მოკლედ მივქარე
ფიქრები აზრები
არის ადამიანი რომლისთვისაც არაფერს წარმოვადგენ
მე კიდე ერთი წელია მასზე ვფიქრობ
საათებს ვატარებდი ყოველ დღე მასზე ფიქრში და ხანდახან დღეებსაც გადაბმულად
უამრავი არარეალური მოგონება მაკავშირებს მასთან რომლებიც მასზე უდიდეს დამოკიდებულებას და უასაზღვრო ემოციურ მიჯაჭვულობას მიქმნის
ყველა მოგონება კარგია თან და ძაან მაგარი, ოღონდ ყოველი მათგანი არარეალური არის, მხოლოდ სიმარტოვის დროს ფანტაზიებში არსებული
რეალურად არც ეს გოგო მიყვარს ალბათ , არ ვიცი
მაგრამ მარტო დავრჩები თუ არა, წიგნთან ფილმთან თუნდაც
აი სხვა ადამიანი თუ არ არის გარშემო, ეგრევე მენძრევა და ისევ გამოგონილ რეალობაში ვხვდები სადაც რაც ოდესმე რომანტიკული ფილმი მინახია ბავშვობიდან დღემდე ყოველი მათგანის საუკეთესო მომენტების მსგავსი საუკეთესო არარეალური წარმოსახული მოგონებების გამო რომელიც წარსულში უამრავი იყო ფიქრის დროს ჩნდებოდნენ,
მათ გამო ხდება ისე რომ
მოკლედ ###ურად ვარ ძაან
სიცოცხლეში ვერასოდეს ვეღარ ვიქნები მარტო მშვიდად? იმენა პიკაპის ვიდეოსაც ვერ ვუყურებ თუ მარტო ვარ
ისეთი შეგრძნება მაქვს მარტო როცა ვარ რომ მართლა მარტო ვარ... ანუ აქამდე ყოველთვის ჩემთან იყო ეს ადამიანი, ფიქრებში, მასთან ვიყავი სულ
და ახლა თავს მიტოვებულად ვგრძნობ
იმიტომ რომ
აღარ არის ფიქრებში ეს ადამიანი ჩემთან
რეალობიდან გამომდინარე,
ზედმეტი ფიქრები
გაიფანტა
ახლა კი ###ურად ვარ
თქვენ რას მიშველით მაგრამ ვინმემ იცოდეს რომ ვიტანჯები მაინც
ყველაზე ცუდი შეგრძნება ისაა რომ მას ამ დროს კიდიხარ და ამდაგვარი არაფერი აკავშირებს შენთან
ყველაფერი მხოლოდ შენს ფიქრებშია მაგრამ იმდენი იფიქრე რომ რეალობისგან აღარ განსხვავდება უკვე შენთვის
ყლეობაა ფიქრი
· 
პიკაპი
