მოკლედ არის ერთი ბიჭი ჩემს ცხოვრებაში ვის გამოც მაქვს კომპლექსი მამაკაცს გული არ ვატკინო.
სადღაც მესამე კლასიდან ვუყვარდი და ყველაფერზე უარეს ვეუბნებოდი. ჩანთაში მიწყობდა ყვავილებს, წერილებს და ა.შ.
გაცილება უნდოდა და არ ვაცილებინებდი თავს და სკოლის მერე უკან მომყვებოდა სახლამდე და მერე მიდიოდა სახლში.
დაჟე დედაისი შეწუხდა და დაურეკა დედაჩემს რომ თქვენ ხომ არ უშლითო, თუ უშლით გეხვერწებით არ დაუშალოთო, ბავშვები არიანო და დედაჩემმა რას ვუშშლით საერთოდ არ ვიცოდითო.
ხოდა ამასწინად მომწერა. ერთი გოგო მოყავს ცოლად მოყავს. ცუდი გოგო არაა.
ხოდა გამახსენა ცოდვები. ერთხელ მოგყვებოდიო და გაჩერდიო და დამიანხე და მოდიო დ 50 ლარი არ გაქვსო და რატოო გკითხეო და წადი ბოზებში დამანებე თავიო. მოკლედ იმ ასაკში საიდან სად ვიცოდი, ან რატომ ვუთხარი. მაგის მერეც ვუყვარდი და ერთხელ რაღაც უზარმაზარი ვარდები და რაღაც საჩუქარი მაჩუქა, აღარ მახსოვს ხოდა მანამდე სხვას არაფერს ვართმევდი და მაგას ხომ მითუმეტეს და აუ ამაზე ისე ინერვიულა და განიცადა რომ რავი.
მერე დედაჩემმა შემარცხვინა ცალკე, მასწავლებელმა ცალკე, კლასელებმა ცალკე. მოკლედ ცუდი ტიპი გამომიყვანეს რომ არ გამოვართვი.
ხოდა ამის მერე მაქვს კომპლექსი რომ კაცს გული არ ვატკინო ეგრე როცა ვუყვარვარ.
ცოლი მოყავს და მაინც მომწერა. ახალი ფოტოები მანახეო და ვანახე და იმედი ქონდა ძალიან შეცლილი ვიქნებოდი დამახინჯებული და არ აუსრულდა ეგ.
მოკლედ ესე უბრალოდ ვისაუბრეტ გულახდილად და დაივიწყა იმედია.
და მე ვინც ძალიან მიყვარდა წლებთან ერთად არ იცვლება. ამდენი წელი არ გასულა ოღონდ. უფრო ცოტა.
დღეს დაბადებისდღე აქვს და აუცილებლად მივულოცავ
წონაში არ მოუმატია, კარგად გამოიყურება ისევ და ისევ კარგი ადამიანია.
არ გაიხარდება მისი ცუდი არასოდეს, პირიქით.
დაბადებისდღეზე ისე, ერთი ჩემთვის ძალიან მნიშმვნელოვანი ადამიანისთვის დამავიწყდა წელს მილოცვა და როგორ გამოვისყიდო არვიცი.
This post has been edited by Kaifistka on 3 Dec 2016, 15:41 იმ დღეს მ******ნ დამდგენელი აქ რო დავრეგისტრირდი და კიდე ზემოდან ბეზდელნიკობას ამ ყ**ს დოღში მეც რომ ვპოსტავ © metro123
10 წლის შემდეგ, ...
