ჩვენი ისტორიები ♥, ცრემლებითურთ........:(((

ladylike

ცრემლითურთ

This post has been edited by shavnabada92 on 7 Nov 2014, 15:37

ამ თემაზე მისი სუნამოს სურნელი გამახსენდა სიგარეტისაში რომ იყო ხოლმე არეული...

მაინც არავინ პოსტავს და...... მე მაინც გავიხსენო ჩემი თემა

ეს მენატრება

მიმაგრებული სურათი

littlemiss
ონლაინ გაცნობის თემაში ერთად ვართ ახლაცო და აქ მენატრებაო და როგორ გავიგო?

კილომეტრები.

littlemiss

უი, ნაცნობი სიტუაციაა

MMSoso
ეჰ ....


მიმაგრებული სურათი (გადიდებისთვის დაუწკაპუნეთ სურათზე)

ამ სოციალურ ტრანსპორტში გადაღებული ფოტო სავარაუდოდ ბოლო გაჩერებაზე რამე რომანტიულია?


This post has been edited by HASIM on 10 Nov 2014, 00:36

littlemiss

მენატრებაო ამბობ და სადღაც გეწერა ისევ ერთად ვართო და დავიბენი...

თუ ერთად ხართ რატო გენატრება?

რავიცი. ფოტოს თუ შეხედავ სოციალური ტრანსპორტის გარდა ბევრი რამის დანახვა შეიძლება.
მომეწონა ძალიან და დავდე...


klo-C
წინა გვერდზე დავწერე.
სამწუხაროდ კილომეტრები გვაშორებს ერთმანეთს ..

უყურეთ ამ ფილმს : )))
Wicker Park

ეხლაც ველოდები სკაიპი სულ ჩართული მაქ ველოდები რომ ისევ გამოჩდება არადა დამნაშავეა უაზროდ მოიქცა მე კი მზად ვარ აქეთ პატიება ვთხოვო რომ არ გაქრეს ჩემი ცხოვრებიდან თქვენ ვერ წარმოიდგენდ რა შეგრძნებაა როცა მხოლოდ აზრები ფიქრები თვისებები პიროვნულობა და ხმა გაყვარებს და გიყვარდება,ეს კოფორტია ყველაზე კაი და სუფთა შეგრძნება რასაც კი განიცდის ჩამოყალიბებული და ეროდირებული ადამიანი მაგ მომენტში ალბათ ყველაზე ძვირფას დავთმობდი ის რომ კვლავ დაბრუნდეს ისევ ისე იყოს როგორც ადრე წყნარი მშვიდი და აზრიანი საუბრები სადაც ხალისი და ბედნიერება , ყველაზე მეტად იმაზე მწყდება გული რომ უჩემოდ ცხოვრობს ის ხომ ბედნიერი იყო რატომ დამივიწყა ასე უცებ უგულოდ რატომ არიან ქალები ესეთი საშინელი არსებები ან ის რატომ გამოდგა არ მიმდა ყველა გავთხვარო;( ყველაზე გუგებარი კი ჩვენი დამოკიდებულება ფიზიკურად არცერთმა ვიცით როგორ გამოვიყირებით

This post has been edited by sistema216 on 10 Nov 2014, 01:31

პითონი
ვიცი ეს ფილმი....
საოცარია, ძალიან დამთრუნველი...


პირველად ერთად ვუყურეთ ამ ფილმს....


bright star.

თუ არ გაქვთ ნანახი, გირჩევთ
* * *

რამდენიმე წლის წინ ჩემმა მეგობარმა,საყვარელი ადამიანი დაკარგა. საოცრად ნაზი, სუსტი იყო,ამხელა იმედგაცრუებისთვის.
იმ ბიჭმა,ვინც მიატოვა, ბევრი არაფერი უთხრა, გარდა იმისა,რომ არ ენერვიულა.
თავიდან მართლა ასე იყო... არ იმჩნევდა, არც მის პროფილს ამოწმებდა,არც შეხვედრა სურდა... მითუმეტეს არც საუბრობდა მასზე.
თითქოს ყველაფერი გაილია, არ ჩანდა არც საფრთხე, არც არაფერი სხვა,რომ ჩვენ მასზე გვენერვიულა.
ძლიერ ქალად მოგვევლინა,შინაგანად დამჭკნარი გოგონა.

ასე გაგრძელდა სადღაც ერთ თვეს... შემდეგ დაიწყო,მონატრება... ალკოჰოლი... სიგარეტი... ჩაკეტილი ცხოვრება. მეგობრების, ახლობლების გარეშე.
შოკირებულები,ვეძებდით პასუხებს,მიუხედავად იმისა,რომ კითხვა არ დასმულა...
როცა მოვახერხებდი მასთან საუბარს, პასუხი სულ იგივე იყო : შემეშვით.

და ეს ,,შემეშვით", წარმოიდგინე,როგორი მოსასმენი იყო,ბავშვობის მეგობრისგან...
იმდენი ვქენი,შევიპარე მის ცხოვრებაში.
თავიდან არაფერს ვსაყვედურებდი,თითქოს ყველაფერი მესმოდა,არადა არაფერი ვიცოდი.

ყველაფერი გავაკეთეთ მისმა საყვარელმა ადამიანებმა, ის ძველი რომ დაგვებრუნებინა.
მაგრამ რამდენიმე წელი გავიდა, და ის მაინც ელოდება...
მაინც სჯერა რომ მივა...
ადამიანის სიყვარული უსაზღვროა.
ამდენი საშინელების მიუხედავად, მაინც ლამაზია და შესანიშნავი...
თუმცაღა მტკივნეული...
ძალიან..


მიმაგრებული სურათი