სული ისე მტკივა, ისეთი დაღლილი ვარ და ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს ცხრაკლიტულში ვიყო გამომწყვდეული...
ლეწვა-გლეჯვის და ნგრევის სურვილი როგორღაც მოვთოკე და ახლა ყრუ ტკივილს ვუმკლავდები, ასე მგონია გარეთ რომ გამოვუშვა დედამიწას ავაყირავებთქო
არაფერი
არაფერი
არაფერი
და მერე უცებ ამოხეთქავს ხოლმე ყველაფერი ერთად...
სიმშვიდე და თავისუფლება მინდა
შორს წავიდოდი, დავიკარგებოდი და უკან აღარც მოვიხედავდი...
ახალგაზრდა გოგო რატომ უნდა იყო დარწმუნებული რომ დასაკარგი არაფერი გაქვს...
რატომ არ უნდა გეშინოდეს რაღაცის მაინც...
რატომ უნდა ოცნებობდე მარტო ყოფნაზე...
This post has been edited by ТЕА on 9 Jul 2015, 00:20