Heart_of_Darknessმე არაფერს გერჩი მართლა
არაფერს...
და მე დიდი ხანი არ მჭირდება
რაიმე სახელის მოსაფიქრებლად
ვიცი შენი აზრი ჩემზე
ყველას ჩვენ ჩვენი გზა გვაქვს გასავლელი ამ ცხოვრებაში და ყველამ ის უნდა ვაკეთოთ რაც მოგვწონს...
ნუ რამდენად ვახერხებთ ამას სხვა თემაა.
მე ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ ჩემი დღევანდელი ცხოვრება ისაა,რაც მე მინდა და ვოცნებობდი, პირიქით ძალიან ღრმად ვარ ჭაობში ჩაფლული...
არ გეგონოს თავს გაცოდებდე ან წუწუნს ვაპირებ, უბრალოდ იმის თქმა მინდა, შენ თუ გისწორდება ის, რასაც დღეს აკეთებ ეგ შენი საქმეა , ჩემთვის შენი ცხოვრების სტილი არის საშინლად მოსაწყენი და ჩემი
ტრაკში მყოფი ცხოვრება მირჩევნია შენსას... მაგრამ მე მე ვარ და შენ შენ...
ამიტომ გიწოდე მოსაწყენი ფლეიტა, რომელისგან ყოველთვის მოსალოდნელია ერთი და იგივე მელოდის დაკვრა...
თუმცა, ვაღიარებ,ცოტას ვაჭარბებ,რელურად რა ვიცი, მე შენ, როგორ ცხოვრობ? იქნება მომეწონოს კიდეც...
შენ პოსტებიდან იქნება არასწორი წარმოდგენა შემექმნა, და სულაც სხვა ცხოვრებით ცხოვრობ,მათალია მეჭვება, მაგრამ მაინც "იმედი ბოლოს კვდებაო".
მოკლედ, ბევრი რომ არ ვწერო უაზროდ, არავის აქვს უფლება სხვას აიძულოს ისე იცხოვროს, როგორც მას სურს...
ერთ-ერთი მიზეზი რის გამოც არ მიყვარს რელიგია, სწორედ ეგაა, როდესაც ადამინებს სიყვარულის და სიკეთის სახელით აქცევენ მონებად და ისე აცხოვრებენ, როგორც იმათ სურთ ვის ხელშიც ძალაუფლებაა.
ცოტა ფილოსოფიაზეც ვიტყვი ორიოდე სიტყვას.
ბავშვობიდან მაინტერესებდა: კოსმოსი, რელიგია, ისტორია,ფსიქოლოგია და საერთოდ ვსვამდი ისეთ კითხვებს, რაზეც ჩემი თანატოლები არც ფიქრობენ და არც აინტერესებდათ.
ასე 15 წლის ასაკში პირველად გავეცანი კანტის ნაშრომებს, შემდეგ კანტმა ნიცშე გამაცნო, ხოლო ძია ნიცშემ ანტიკურ საბერძნეთში გამიშვა სამოგზაუროდ...
როგორც შენ გაქვს ცოდნა, მაგ დონით მე ვერ დავიკვეხნი, უფრო სამოყვარულო დონეზე ვარ ფილოსოფიაში და, მხოლოდ წიგნების კითხვით შემოიფარგლება ჩემი
მოკრძალებული ხედვები ფილოსოფიის შესახებ...
მართალია ცოტა ხანი ვესწრებოდი ლექციებს უნიში და ვსწავლობდი კიდეც, მაგრამ ეს ყველაფერი იმდენად მალე დამთავრდა და იმდენად მწირე ინფორმაცია მივიღე, რომ ნამდვილად არც ღირდა სახსენებლად...
ერთი რაც ფილოსოფიის შესახებ ჯერჯერობით დავასკვენი არის ის, რომ ჩემთვის არასაკმარისი ის რაც მე მივიღე... ცოდნას არ ვგულისხმობ, უბრალოდ რა კითხვებიც დავსვი პასუხებმა არ დამაკმაყოფილა...
სიმართლე გითხრა,კანტი ჩემთვის ერთი მიცლილი კაცი გახდა, რომელიც უბრალოდ უსაქმურობას ებრძოდა...
ძალიან მოსაწყენი გახდა ფილოსოფია და შევეშვი...
რატომ ვყვები ახლა ამას?
მაინტერესებს თუ წაიკითხავ ამხელა პოსტს და რაც შეიძლება მაქსიმალურად ვწელავ პროცეს.
დანარჩენი რა უნდა ვთქვა?
მე ქმ-ელის ტროლი ვარ და ამხელა კაცი ზოგჯერ გულს ვაყოლებ აქ ისტორიების შეთხვევაში...
ამიტომ ვამბობ, ჩემი ცხოვრება ტრაკშია, მაგრამ მაინც იმედი მაქვს რომ შევცვლი სასიკეთოდ...
სხვა რაზე შეიძლება საუბარი?
ბევრი თემა, უბრალოდ შენ ხარ ვიწრო წრეში გამოკეტილი და არ იქნება შენთვის საინტერესო თუნდაც ის რომ აფრიკაში ერთი რომაელი ჯარისკაცი მოხვდა და უკვდავების წამალი იპოვა...
მე შევხვდი მას და ვკითხე კიდეც- არის თუ არა ბედნიერება მარადიულობაში?
რაზეც მან მიპასუხა: უამრავი რამე ვნახე ამ ცხოვრებაში და ძალიან ბევრ ეპოქას მოვესწარი, ძალიან ბევრი ქალი მიყვარდა და ამ ბოლო დროს არც კაცებზე ვამბობ უარს, მაგრამ რა იცი?
ეს ყველაფერი მოსაბეზრებელი გახდა ჩემთვის. ყველაფერმა დაკარგა ფასი და
ღირებულება...
რამდენიც არ უნდა ვისაუბროთ ერთი რამ უცვლელია: ყველფერს უნდა ჰქონდეს დასაწყისი და დასასრული...
აი, მაშინ უბრალო კარაქიანი პურიც ძალიან დიდ ღირებულებას იძენს...
ნახვამდის ვიოლეტა, იმედია ფილოსოფიაში იპოვი იმას რასაც ეძებ...
ყველა რაღაცას ვეძებთ, ვიოლეტა და იმედი იმისა რომ ვიპოვით ოდესმე იმას რასაც ჩვენ ბედნიერება ვუწოდეთ გვაძლევს სიცოცხლის სურვილს...
თუმცა, ზოგჯერ ისე ხდება ვიპოვით და დანახვა გვიჭირს...
პ.ს არა მგონია, ფილოსოფიაში მაგის იმედა იყო ასე ღრმად შესული, ალბათ შენც
კითხვები გაქვს და პასუხებს ეძებ ანდა უბრალოდ გსიამოვნებს...
არა ყოველთვის მიზეზი საჭირო...
ნაკითხი გოგოები და ბირჟავიკი ბიჭების, სასიყვარულო ურთები
