
*
*
მე არ ვიცი ჯირითი. ბავშვობაში გადმომაგდო და მას მერე არც მიცდია ცხენზე დაჯდომა.
*
*
გეყოლება საკუთარი.
*
*
შანსი უნდა მისცე ადამიანის, მოიქცეს ადამიანურად. მე სულ ასე ვიქცევი ან ჩემდა უნებურად მომდის.
არ მეპარება არცერთი დეტალი, მაგრამ ძალით ვაიგნორებ, თავს ვაჯერებ რომ მე მეჩვენება, სინამდვილეში კი ის ადამიანი ძალიან კარგია.
ნუ ბოლოს ჩანს ვინ ვინ არის. მაგრამ იცი რა კარგია ასე? ის დრო ის ადამიანი ჩემთვის საუკეთესოა, მეც ბედნიერი ვარ და მომწონს.
ეს ზოგადად...
მაგრამ მეორე მხარე ის აქვს, რომ როდესაც ადამიანი ამართლებს ჩემს სურვილს, მერე მე ვურევ.
ეს ერთგვარი კომპლექსია, თავდაცვა....
მოკლედ მთელი მახათია რაა.
მაგრამ როდესაც გრძნობა ძლიერია, შენში 180 გრადუსით იცვლრბა ყველაფერი. ეს კი იშვიათი სიამოვნებაა. 100 წელში საშუალოდ 3-4 ჯერ ხდება.
ასი წელი კიდევ ვინ ცოცხლობს?
: )))))))))))