#35700560 · 21 Mar 2013, 22:18 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
მოდი ჰა მეც ვცდი მაგის დედაც ავაცრემლე...
***
აპკოსანო ლამაზმანო , თვალ-ცხვირ-შუბლ-წარბ ალმასხანო
ნუთუ ასე გიჭირს დარო - მზისავ და ზურგს უკანიდან
მოპარულო ცივო ქარო , რომ ჩემს ჯიბეს მიღმა ქალო ,
რომ ჩემს სტატუსს მიღმა კარგო , ჩემი კდემა შეიყვარო ,
აპკოსანო მშვენიერო , თუ არ გარგე - რატომ არ მრგებ ,
რატომ ელი ვაჭარივით , აპკის ნაცვლად თითზე ბეჭედს ,
რატომ ეძებს , მეც გავიგო , რატომ ეგებ , ეგ თვალები
ჩემში შემძენს , ნუთუ არ გძულს , ნუთუ არ გსურს
აპკოსანო კოხტა გოგოვ , რომ ჩაწვები შენ ლოგინში ,
რომ არ იგრძნო იმის შიში , რომ შენს სულზე და სხეულზე
წინ აყენებ ვაი - ვიშით , უსარგებლო , არაფრისმთქმელ
იმ ათ გრამ ხორცს , ხელს რომ გიშლის
აპკანოსო დედაკაცო , გადი იქით , არ მაკოცო ,
შენ ვერ სუნთქავ სულით ბოზო , ნუ ეცდები , ნუ ცდი - გოგოვ
რომ მომყიდო შენი თავი , სისხლისა და ხორცის ფარა,
შენს სულს სულ ზედ გადეფარა , მეკი ვყვირი : არა , არა
გამეცალე , მე შენს გვერდით ,თავს ვგრძნობ მკვდარად , დანამარხად....
--------------------
“All photographs are memento mori. To take a photograph is to participate in another person’s (or thing’s) mortality, vulnerability, mutability. Precisely by slicing out this moment and freezing it, all photographs testify to time’s relentless melt.”
― Susan Sontag
|
· 
ბოზური პოეზია
