ლამაზი სიტყვები, წერილები, აზრები, ოცნებები XXVI

..............................................

This post has been edited by G_e_o_r_g_u_s on 4 May 2017, 10:22

'ლედი ლაიქ გამარჯობა მშვენიერო, დიდი ხანია არ გამოვჩენილვარ აქ, ბევრი რამ შეიცვალა მას შემდეგ ჩემს ცხოვრებაში. კარგისკენ არაფერი. ასე რომ დავდებ ახლა ამას აქ და გულზე მომეშვება.


თუ შეგიყვაროს სოფელმა,
გულიც თავადვე გატკინოს,
ხან ჯვარს გაგაკრას მადლისთვის,
ხან ლიქნით მოგეხმატკბილოს,

ზურგში დანა გცეს და თანაც,
შემოგღიღინოს ოსანა,
სოფელი რის სოფელია,
თუ ლაფში არ ამოგსვარა?

რაც უნდა დიდხანს გაებას
სიცოცხლის სევდა-ლმობანი,
სულ ერთი მოთქმა დაიტევს
და ერთი შესანდობარი!

+ + +
შატილიონის ლექსია.

მე გელოდები......წვიმს,
მე გელოდები.....მზეა,
სადაც არ უნდა იყო,
შენკენ გამირბის მზერა.

რა მაგნიტი გაქვს მაინც?
სევდიანია დილა,
წუხანდელ ჩვენს შეხვედრას
საბედისწერო ქვია.

ეჰ...გავათენე თეთრად ეს ღამე,
ცრემლი ვაგროვე მარგალიტებად
და მოთმინების ძაფზე ავასხი
მძივი შევკარი არდავიწყებად.

,,კარგად იქნები,შენ არ იდარდო
თუ დავმარცხდები,ვიქნები მარტო,,
თქვი და წახვედი....ვინ იცის სად ხარ...
მე ვერ გიმეტებ და გულში მწამხარ.


გამარჯვებას გისურვებ ჩემო სიხარულო

“არიან ტკივილები,რომლებსაც დრო ვერ კურნავს,
რომლის წინაშეც დროც კი უსუსურია…
არიან ტკივილები,რომლებიც გულის გარშემო ტრიალებენ და გამოდიან გულიდან მაგრამ არის ტკივილი,რომელიც გულში რჩება…შენთან რჩება და შენთან ერთად აღესრულება… “

მინდა საგიჟეთში გამომკეტონ
სამი წიგნი მომცენ,
რომლის მეჩვიდმეტედ გადაკითხვა გამაგიჟებს.
თეთრ კედლებზე რომაა შენი ყოფა დამოკიდებული ან იქნებ ყვითელზე....
რა არ მოსწონთ? რასაც გაექცნენ თუ რასაც ვერ გაექცნენ ? თუ რასაც გაურბიან?
ან სულაც ყვითელი....

“მაგრამ თუ ვცდები, თუ მატყუებს ჩემი ოცნება,

ვერც მიჯნურებად გავჩენილვართ, ვერცა მგოსნებად.”

შექსპირი. 116-ე სონეტი.

რა საჭიროა სიტყვები? მჯერა!
რაღაც წყურვილით და გაგიჟებით,
როგორც სიცოცხლე და ბედისწერა,
თქვენ გაზაფხულზე მეპატიჟებით.

... არავითარი ჟუჟუნა და შხაპუნა წვიმებით, ჭექა-ქუხილითა და თქეშით მოვარდა მაისი თბილისში….

© დუმბაძე

გიწერ, ვიდრე ისევ ინათებდეს,
და გულს უცნაურად უხარია,
ღამეს მინათებენ გვირილები,
სადღაც, ახლომახლოს უფალია...
რომ მზის დავიბრუნოთ ამინდები,
ვიცით... თავიც უნდა გავიმეტოთ,
სხვების უგულობას ვაკვირდებით,
მხოლოდ უფალი გვყავს საიმედო...
მხოლოდ უფალი გვყავს გადამრჩენი,
სევდა ამ ქალაქის სამოსია,
უკვე დაივიწყეს სიყვარული,
ირგვლივ მარტოოდენ ქაოსია.
შენ კი მზისგულა და მზისთვალება,
სითბოს დაატარებ შესაბამისს,
დღეებს მიმზიანებს მოღრუბლულებს,
შენგან ნაჩუქარი სიყვარული
პირველთოვლისფერი გვირილების,
მე რომ გაზაფხულად შემიგრძვნია,
სხვებმა დაივიწყეს სიყვარული,
მე კი ძველებურად შემიძლია
იქცე მოულოდნელ სიხარულად,
მე დროს მარტოობად ვემატები,
და ჩემს საღამოებს ტკივილი აქვთ,
თვალებდახუჭული კელაპტრების...
თითქოს ოცნებები შემახსენე,
თითქოს ჩემს თვალებში ჩამახედე,
გიწერ, ვიდრე ისევ ინათებდეს,
ვიდრე ამ ღამესაც გავათევდე...
რომ გულს უყვარხარ და ეგულები,
და თან უცნაურად უხარია,
ღამეს მინათებენ გვირილები,
სადღაც, ახლომახლოს უფალია...

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

''ჩემს სიყვარულს გულიდან ვერასოდეს ამოიღებ, რადგან მე შენს თვალში ყველა იმ აღსრულებულ ცოდვათა წარმომადგენელი ვარ, რომელთა ჩასადენად შენ გამბედაობა არ გყოფნის.''

ოსკარ უალდი-,,დორიან გრეის პორტრეტი”

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬


რაღაც ხასიათზე დღეს ვარ ირონიულ.
ისევ მენატრება შენი სიახლოვე.
მინდა ეს ფოთლები მოვურ-მივურიო,
ბოლოს მაინც ვინმე ერთად შეაგროვებს.
უფრო ცივი არის ახლა ამინდები,
კიდევ გაცივდება წლები მიყოლებით.
მინდა ახლა ისე თბილად მოგეფერო,
თითქოს მომავალ წელს აღარ გეყოლები.
თითქოს ბავშვი ვიყო ისე მეტირება.
იცი,
წუხელ ერთი ლექსი დაგიწერე.
არის უსარგებლო ყველა შეპირება,
მაგრამ ეს სიტყვები ჩემს თავს გაგიწევენ.
ახლა მგონი უკვე მივედ-მოვედები,
გახდა სისულელე ასი მილიარდი.
წამო,
შევიშალოთ,
როგორც პოეტები,
ვინც ამ ცხოვრებისგან ზურგით მიტრიალდნენ.
წამო,
თორემ ეს ცა ისე გაიბურა,
სხვა ცა აღარა ჩანს ჩვენი ფანჯრებიდან.
წამო,
გეხვეწები,
მინდა ძველებურად
სისხლი გადაგისხა ჩემი მაჯებიდან.


▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬


ისევ არეული დამაქვს ნაბიჯები
შარვალს ცარიელი ჯიბე გამოჩრია
ისე მომყვებიან ზურგში ნაბიჭვრები
ვხვდები, თუ დავეცი ყელსაც გამომჭრიან
მაგრამ არაფერი სხვა რა მედარდება
მაინც რანაირად ყოფნა დავიჩემე
დღეში თითო დარდი მაინც მემატება
ყელში ამოვიდა, ჰოდა დავიჯერე
რო ამ ცხოვრებაში თუა გადარჩენა ჩემთვის
მხოლოდ შენი თბილი თითებია
მხოლოდ მისმა თბილმა სუნთქვამ დამაჯერა
ჩემი თვალები რომ ისევ ინთებიან
ჰოდა მოდით ძმებო თავი დამანებეთ
თვქენი წიაღსვლები თქვენთვის დამითმია
მე კი მას მოვძებნი მთელი გამალებით
სულში ახლა ისევ ფეთქავს არითმია
რომ დროს მგონი ყველა რამსი აერია
ვეღარ დამეწევა უკან ბარეორი
ახლა ეს ცხოვრება ჩემთვის ჰაერია
მხოლოდ ნაბიჯი მაქვს ისევ, არეული


OFFTOPIC:

ვაკოპირებ გვერდიდან https://www.facebook.com/whitechamomile/

This post has been edited by BUFFALOBILL on 13 May 2017, 19:44

ოდესმე ყველაფერი მოხდება,გამსაკუთრებით ის რასაც ვერასოდეს წარმოიდგენდით.მთავარია დაველოდოთ))) მაგრამ…ამ ყველაფრის ლოდინში ხელდაკრეფილები არუნდა ვისხდეთ, ისე უნდა ვიყოთ თითქოს ეს ჩვენი უკანასკნელი ამოსუნთქვაა ))))

კიდევ არსებობენ ამ განყოფილებაში რომანტიკის მოტრფიალე ხალხი? ))))

sopo_sopooo

კი,მე ვარ და ხომ არ გაგვეტსნო ერტმანეტი ლამასო?

levani169
სკლეროზი შემოგპარვია ასაკთან ერთად ლევან )))

sopo_sopooo

სკლეროზის გამო მიწუნებ და უარმყოფ ლამასო?

levani169

სკლეროზი უკვე მიზეზია ))