ლამაზი სიტყვები, წერილები, აზრები, ოცნებები - XXV

ukrainka

ეგ ის შემთხვევაა რომელსაც მხარე და კუთხე არ აქვს, უბრალოდ ჯობდა და მორჩა!!!
ჩემი სუბიექტური აზრი მოგახსენეთ.

This post has been edited by ENIGMA_ on 7 Sep 2015, 00:08

მგონია, რომ უბრალოდ ცხოვრებისეულმა გამოცდილებამ მოგიტანა ეს, რომ აღარ ასველებ ბალიშს და იმან, რომ ჯერ არ შეგხვედრია ადამიანი, ვის გამოც მართლა ღირს იმ ბალიშის დასველება. თუმცა, ყველაფერი წინაა ალბათ.

ukrainka
ისეთი ლამაზი და საყვარელი ხარ,შენ როგორ უნდა აგატიროს ვინმემ ..

ბანალურია მაგრამ :არცერთი ადამიანი არ იმსახურებს ცრემლებს, ხოლო ვინც იმსახურებს, არასოდეს აგატირებს შენ.



სიყვარულს გისურვებ მხოლოდ დღეს არა
უკიდეგანოდ, მარად და მარად
გეპოვნოს მცველი შენი გულისა,
და ჭეშმარიტი გზა სამოთხისა.

სითბოს გისურვებ თვალებს ბედნიერს
გეპოვნოს გულში მზის ჩასვლა ჩუმი,
და შეხებოდი სხივებს მშვენიერს
მარტის ქარივით რომ დაქრის სულში.

მე არ მიგულისხმია, რომ აატიროს ვინმემ იმ სიტყვების ავტორი, ან ნებისმიერი გოგო. ღმერთმა დაგიფაროთ ყველა ასეთი მამაკაცებისგან. სიყვარულის მოსვლა ვიგულისხმე მხოლოდ და მხოლოდ

nini gogo


უკვე ბოლო დღე გათენდა,
ცრემლი ხშირ-ხშირად დაგჩემდა,
ვეცდები აღარ ვიფრინო,
ოღონდ შენ აღარ იტირო,
წარსული რატომ დააგდე,
ყინვაში რატომ გააგდე,
ვიცი რომ ბევრჯერ გატკინე,
ისე რომ გულსაც არ ვკითხე.
ფიქრობდი - აღარ მიყვარდი,
შენ მაინც ჩემთან იყავი.
პატიებაც კი არ გთხოვე,
როცა მოვედი და გაკოცე.
იცი? არ გეტყვი რომ ვნანობ,
და შენზე ღამით სულ ვდარდობ,
არ გავიმართლებ შენთან თავს,
აღარ გაჩუქებ იას და ვარდს,
არაფერს გეტყვი - კარგი ხარ,
არ მენატრები, მაკლიხარ,
ალბათ კითხულობ, არ ვიცი,
იქნებ ბევრ რამეს განიცდი,
იმდენად შორს ხარ აქედან,
შენ რომ არსებობ არ მჯერა,
ჩემი წასვლის დროც მოვიდა
მე რომ მინდა თან არ მინდა
ვეღარ გავიგე რა მინდა
შენთან მინდა, თუ არ მინდა.
სანამ გაკოცებ შუბლზე
მგონი მოვასწრებ უცებ
ვიცი მოელი რაღაცას
ნუ გეშინია, მე არ ვაპირებ წასვლას


მიყვარხარ ასეთი: მშვიდი და მდუმარე -
როცა არ სჭირდებათ ტექსტებს კორექცია.
თვალებით თანხმობა, თვალებით უარი
და ამ უსიტყვობის მთელი კოლექცია,
შენგან ვისახსოვრე… და სადმე თუ არის,
მაგ შენს დუმილშიდაც არის პოეზია!
მიყვარხარ ასეთი: მშვიდი და მდუმარე -
როცა არ სჭირდებათ ტექსტებს კორექცია.




ახლა ჩვენ შორის სიშორეა, სივრცე, ჰამადა,
ფანჯრის მინებზე – ქარისა და წვიმის პა-დე-დე,
ალბათ ამ ნაწერს შუაღამის ბოდვას გავატან,
რადგან უშენო პოეზია სისხლსაც ადედებს
და კაბალურად ჩემს წილ ჰაერს ადებს ტარიფებს,
ჩემს უშენობას მე დავარქვი – ყოფნა ხურუში,
ახლა ღამეა – მობატონე დღეზე ხალიფა,
ჩანს ცაზე მთვარე, როგორც თურქის მუჭში ყურუში
და ახლა, ისევ მენატრება – მოგყვე, გეძიო,
მინდა ცხოვრებას მივაძახო პირში – მე შენი…
შენი თითებით ჩავიტარო ტანზე ჯენ-ძიუ,
შენი თვალების სისველიდან შევსვა ჟენშენი,
რომ დედამიწამ ვერ გაბედოს მეტად ხალტურა,
შენს სუფთა სისხლში ჭუჭყიანი ხელის ფათური,
მაინც მოგძებნი, მანამდე კი – იყოს დასტურად
ეს ლექსი, როგორც თავგანწირვა სულით, ნატურით.





მოდი დავარღვიოთ წესი,
ყელში ამოვიდა რადგან,
მე შენ გიყურებ და ვხვდები,
როგორ მიყურებ და მკარგავ.
მოდი დავიკიდოთ ყველა,
თუნდაც ჩამოვიხრჩოთ თავი,
სახლში უსაშველოდ ბნელა,
გარეთ უსაშველოდ ბარდნის
თოვლი, მე კი მარტო ვრჩები,
ვიცი და შენ მაინც მიხსნი,
რომ ხარ უსასრულოდ ჩემი,
პლიუს უსასრულოდ-სხვისი.
მე კი ვეგუები ამას,
უკვე ვეგუები რადგან,
ყელზე თუ მოიჭერ ქამარს,
იქვე სკამზეც უნდა დადგე.
მაგრამ მე წავაგე ომი,
ხოდა მაპატიე, მორჩა!
სახლში ისევ ვსხედვართ ორნი,
გარეთ თეთრი თოვლი მოსჩანს.
ხვალ კი კიდევ ერთი დილა,
შუბლზე შემოიდნობს ყინულს,
მინუს უსასრულოდ მტკივა,
ის ,რაც ცელსიუსით პლიუს.

რთული წესები აქვს თამაშს...











მოვიდა წვიმა,
წვიმა წკრიალა,
დატოვა ცრემლი და ჩაიარა...
მოვარდა ქარი,
ქარი გრიალა,
დატოვა მტვერი და ჩაიარა...
მზე აშრობს ქვებად
ქცეულ იარებს,-
მოხვედი შენ და...
შენც ჩაიარე...




ჩემი სიმშვიდე არის ფორმალური,
ღამით,როცა გძინავს,ვარსკვლავებს ვდარაჯობ,
მე ვარ..როგორ გითხრა ?-არანორმალური,
ცხოვრებით ვთამაშობ !
დღეს მაქვს პაემანი შუადღის თორმეტზე,
ალბათ,სიჩქარეში ქუსლებსაც მოვიტეხ,
თუ გსურს მესაუბრე წესებზე,ნორმებზე..
მოგისმენ,მოგისმენ !
მერე ქარს გავატან შენს ყველა ნაბოდვარს
და პეპლის ფრთებოვით ფარფატა სიყვარულს,
არ ვიგრძნობ სინანულს.გინდა დავიფიცო,
რომ მე და სინანულს
ბრძოლები გადაგვხდა,უხმლო და უსისხლო,
რომ ჩვენ გვეცოტავა ეს ჩემი სხეული,
ხოდა,გავიყარეთ,უხმოდ და უსიტყვოდ.
დღეს ჩემი ნიღაბი არის ფორმალური
და ჩემი ცხოვრება, - ტრაგი-კომედია...
და მე,მთავარ როლში,
არანორმალური სევდა მომერია !

შენი სახელია - მარა,
შენ ნამდვილი ხარ და მაშინ,
როცა ცას ღრუბელი ფარავს,
ანუ,
როცა ცივა ცაში,
ჩვენი სახლის კედლებს ათბობ.

შენი სახელია - მარა,
ჩემი ცოლი ხარ და როცა,
სულში მივარდება ქარი
და ჭუჭყით მევსება ხორცი,
არასოდეს მტოვებ მარტო.

შენი სახელია - მარა,
მზისკენ გაქცეული მკერდით
ათას საიდუმლოს მალავ
და შენს აღმოსავლურ კერტებს
რკალავს ჩრდილოეთის ქარი.

შენი სახელია - მარა,
ქალი ხარ, უფრო კი ბავშვი,
ნეკნი არ ვიცი და მალა
ხერხემლის, როცა ხარ სახლში -
ქუჩას ეფინება შუქი.

შენი სახელია - მარა,
ვართ სულ უბრალოდ და ჩვენთვის,
არც ვინმეს სიყვარულს ვპარავთ,
გვყავს ჩვენი შვილი და ღმერთი
ერთმანეთს ყოველდღე გვჩუქნის.

ასეა, შენ როცა შემოგაქვს სუფთა და უმანკო
ჰაერი, თვალები, ჩემში და ბინაში,
ძნელია პოეტმა სინდისთან უარყოს,
მიყვარხარ! უფლის და ამ ლექსის წინაშე.
და იმის წინაშეც, რაც ახლა არა მაქვს,
(რწმენა თუ განცდა თუ ათასი ამგვარი)
რომ ყველა ვედრება ჯვარცმაზე გადამაქვს,
და ახლა შენა ხარ პირველი ბაწარი
თვითმკვლელის, პოეტის, კაცის და რომ ასე
არ იყოს ეს ლექსიც წამიღებს ხრამისკენ,
რა ხანი გავიდა, ძვირფასო რომანსებს
მოგწყვიტე და წასვლა უცრემლოდ გავრისკე!
ასეა, შენ როცა შემოგაქვს სუფთა და უმანკო
ჰაერი, თვალები, ჩემში და ბინაში.
ძნელია პოეტმა სინდისთან უარყოს,
რომ წასვლა სწორია მხოლოდ შენს წინაშე...

ukrainka
ესეიგი თამაშობ ბუნებით ისევ რომანტიკოსი ხარ .ახლქ თავს იცავ და თამაშობ..გამოცდილი მაქვს ეგ მომენტი.
ახლა არ დამიჯერებ მაგრამ გაჩნდება ადამიანი რომელიც ძველ უკრაინკას გამოაფხიზლებს.

















ადამიანები არ იცვლებიან .ეგ იგივეა სული გამოიცვალო

მომენატრა ეს თემა!

"მე კი დავრწმუნდი, რომ შენი ხელი
ჩემს დაღლილ ხელზე შემთხვევით იდო.

შეცდომით იდო და ნელა-ნელა თავის შეცდომას ხვდებოდა თვითონ"

ოთარ ჭილაძე

" მე ისე მიყვარს შენი სიშორე, რომ სიახლოვე ვერც შეედრება"..

არასოდეს დამავიწყდება ის წამი, როცა მივხვდი, რომ მიყვარხარ..

აბა როგორია ეს ლექსი???


შენ ხარ მელოდიის სუფთა ნოტები

სულზე დაქარგული ჭრელი მოზაიკა

კედლის ნახატების თბილი ტონები

მრუმე ღამეების მწველი ნოსტალგია



ფიქრთა გალაშქრება გრძნობის საუფლოში

სევდის დამცველების უხმო მეტანია

წარსულთ დავანება მყუდრო საწუთროში

ეჭვის ქალღმერთების უნდო რეაქცია



ატომი სიყვარულის, გონის დატყვევება

უძილო ღამეების რძისფრად გა–მთვარე–ბა

ნატვრით განახლებულ სულში გამეფება

ცისკრის სილურჯეში ფერთა განზავება



მარცხენა ხელისგულზე მწველი გაელვება

ზოგჯერ არეული ფიქრით გაშმაგება

დიდხანს ხეტიალში დარდის განელება

ხმელი ყვავილების თმაში დავანება



შენ ხარ მელოდია, გისმენ უსასრულოდ

ჰანგები სათქმელს ურცხვად აშიშვლებენ

ვდგევარ ნახატის წინ, ვხდები უპასუხო

თვალები ცეცხლისფერ სითბოს ასხივებენ

არის ხოლმე,
სიტყვებს თვალებში ვიგუბებ და
ისე გიყურებ.

ვიწრო ფანჯრებიდან სულის სიშიშვლე ჩანს,
როგორ არ მრცხვენია ნეტა
გუშინ ღამე ისევ ძლიერ ვიტირე და
მშვიდად გაერიდე ჩემს ხმას.
მთვარეც იმალება შენს თავს გეფიცები,
გული აღარ მტკივა - მოკვდა
ზოგჯერ გამაცოცხლებს მძაფრი სენტიმენტი
მორჩა, ყველაფერი მორჩა!
ზოგჯერ ისე მწარე არის დაღამება
შენთან მინდება და არ ხარ
ცოტა უცნაური, უეცარი რომ ხარ
სწორედ ამიტომაც მგავხარ.
მოდი, გულში ერთხელ უნდა ჩაგიკრა რომ
მიხვდე როგორია ჩემთან
მინდა ჯადოსნური კოცნა გაჩუქო და
მშვიდად გეამბორო ყელთან.
რა მოგივიდა რომ ვეღარ ადაფტირდი,
რომ ვერ შემეჩვიე კარგო,
ღამე რომ დავწვები საბანს გადავიხდი
სხეულს გავიყინავ მარტო.
ისე ამოვიდა ყელში დედამიწა
და ყელს კიდევ უფრო გაცდა
შენმა სუნთქვამ გუშინ ისე შემაშიინა
გულზე შენს ნაბიჯებს ვქარგავ.
გთხოვ რომ გამაგონო შენი სუნთქვის ხმა და
უფრო ღრმად ისუნთქე ჩემო
ვიცი დღეს საღამოს ჩემს სიზმარში გნახავ
ვიგრძნობ შენი სუნთქვის გემოს.
არ გადამაქციო ნოემბრის ამინდად
ფოთლად ნუ დამაჭკნობ ისევ,
ამინდს არ რცხვენია წეღან რომ გაწვიმდა
ასფალტს დავაბიჯებ მძიმედ.
აღარ გავყვითლდები, აღარ შემცივდება
მხოლოდ დავჭკნები და მორჩა,
მაინც ვერ გავიგე როგორ მოგძებნო მე
როცა ვიცი ასე შორს ხარ.
ჩემს თვეს ვემსგავსები ცივი გავხდი მგონი,
იანვრისფერ ყინვას ვიცვამ
ჩემი თვალებია გაყინული თოვლი,
ვეღარ ვუმკლავდები ყინვას.
დაბადების დღიდან დღემდე ამ ცრემლებმა
სული გამიყინეს ძლიერ
ხელი დამეღალა, მთელი ცხოვრებაა
თვალებიდან ცრემლებს ვიწმენდ.
სული გავიშიშვლე, როგორ არ მრცხვენია
როგორ უნამუსო გავხდი,
როგორ შეგიყვარე ასე თავხედურად,
მგონი ღირსი ვარ და წადი.
(არა სულ ყოველთვის კი არ დამიჯერო,
უნამუსო ვარ და ვიყო,
შენგან სიყვარული მინდა ჩემო კარგო,
ისეთს ხომ არაფერს ვითხოვ...

გთხოვთ ისეთი ლექსი ან ციტატა მასწავლეთ სულ ახალ გაცნობილ გოგოს რომ გავუგზავნო ,ოღონც რამე სიყვარულზე არ უნდა იყოს საუბარი ,ჩამაფიქრებელი რომ იყოს ისეთი .