სწორად ითქვა მაღლა, რომ უმთავრესი პრობლემა საერთო დაძაბულობაშია.
გულისამრევია უაზრო, უადგილო და არასერიოზული სერიოზულობა.
ვისზეც 10 ლეველით მაღლა ხარ, იმისთვის ვერასდროს იქნები საინტერესო და ეგეთი ტიპშები შენს იუმორსაც ვერასდროს ჩაწვდებიან.
რანაირ ტიპადაც არ უნდა მოქონდეს თავი, რეალურად 99% პროვინციალიზმს აზეიმებს და ამას პირველივე შესაძლებლობისთანავე ამტკიცებს, როცა უფრო ახლოს შედიხარ ურთიერთობაში.
საკაიფო მკერდი ან ტრაკი გამოსავლის ძიებისკენ გვიბიძგებს, მაგრამ გამოსავალი არ არსებობს ამ დროს, თუ შენ შენ იქნები.
ერთ-ერთ ალტერნატივად გვრჩება 10 ლეველით დაბლა ჩამოსვლა და ისეთი დაბალინტელექტუალური შუტკების გაძრობა, რომლებიც მას შეეფერება და ეს ზოგჯერ გაჭრის, მაგრამ რამდენადაა ეს სწორი და რამდენად იქნები ამით კმაყოფილი, სხვა საკითხია.
თანაც მავნე პრაქტიკაა ეგ - დროთა განმავლობაში შეიძლება შენც ზომბიდ იქცე ნელ-ნელა.
ისე, რაც ნეტში არ ჭრის, ლაივში ჭრის უმეტესად, რამეთუ ლაივში მოჩანს ყველაფერი - ემოციები, მიმიკები, ხასიათი და ა.შ.
მდედრობითი სქესის იუმორის გრძნობა, სად გაიქცა?
