ისე ცნობისათვის:
ჩემ გონებაში ციფრები ესე ტრიალებენ.... ამიტო ხშირად მერევა...
ოკ. ხოდა შევწყვიტე სიცილი, განა იმიტორო აღარ მეცინებოდა... უბრალოდ მივხვდი, რო არ უნდა გამეცინა...
რადგან ეს იმედს აძლევდა ამ კაცს... და აცუნცრუკებდა ასე ვთქვათ... ხოდა არ მინდოდა, გამებანძებინა ან ცუდად ეგრძნო თავი...
ხოდა მოკლედ ჩვეულებრივი სახით... ოღონდ დადებითი განწყობით ვუთხარი:
არა მეჩქარება, უნდა წავიდე...
ნუ მაშინ ტელ. მომეცი და სხვა დროს შევხვდეთო..
მეთქი ვერა ტელ. ვერ მოგცემთ..
რატო
რავი უცხო ხარ და ვეერ.... (ნუ მეტი ვერაფერი მოვიფიქრე... არ მინდოდა სწყენოდა)
ოკ. მაშინ მეც შენთან ერთად ავტობუსით წამოვალ და გზაში გავიცნოთ ერთმანეთი , მეტი ვისაუბროთო...
და მართლაც ავტობუსი მოვიდა მაგ დროს და ავედი... გავიხედე, ესეც მოდის...
ზუსტად ასეთი განწყობა მქონდა