მოგესალმებათ დიდიებული ტომი! მარიამი,ლოლას და სხვების მიერ ფბ არ დამატებული ეგოს მიერ განწირული და ორი სალომეს ტარტალეტკების და ბრაუნების ჩასატკბ-
არუნებლათ გამზადებული და შემრთული...რაინდი. წვიმს...წვიმს,როგორი სასაიმოვნო წვიმა. ძილის ამინდია ფაქტიურათ.
თეთრუშკას დავესესხები და მეც მოგმართავთ: მე ყავას მივირთმევ თქვენ ?
დადგა შემოდგომა. სექტემბერი არასდროს მიყვარდა ბავშვობაში.მიზეზი გასაგებია,ალბათ სწავლა და სასკოლ პერიოდის სამზადისი.
პირველად სკოლაში ,როდესაც წავედი მინდოდა არ ჩატარებულიყო გაკვეთილები და ყველფერი გადადებულიყო.
შემდეგ დროთა განვალობაში,კერძოთ 9 კლასში უკვე ერთი სული მქონდა როდის დაიწყებოდა სკოლა. მერე რა რომ არც ისე კარგი კლასი იყო და სამი სკოლის გამოცვლა მომიწია...
მაინც უნდა ავღნიშნო ,რომ სკოლა ეს არაა მხოლოდ ცოდნის ტაძარი და საერთოთ ვფიქრობ სკოლაში არ გაქ საშველბა იმხელა ცოდან მიღო ,რომ შემდეგ ცხვრებაში გამოგადგება...
ანუ ვგულისხმობ განათლებას. მაგრამ აქ იღებ სულ სხვა ცოდნას კერძოთ იძენ მეგობრებს,მტრებს სიყვარულს უგებ გემოს და ადამინების ჩამოყალიბებას ადევნებ თვალს,როგორც სხვისი..
ისე საკუთარი თავის. სკოლის ბუფეტის სპეციფიური სუნი ეხლაც მახოსვს... პერაშიკები ,რომელიც მშიერ კუჭზე ღმერთების ნადიმიდან აღებულ კერძს ჰგავდა.
ასევე კიდევ ერთი სკოლა გამახსენდა ე.წ "ქუჩის სკოლა " რომელიც ,ჩემი აზრით,მამაკაცმა აუცილებლათ უნდა გაიაროს...
უდიდესი სკოლა და ცოდნის წყაროა სწორეთ "ქუჩის სკოლა ". ჩემს ბავშვობაში ეგ სკოლა იყო სავალდებულო... ყველფრის მიუხედავად სახელი ბევრს აშინებს,განსაკუთრებით მშობლებს...მაგ სკოლამ მე ბევრი ცოდნა და მეგობარი მაჩუქა. წუხელ ე.წ ბირჟაზე პირველად გავჩერდი ამდენი წლის შემდეგ. და აღარავინ იყო დარჩენილი,თითქმის.
მე და ერთმა ჩემა ტოლმა ჭიქები ავიღეთ ხელში და 7 კაცის მოსაგონარი დავლიეთ... 7ჩვენი პაკალენია იყო ,რომლებთან ერთად გავატარეთ ბავშვობა.
აქედან 2 აგვისტოს ომში გაშორდა წუთისოფელს...დანარჩენები კიდევ წამალმა და ე.წ ქურდულმა მენტაილტემა შთანთქა.
წვიმს და ბავშვობა კარგი იყო და ვერც ეს წვიმა და ვერფერი წაშლის...