ღამე მშვიდობისა

ბავშვობაში არამიშავს ბავშვი ვიყავი და მახინჯიო ვერ მაკადრებდი, ხოდა დედაჩემს ჭკუიდან რომ ვწევდი...ვერ მიბრაზდებოდა, იმიტომ რომ სულ ავად ვიყავი, ქრონიკული ალერგიული ბრონქიტით.
წარმომიდგენია რა დავმართე, თინეიჯერობაში, "შე სულით მახინჯოო" რომ მითხრა
დღეს გავუხსენე
არ ვველაპარაკებოდი, გამითიშა, დამემალა

მერე დავურეკე და რა გინდა , შენ დაკრულზე ვიცეკვოო? მეთქი დედა, ოღონდ შენ იცეკვე (მამაჩემის პრობლემების გამო ცოტა უხასიათობაა

)
მოკლედ, არანორმალური ვარ.
: coming out
This post has been edited by სუფთა*დაფა on 14 Dec 2014, 02:08