლამდე..
სულ ბოლო წვეთამდე..!!
- ასე თუ ისე მაინც არ ჰქონდა იმის უფლება ,რომ ესე ადვილად დავევიწყებინე ! ხომ ესეა ,ქეთა? ო ,ქეთა მოიხსენი ეგ "ნაოშნიკები" და დამელაპარაკე !- შემომჩივლა მარიმ
- ხო ,მესმოდა - ვუთხარი , აიპოდი გამოვრთე და დავამატე- ნახევრად!
- სულ ესეთი უჟმური უნდა იყო ,ხო ? სიყვარული შენ არ გაინტერსებს , მეგობრები შენ არ გაინტერსებს ...მხოლოდ მუსიკა რას მოგიტანს ,კაი რა!
- ხო მე უჟმური ვარ! - "ნაოშნიკები" ისევ გავიკეთე და აუღელვებლად შევაბიჯე სკოლაში...
- არ მაინტერესებს ,ნუ მეპასუხები !იმ ტიპთან აღარასდროს გაივლი! - ვიღაცის ყვირილი მომესმა ,იმის მიუხედავად ,რომ აიპოდით სიმღერებს ვუსმენდი...ყვირილის ხმა ისევ განმეორდა ,მივიხედე და ბიჭი შემრჩა წინ ,რომელიც ვიღაც გოგონას ისე ძალიან უყვიროდა ,რომ ძარღვები ეტყობოდა შუბლზე...
წინ შევტრიალდი და ისევ ეს ორი ადამიანი დავინახე .ბიჭმა წინ გადამისწრო ,რომელსაც გოგონას ხელი ეჭირა და სადღაც მიათრევდა
- ის გიჟია ? - ვთქვი და ყურსასმენები მოვიხსენი ,მზერა კი მარის მივაპყრე ,ვისგანაც ველოდებოდი ,რაიმე ახსნას
- ვინ "ის"?
- აი "ის" - და თავით ბიჭისკენ გავიხედე ,რომელსაც უკვე გოგონა ხელში ეჭირა
- ა..ხო ეს ანდრეაა!
- რაში მაინტერსებს ვინ არის ,ვერ ხედავდი გოგოს რას უკეთებდა ?
- ეგ გოგო მაგის დაა და უფლება აქვს!
- არა ,არ აქვს! ვერ ვიტან ესეთ უსამართლობას!
- ესე ძალიან რატომ გაბრაზდი ?
- ხომ ვთქვი უსამართლობას ვერ ვიტან -თქო?
- კაი ჰო ,რას მალავ ისედაც ყველა თინეიჯერ გოგოს ეგ ანდრეა მოსწონს
- მე არ ვარ ყველა ! მითუმეტეს არც კი ვიცნობ
- ა , ჰო დამავიწყდა შენ ხომ ქეთა ხარ უგულო ,გოგო! - მეწყინა მარის სიტყვები ,მაგრამ არ შევიმჩნიე ..
- ვაუ ! ჩვენი სკოლის დედოფალი მოვიდა ! - თქვა ლუკამ ,როდესაც კლასში შევედი ...ხელში ამიტაცად და დამაბზრიალა ,როგორც ჩვევია ხოლმე
- ლუკა ,დამსვიიი! -მე კი ,როგორც ყოველთვის წიკვინი დავიწყე
- კარგი ,ხოო! - დამეთანხმა ,ლუკა
- მეც კარგად ვარ ,მადლობა მოკითხვისთვის! - მარიმ მზერა ლუკასკენ ისროლა
- ნუ იკბინები ქაჯო!
- იდიოტო! - უთხრა მარიმ და ლუკას ხელი დაარტყა ხელში
- გეყოფათ ,რა! - ჩავერიე მე
- ფუ ჩემი მართლა ქაჯი ხარ ,რა უნდა გელაპარაკო! - ეხლა ლუკამ შეუბღვირა!
- ლუკა ,ირაკლი როგორ არის ? - ცრემლიანი თვალებით შემოვარდა ის გოგო ,რომელსაც ცოტა ხნის წინ თავისი ძმა ეჩხუბებოდა
- ჰეი , ანი რა გჭირს ? - მისკენ წავიდა ლუკა და ჩაეხუტა ,რომ გოგონამ ისევ ტირილი დაიწყო
- ანდრეამ..ანდრეა- საუბარს ვეღარ აგრძელებდა
- რა უნდა მაგას ? რა გააკეთა? - ჩაერია ლუკა
- ირაკლიმ და ანდრეამ იჩხუბეს
- გაიგო? - უთხრა ლუკამ ...გოგონამ თავი დაუქნია ..მე ჩემი ადგილი დავიკავე მერხთან . შორიდან ვხედავდი ,როგორ ბრაზობდა ლუკა და ,როგორ ტიროდა გოგო ...
- ჩემ დას მეორედ არ გაკეარო ! - მომესმა ეს ხმა და მალე თვითონ ამ ხმის ავტორი...შორიდან ვუყურებდი ,მართლაც ძალიან ლამაზი ბიჭი იყო ეს ანდრეა...ხო ლამაზი და არა სიმპატიური .გაბრაზება კიდევ უფრო ძალიან უხდებოდა ,თუმცა მე ხომ არც კი მინახავს სხვა მდგომარეობაში..
- მაგარი .... ,რა ეხლა შენ რას იტყვი!
- სიტყვები "გაფილტრე" ,როცა მე მელაპარაკები! - მკაცრი ტონით უთხრა ანდრეამ
აი დადგა ნანატრი ზაფხული.რომელიც მარტო უნდა გამეტარებინა,მაგრამ ჩემი ძმა ხომ ყველგან უნდა გამეჩხიროს,გიოს ზღვაზე უნდოდა წასვლა მე კი მთაში.ძლივს დავითანხმე გიორგი რომ ერთი კვირით მაინც მარტო გავეშვი რაჭაში.მარტო წავედი მთის დასალაშქრად(უფროსწორედ ფოტოების გადასაღებლად)
რაჭაში კარგ დღეებს ვატარებდი.ვათვალიერებდი იქაურობას ვიღებდი ბევრ ფოტოს,გიოს ყოველ დღე ვეკონტაქტებოდი.უკვე ერთი კვირა გავიდა რაც რაჭაში ვარ და დრითიდღე ახალ ახალ რაღაცეებს ვხევად.ულამაზესი მთები, როგორ მომწონს აქაურობა.ზღვას მართლაც რომ ჯობდა,ერთხელაც იქვე მდინარესთან ვიყავი ფოტოებს ვიღებდი.მდინარეში ბავშვები როგორ ბანაობდნენ.საყვარელი ბავშვები იყვნენ.იქვე იყვნენ ბიჭები რომლებიც ბანაობდნენ და რაღაცეებს ეუბნებოდნენ ერთმანეთს.მერე ერთ–ერთი ჩემსკენ წამოვიდა
–გამარჯობა
–გამარჯობა
–აქაური არ ხარ ხომ?
–არა
–მე ნიკა მქვია შენ?
–სასიამოვნოა ნიკა მე ნია მქვია
–ჩემთვისაც სასიამოვნოა ნია,საბანაოდ არ ჩამოხვალ?
–არა მადლობა არ მინდა
–ფოტოგრაფი ხარ?
–არა უბრალდო მიყვარს ფოტოების გადაღება
–მე კი ფოტოგრაფით ვარ დაკავებული
–არ გეტყობა
–ეხლა ვისვენებ და ფოტოაპარატი ცოტა ხნით განზე გავდე
–კარგია
მერე ბიჭებამ დაუძახეს ისიც დამემშვიდობა და წავიდა.კარგი ბიჭი იყო ნიკა ძალიან სიმპატიური.დამწყდა გული ასე მალე რომ წავიდა,მაგრამ არ შევიმჩნიე და ფოტოების გადაღება გავაგრძელე.უცებ მეც მომინდა ბანაობა,თითქმის არავინ იყო მდინარეზე ამიტომ გავიხადე,მაისური,შორტები და კედები და წყალში გადავეშვი,ცოტა ხანს ვცურაობდი.10 წუთში წყლიდან ამოვედი სულ სველი ვიყავი შორტები და ზედა ჩავიცდი,კედები კი ჩანთაში ჩავიდე,ფეხშიშველა გავუყევი გზას.თან გადაღებულ ფოტოებს ვაკვირდებოდი და გაოცებილი ვიყავი, წყალში რომ ვიყავი ისე ვიღაცას ჩემთვის ფოტოები ქონდა გადაღებული თან ძალიან ლამაზები.მე ალბათ მასეთი ფოტოების გადაღებას ვერ შევძლებდი.ვერ მივხვდი ვის უნდა გადაეღო.სახლში დავბრუნდი ფოტოები კომპიუტერში გადავყარე ცოტა შევჭამე და მერე დავიძინე.დილით როგორც ყოველთის ადრე ავდექი გავედი გარეთ ცოტა ხანს ვსეირნობდი,მერე ნაცნობი ხმა მომესმა უკან მივიხედე და ნიკა დავინახე
–გამარჯობა ნია
–გამარჯობა
–როგორ ხარ?
–კარგად შენ|?
–მეც კარგად...რას შვრები სად მიდიხარ?
–რავი ჯერ არ ვიცი სად მივდივარ,კარგ ადგილებს ვეძებ
–თუ ნებას დამრთავ მე გაჩვენებ?
–კარგი
ნიკამ ულამაზესი ადგილები მანახა,ბევრი ფოტო გადავიღეთ.ძალიან კარგი ადამიანი აღმოჩნდა.ისე გული მწყდებოდა რომ მივდიოდი და მას ვერ ვნახავდი.საღამოს კი სახლამდე მიმაცილა
–ნია როდის მიდიხარ?
–ხვალ
–აუ რა ცუდია ასე მალე რატომ?
–უკვე ერთი კვირა აქ ვარ,თან ჩემ ძმასთან უნდა წავიდე ერთი კვირა მქონდა ვადა მარტო აქ ყოფნის
–ტერორისტი ძმა გყავს?(სიცილით მითხრა)
–ხო ალბათ ითქმის მასზე ასე,მაგრამ ის ჩემზე ზრუნავს
–ხო გასაგებაი მეც მასე ვარ ჩემს დასთან
–და რომ გყავდა არ გითქვამს
–არ გიკითხავს
–ხომ მართალი ხარ
–შენი ნომერი მომეცი და დაგიკავშირდები ხოლმე
–კარგი
ნიკას ჩემი ნომერი მივეცი და დავემშვიდობე.დილით ადრე წავედი ბათუმში. რომელ სასტუმროში იყვნენ ბიჭები ვიცოდი ამიტომ პირდაპირ იქით წავდი,რომ მივედი ვიკითხე თუ რომელ ოთახში იყვნენ ჩემები მალე მითხრეს რომელ ნომერშიც იყვნენ და მეც ავედი.როგორც აღმოჩნდა მეოთხე სართულზე იყო მათი ოთახი,ავედი კარებამდე რომ მივედი დავაკაკუნე არავინ აღებდა,მერე სახელური ჩამოვწიე და რას ვხედავ ყველა ერთმაენთზე იწვა.გათხლეშილი მთვრალები მეც შევედი აბაზანაში წყალი გამოვიტანე და თავზე გადავასხი.ყვირილი მორთეს მე კიდე კარებთან ვიდექი და ვიცინოდი,რომ დამინახეს გაკვირვებული სახე მიიღეს.მერე მომიტრიალდა ჩემი ძმა და მითხრა
–ეს ჯობდა არ გაგეკეთებინა!!!
–ოხ შემაშინე
–კარგი ეხლა ნახე რა გიყო
გიომ ხელში ამიყვანა და აბაზანაში შემათრია.სულ დამასველა ვყვიროდი ვწიოდი,მაგრამ ვინ მოგისმინა ბოლოს დაიღალე და გამიშვა
–დეგენერატო,საზიზღარო
–კარგი ვსო გეყო
–დებილო შტერო
–ნია!!!
–ქათამო ინდაურო
–ნია მეთქი!!!
–ვსო ვჩერდები
–ასე ადრე რატომ ჩამოხვედი?(დათო)
–რა არ გინდოდათ?კარგი წავალ
–გოგო გაჩერდი ნუ დებილობ(გიო)
–თქვე რა ასე იტრუპებით ყოველ დღე???
–არა(თემო)
–ხო ვიცი თქვენი არა რასაც ნიშნავს
–რაჭა მოგეწონა?(გიო)
–კი ულამაზესი ადგილია
–ადგილი თუ ბიჭები?(დათო)
–ეე გეყო ეხლა არანაირიი ბიჭები სულ მარტო ვიყავი
–დავიჯერე(დათო)
–არ გჯერა და ნუ გჯერა
–კარგი გეყოთ,ნომერი არ აგიღია?(გიო)
–არა
–კარგი დამელოდე აგიღებ და მანდ წადი,თორემ ჩვენთან ერთად არამგონია რომ გინდოდეს გაჩერება
–როგორ მიმიხვდი ჩემი ცხოვრება ძმა თქვენს სანაგვეში მე არ ვიცხოვრებ
–აუ მოკეტე ეხლა გოგო და დაეგდე მანდ
–ეე ასე ნუ მელაპარაკები
–აბა როგორ გელაპარაკო?
–ადამიანივით ცხოველური ლაპარაკი მეც ვიცი
–გოგო მოკეტე მეთქი
–არ მოვკეტავ გიო უკვე მომბეზრდა შენი აუტანელი ხასიათის ატანა წავედი
–სად მიდიხარ?
–სადაც გამიხარდე
ჩემოდანი ავიღე და კარები მივუჯახუნე.ეს პერიოდია გიო ძალიან აუტანელი გახდა,სულ ცუდათ მექცევა.მე კიდე მის მეტი არავინ მყავს და ვუძლებ,მაგრამ დღეს ზედმეტი მოუვიდა.ჩემოდნით ხელში გავედი სასტუმროდან ცოტა ხანი ვსეირნობდი,მერე ერთ პატარა სასტუმროში შევედი და ნომერი ავიღე.ძალიან მყუდრო ოთახი იყო.როგორც კი შევედი წყალი გადავივლე და დავიძინე.დილით ტელეფონის ზამრა გამაღვიძა.თემო იყო ჯერ აღებას არ ვაპირებდი,მაგრამ რომ არ წყვეტდა რეკვას ავიღე...
აბა შეაფასე
· 
ლამაზი სიტყვები, წერილები, აზრები, ოცნებები XXII
