ჯერ კიდევ 13-14 წლის ვიქნებოდი, როცა მეგობარმა, პაგანიალა გაიუს ლიციუსმა, ერთ დეიდასთან წამიყვანა,
კარი რომ შევაღე, ისეთი ულამაზო იყო, გადავწყვიტე უარი მეთქვა ქველმოქმედებაზე,
თავაზიანად მოვუბოდიშე, ერთი წუთით გავალ და დავბრუნდებითქო,
ეს სცენარი, როგორც ჩანს, ნავარაუდები ქონდა ლიციუს მეცენატის, სად მოდიხარ ბიჭო, ფულია გადახდილიო და უკან შემაგდო,
ჩემმა მეგობარმა და ქალბატონმა მარინამ ჩათვალეს, რომ მრცხვენოდა და ამ მიზეზით ვარიდებდი თავს ქველმოქმედებას.
რას წრმოიდგენდნენ რომ ჩემში სიკეთე და ბოროტება ებრძოდა ერთმანეთს.
მეც დავყევი ბედს,მიუხედავად ასაკისა, გააზრებული მქონდა, რომ კეთილი საქმეები მსხვერპლს მოითხოვს და პირველად განვახორციელე ქველმოქმედების აქტი.
აგერ უკვე 28 წელია, არჩეული გზიდან ერთხელაც არ გადამიხვევია, სულ იმას ვცდილობ გოგოებს დავეხმარო.
მე ვიცი, რომ ჯერ კიდევ არსებობენ ფორუმზე ქველმოქმედი ხალხი და მწამს, ჩვენს კავალევზე კიდევ უფრო მეტი ქველმოქმედი გაიზრდება.
აი, მაშინ გაბრწყინდება იბერიაც. თქვენი თვალებიდან არეკლილი სიხარული გაანათებს.
გისურვებთ უამრავ სიხარულს და ქველმოქმედებას.
მიმაგრებული სურათი
საქველმოქმედო ურთიერთობები, თუ გქონიათ
