მეგობრებოო ცოტა დიდი პოსტი მინდა დავწერო და ვისაც დაგაინტერესებთ წაიკითხეთ
ასე იყო თუ ისე დღეს კიდევ ვისაუბრეთ, მეთქი კარგად დავფიქრდეთ თან აი მე ვმუშაობ ჩემი ოჯახი კიდე არც ისე ცუდ მდგომარეობაშია რო პატარას ვერ მოვუაროთ, მაგრამ ყველაზედიდი პრობლემა გოგოს მამა იყო

კაროჩე ტიპი ბეზპრიდელია იმენა უეჭველი ვიცი რაზეცაა წამსვლელი თან გოგონაც პატარაა და ეგეც დიდი პრობლემაიყო
ნუ კაროჩე აქაური პოსტებიც წავიკითხე მერე მთელი ღამე წამოწოლილი ვფიქრობდი რაუნდა მექნა და გადაწყვიტე მისი ოჯახისთვის თქმა
მეთქი თუ რამეა მე მიზამენ ბავშვი კიდე დარჩება
თან ესეთი ამბები რო მესმოდა მაგარი მიტყდებოდა, მაგრამ რას ვიზამთ ბავშვია ათასი წვრილმანი უნდა ათასი პრობლემაა ხოდა რიგ შემთხვევებში ხდება ეგრე რო ბავშვზე უარის თქმა გიწევთ
ხოდა გოგოს ვუთხარი მე ავალ და შენ ასე 1 საათში მოდი მეთქი
კაროჩე მივედი და ვესაუბრე მამამის (დედამისს სახე გაუნათდა) ხოდა იმენა 1 საათის განმავლობაშI მამამისმა ისეთი დამაჯვა ისეთI რო რავიცი აუტანელი ერთი 1 საათი იყო
და მეთქი არც უნდა მეთქვა ცუდად მოვიქეცი.
ხოდა როცა გოგონას მოსვლის დრო დადგა და დედამისმა კარები გაუღო აი მეთქი სად დამენძრა და ჩემდა მოულოდნელად მამამისი ადგა ჯერ მუცელზე აკოცა მერე კიდე ჩაეხუტა და როდის უნდა გეთქვაო :| აი იმენა უბედნიერესი ადამიანი ვიყავი მაგ მომენტში
ასე და ამრიგად შიშსაც გადავახტი და სულ რაღაც 9 თვეში მამა გავვდებიიი
დიდი მადლობა ყველას ოდნავ გულთან მიტანისთვის და რჩევის მოცემისთვის
გაიხარეთ

ძალიან დამეხმარეთ