სამაგიეროდ მე მყავხარ გულში  
 იცი,მარი! ნიკოლოზ ბართაშვილს რომ არ შეყვარებოდა ეკატერინე დადიანი შეიძლება არც ყოლოდა 
საქართველოს ამხელა პოეტი და ალბათ ვერც "ბედი ქართლისა "  გვექნებოდა...
ეხლა ვუკვირდები და 2 დღის შემდეგ ალბათ ბარათაშვილთან კიდევ ერთი საერთო მექნება კოჭლობის ამბავში 
კლეპატრამ დაღუპა ანტონიო მის გამო ლამის იმერატორობაზე თქვა უარი. 
აქ ტერენტი გრანელსაც შევიყვანდი,მაგრამ ეგ არ გამოდგება რათგან მაგას საკუთარი ღვიძლი და უყვარდა  
 ცნბილმა სამურაიმ ჰიდოკოშმა გეშა ქალის გამო სამურაის ფიცზე თქვა უარი და მერე თავი მოკვეთეს
ტროაც შენისთანა ლამაზმ ქალმა დაღუპა ,ალბათ შენი წინაპარი იყო 
 ანგელოზებიც ქალებმა დაღუპეპეს 
სამსონიც ქალემა იმსხვეპლეს...
დავითიც და მისი შვილი სოლომონ ბრძენიც
თვით კაენმაც კი დის გამო მოკლა აბელი (მართლაი სკუთარი და ვერ გაიყვეს მარა ჯერ კიდევ როდის იწყება)...
ხოდა,მეც მომწევს მსხვერპლის გაღება 
 იმ დღეს კონცერტზე რომ მითხარი უარი 
მაშინ მომკალი  
 იცი რომელი წიგნები გიყიდე 
ალგებრა გემრანულ ენაზე (მე მგონი დაგჭირდებოდა ) 
სოციოლოგის წიგნები და კანადელი ფსქოლოგი...
მოკლედ,ძაან რომ არ შეგაწუხო მეც 
დავემშვიდობები ფორუმს 
შენს სილამზეს და ეშხს ვერ გაუძლებს ჩემი გული 
 მაგრად გიხდება წითელი ფერი  
 ნუ ყველაფერი  გიხდება 
შენ 
მოდერნობის გარდა  
 მომავალ ცოხვრებაში შევხვდებით
უმშვენიერესო მარიამ 
«Die Lorelei» – Heinrich Heine
Ich weiß nicht, was soll es bedeuten,
Daß ich so traurig bin,
Ein Märchen aus uralten Zeiten,
Das kommt mir nicht aus dem Sinn.
Die Luft ist kühl und es dunkelt,
Und ruhig fließt der Rhein;
Der Gipfel des Berges funkelt,
Im Abendsonnenschein.
Die schönste Jungfrau sitzet
Dort oben wunderbar,
Ihr gold’nes Geschmeide blitzet,
Sie kämmt ihr goldenes Haar,
Sie kämmt es mit goldenem Kamme,
Und singt ein Lied dabei;
Das hat eine wundersame,
Gewalt’ge Melodei.
Den Schiffer im kleinen Schiffe,
Ergreift es mit wildem Weh;
Er schaut nicht die Felsenriffe,
Er schaut nur hinauf in die Höh’.
Ich glaube, die Wellen verschlingen
Am Ende Schiffer und Kahn,
Und das hat mit ihrem Singen,
Die Loreley getan. 
 ბედნერი იყავი 
მარი