წეღან სახლში რო მოვედი, სანამ ამოვიდოდი, კორპუსის დაბლა მაღაზიაა და დავაპირე შესვლა.
კარები ღია იყო და გარეთ საუბრობდნენ მაღაზიის კონსულტანტ-მოლარე გოგოები.
არ შემიშვეს, გარედან გვითხარი რის ყიდვა გინდაო. არ შეიძლება შესვლაო.
მეთქი რამე სოსისის პონტში მინდა ვიყიდო და თუ არ მივედი ახლოს და არ ავარჩიე, ასე ზეპირად ვერ გეტყვით მეთქი.
კაროჩე, შეიყვეს იმენა, არ შემიშვეს.
დედამო###ული, თუ შიგნით არავის უშვებთ, მაშინ შეაჯვით თქვენც შიგნით და დაკეტეთ კარები. რას მიბირჟავებთ გარეთ.
აღარაფერი ვუთხარი, გამოვტრიალდი წამოვედი.
დაზომბირებული თაობა მოდის
იიიი მენეჯერმა მკაცრად გააფრთხილა ღამე არავინ შეუშვათო
ვნახავ იმ მენეჯერს და ვკითხავ გარეთ მათი ბირჟაობა შეიძლება თუ არა.
არადა არ ვარ ინტრიგანი, მარა მომიშალეს ნერვი. აზროვნება არ გააჩნიათ დებილებს.
იმაზე უფრო მომეშალა ნერვები, რომ ხშირად შევდივარ და ერთერთი მათგანი სახეზე კარგად მცნობს. არც მთვრალი შევსულვარ, არც მიჩხუბია, არც ტვინი მომი###ვნია, წყნარად შევდივარ, გამოვდივარ. ძაან ჯიგრულად. დანარჩენები ახლები იყვნენ, ვერ ვიცანი.
ამასწინათ სხვა სმენა იყო. შიგნით იყვნენ, კარები დაკეტილი ჰქონდათ. ვთხოვე, მეთქი აქ ვცხოვრობ, ხომ იცით ყაჩაღი არ ვარ არაფერი, შემომიშვით თუ შეიძლება მეთქი და შემიშვეს. დიდი მადლობებიც ვუხადე და გამოვედი.
დაშავდა რამე?
არაფერი.
ვინმე საეჭვო თუ დაინახე, არ შეუშვა, ბაზარი არაა, მარა სახეზე რომ ცნობ ადამიანს და არ უშვებ და თან ამ დროს გარეთ დგახარ და კარები ღია გაქ, მაგარი დებილი უნდა იყო, რომ არ შეუშვა მეზობლად მცხოვრები წყნარი და საყვარელი (
)კლიენტი
This post has been edited by doxaburi on 6 Sep 2015, 01:19 არის რაღაცეები, რასაც ვერ იმასიზავ.
· 
ღამის საუბრები Vol 17, შემოდგომას გილოცავთ
