ერთხელ გმირთა მოედანზე იყო გადაკეტილი ქუჩა. წიოკი, სიგნალი, გნიასი.
ტაქსისტი კლიენტს ვერ მიუდგა და მაგის გამო.
და ის ტაქსისტი ქალი იყო.
კარგი მძღოლი ვარ. მართვა კარგად არ ვიცი, სამაგიეროდ, ჩემს გვერდით მჯდომ კაცებს გოგონას ხმაზე ვაკივლებ ხოლმე, გუნდურად.
იმენნო(სახელდრობ) პანიკაში ცვივდებიან, ამის გამო ჯიბრში ვუდგები და უარესებს ვაკეთებ, ვერაფერს ვერ მაკლებენ, სანამ მე არ მომინდება, მანქანას არ ვაჩერებ.
და როდესაც ჩემს გვერდით მჯდომი დამწყები მძღოლი გოგონა ვერაფრით აპარკინეგბს ან ვერ შედის გარაჟში,
შემიძლია მათემატიკურად ზუსტად გავთვალო და ავუხსნა მოდელი, თუ როგორ უნდა მიუდგეს.
ყოველთვის მართალი აღმოვჩენილვარ, არადა, თავიდან არ სჯერათ და ეწვალებიან თავისით, ბოლოს მაინც ჩემს მოდელს მიყვებიან.
და ზოგადად, რამდენიც გინდათ იმდენი ისქესისტეთ, როგორც მომეხოშება ისე ვატარებ და თუ ნერვებს მოგვიშლით, შეგაშინებთ.
ე.ი. ვითომ საავარიო სიტუაციას შეგიქმნით და გზიდან გადაგდების ილუზორულ საფრთხეს გაგრძნობინებთ.
უძირო არს სიქათმეი ქალისაი, ძმატცი.
:უპ: :ოპ-ოპ-ოპ:
პ.ს. ისე, საკმაოდ დიდ ნებისყოფას მოითხოვს გააკონტროლო სურვილი და სისხლში სასიამოვნო ცვლილებები,
როდესაც სულ სულ ოდნავ მისცემს თავს უფლებას და სადავეს მიუშვებ, ანუ ეგ მხეცი კარგად უნდა დააბა.
მე მიჭირს ეგ, მიუხედავად იმისა, რომ ვერ ვატარებ წესიერად. სისხლი მიჩქარდება და მინდა რომ სრულად ვფლობდე საჭეს და გავფრინდე.
თან რომ იცი, საფრთხეში ხარ, რადგან ტარება არ იცი და იქ შედიხარ, სადაც შეიძლება ცუდად დაასრულო, უფრო გიზიდავს ეს შიში და მოკლედ რა.
მაგრამ როდესაც მძღოლი გავხდები, დასტოინად მოვიქცევი.
This post has been edited by ______ on 9 Oct 2017, 15:58