მეც მქონია მსგავსი სიტუაცია, წლები გრძელდებოდა, ოჯახში იყო დაპირისპირება , ძლიერი იგებდა ბოლოს ყოველთვის, როგორც ყველგან ხდება .ყველგან ეგრეა ვინც არის ყველაზე ძლიერი ის ცდილობს დაამყაროს თავისთვის სასურველი სიტუაცია (უხეშად რომ ვთქვათ პალაჟენია) სამწუხაროდ ეგრე ხდება .
შემდეგ ეკლესიაში დავიწყე სიარული, ბევრი რამე მაწავლა ეკლესიამ ,ცოტა რო წამოვიზარდე შევეცადე ამეხსნა ყველა ოჯახის წევრისთვის რო ჩხუბი არ შეიძლება ოჯახში, ყველაფრის მშვიდობინი გზით მოგვარებაც შესაძლებელია, ოჯახისწევრებმა პატივი უნდა სცენ ერთმანეთს, ვცდილობ ხოლმე პატივისცემით მოვექცე მშობლებს ,არ დაველაპარაკო ხმამაღლა ,თუ რაიმე შეცდომა მომივა ბოდიშს უხდი, თუ რაიმე არასწორად ხდება ვცდილობ წყნარად აუხსნა ,და ყველაფერი ნორმალურადაა, ხანდახან ვითმენ ხოლმე იმიტო რო მშობელია (პატივი ეცი მშობელსა შენსა)
თან კიდე ვეუბნები ყოველთვის რო ოჯახში უნდა იყოს სიწყნარე იმიტო რო ოჯახია და ერთად ცხოვრება გვიწევს.
ეხლა არის სიწყნარე, ურთიერთპატივისცემა, და ბედნიერები ვართ ერთად რო ვცხივრობთ.