salamander_r
ერთი იყო ინგლისელი დარბაისელი ქალი,რომელსაც არ ყავდა არც ქმარი ,არც შვილი და ბევრი რომ არ გავაგრძელოთ არაფერი გაჩნდა...ერთი პატარა სახლისა და კატისა!
მისთვის კატა ,იყო ის რაც ამ სამყაროსან აკავშირებდა! ამიტომ სწორედ ეს ბევრისთვის არც ისე საყვარელი არსება იყო ერთადერთი არსება,რომელიც აგრძნობინებდა მას რომ -
ადამიანი იყო და მასაც შეძლო სიყვარული

ერთ დღეს მას ესტუმრა 95წლის სერ ვილიამ ბრანსლი და იმ ღამეს ისინი დაკავდენ სექსით (მართალი კუანა ბერიკაცი იყო ),მაგრამ
ამ დარბაისელმა ქალმა,უბრალო ენაზე რომ ვთქვათ მოითქვა სული

ამის შემდეგ ერთი ის კატა აითვალწუნა და მიხვდა,რომ კატა მარტო მას მარტობის გრძნობას უქარწლებდა.
ხოდა საწყალი ფისო მოისროლა სანაგვეზე. მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს ის კუანა ბერიკაცი გავიდა მარილზე. დარბაისელმა ქალბატონმა დაუწყო თავის კნუტს ძებნა ,მაგრამ-
ამაოდ. ხოდა როცა მარტობის გრძნობამ შემოუტია რისიც ყველაზე მეტად ეშინოდა,სწორედ მაშვინ მიხვდა,რომ ყოველთვი ახალ რამეს როცა გამოცდი...რაც ყველაზმე მეტად გაკლია-
ძველზე არ უნდა თქვა ვარი,მითუმეტეს მეგობარზე! მეტაფორა ეს ? არა ხომ კარგი მე მაპატიე!