დილას როცა იღვიძებ პახმელიაზე ხარ და თავი გისკდება.
ამ დროს მეზობელის ხმა ჩაგესმის
ყურში"დღეს რა ვჭამოთ ?
ქალო ჩაყენე ეგ ლობიო თუ რაცხა!-მე ქე ჩავაყენე ლობისო,მაგრამ მერე ღამე თუ გოუძლებსჩვენი სახლი ? "_.
ამ დროს ჩემთვის ვბუტბუტებ,მოკეტეთ თქვენი!
იქედ მეორე მეზობლის ხმა დედააააააა! დეეეეეეე! 2 ლარი მომეცი რა სკოლაში ლობიანს ვიყიდი.
ამ ლობიოს გადამკიდე წამოვხვტი მეც ლოგინიდან ( არა საინტერესო მერე რა ვქენი ) გავედი სამზარეულოში და თან-
ვლოცულობ ,ოღონდ ლობიო არაა! და ამ დროს იქეთ ხაჭაპური იწვის ტაფაზე,აქეთ ხინკალი მზადება...ხოდა იმ მეზობლება დავუძახებდი-
მაგრამ ერთი მაგათი კარგიც...
ამის დასაწერად არ შემოვსულვარ მარტო (არ გაგიმართლად).
მოკლედ და კონკრეტულად: არც დილა მშვიდობისას გეტყვით,არც პოზიტიურ დღეს გისურვებთ და არც სხვა რამეს,უბრალოდ
საკუთარი თავის პოვნა არა მთავარი! მთავარია ბედნიერება იოპვოთ და ამისთვის მილონები,კარბის ზღვის კუნძულები და ა.შ არა საჭირო.
ზოგჯერ ერთი პატარა ღიმილიც საკმარისია იმსითვის რომ ბედნიერად იგრძნოთ თავი,თუ გაღიმება არ შეგიძლიათ უჟმურის სახიტ მაინც ნუ ივილით!
სხვასაც ნუ აიძულებთ თქვენსავით უზმურიკა გახდეს
· 
ღამის საუბრები ♥, Vol: who knows
