ზამთარში გადამხდა ეს ისტორია თავს.
თებერვალია და მალე ჩემი დაბადების დღე მოდის. საშინლად ვერ ვიტან საკუთარ დაბადების დღის აღნიშვნას,თან ისეთ ასაკს ვუკაკუნებ,ცოტა მაინც არის დეპრესიის მომენტები. თბილისში ვზივარ ჩემი მეგობრის სახლში და მოწყენილობისგან ვკვდები. საღამოს ვაპირებ ბასიანზე წასვლას,მაგრამ მარტო მომიწევს,რათგან ჩემს მეგობარს თავისი გოგო არ უშვებს,ხოლო მარტო წასვლა ეგეთ ადგილებში ძალინ არ მიყვარს. მიუხედავად ამის, მაინც გადავწყვიტე წასვლა და სანამ წავიდოდი,მოხოდნის პონტში ცოტა მოვწიე,თუმცა არ მოიტანა. ვჯდები ტაქსში,სადაც ღლე მძღოლი მხვდება,რომელიც მთელი გზა არ აჩერებს ენას. ვუყურებ თბილისის უფერულ შენობებს და უფრო ვიგრუზები. მოკლედ,პოლნი პიზდეც განწყობა მაქვს და გულში ვლოცულობ არ შემიშვან კლუბში. ჩემმა ლოცვამ შედეგი არ გამოიღო. შემიშვეს.
მუსიკაც ისეთია საჩემო პონტი არ არის,ჩემს თავს ვეკითხები აქ რა ჯანდაბას აკეთებ ?
პასუხი ვერ მივიღე და დავიწყე ხელების უაზროდ ქნევა აქეთ-იქეთ,ვითომ ვცეკვავ რა... ასე ვცდილობ საკუთარი თავის გამხნევებას!
უცებ ჩემი ყურადღება მიიპყრო სათვალებიანმა გოგომ,რომელიც ძალიან დაბნეული და მოწყენილი მომეჩვენა. ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება ძალით წამოიყვანეს დაქალაებმა და თავს კომფორტულად არ გრძნობს. გა#####დები და რომ არა საათვალეები,ალბათ ვერც შევამჩნევდი...სათვალებიანი გოგოები ჩემი სისუსტეა
ძალიან მესექსუალურებიან. გადავწყვიტე მივიდე და გამოველაპარაკო. უცებ,რატომღაც ფორუმი გავხსენი და სნეგირის და სანდროს პოსტებს გადავავლე თვალი.
რატომ მოვიქეცი ესე ხზ
ნუ ბევრი რომ არ გავაგრძელო,როგორც იქნა გადავწყვიტე მისვლა და გასაუბრება. სანამ მივიდოდი თავში ბევრმა აზრმა გამიევლა,ანუ რითი დამეწყო დიალოგი,ნუ ძირითადათ რამე ორიგინალურზე ვფიქრობდი და უცებ,როდესაც მივედი და პირი გავაღე მარტო ეს წამოვაყრანტალე-რა ჯანდაბას ვაკეთებთ აქ ? გოგომ შემომხედა და მიპასუხა: ბატონო ? მე არ ვიბნევი და ვაგრძელებ-აქ რა ჯანდაბას ვაკეთებთ_თქო ? თან პახოდუ ხმას ვუმაღლებ.
გოგო იგვე ფრაზით მპასუხობს რის შემდეგაც,მე უკვე ვცვლი ფრაზას და ასე ვაგრძელებ: უკაცრავად,ჩემს მეგობარში შემეშალეთ. გოგო:არა უშავს,ხდება ხოლმე.
შემდეგ მი ყურთან მივიტანე ჩემი ბაგები,რათგან იმ ხმაურში უკეთ რომ გაეგო და ვაჯახე-მადლობა ღმერთს რომ არ ხართ ჩემი მეგობარი,რათგან შენნაირ მიმზიდველი გოგოს მეგობრობას ნამდვილად არ ვისურვები! ნუ თავში გამიევლა ძაან ღლეობა ვუთხარი-თქო თუმცა იხტიბარს არ ვიტეხ.
გოგოს გაეცინა და მადლობაო. ნუ პოზიტიურ განწყობაზეა უკვე და აი მაგ დროს გაჩერება აღარ გამოვა დავიწყე ლაქლაქი
20 წუთში ყველანიარი თემაზე ვებაზრე,ხშირად ვცვლიდი სასაუბრო თემას და ძალიან ემოციურად ვსაუბრობდი,ნუ წიგნებზე რომ დავიწყე საუბარი,უკვე მივხვდი ჩემი იყო რა
ნუ მაგარი სანახავები ვიყავით: სხვები უბერავდენ,ხოლო ჩვენ განვიხილავდით ფლოკნერს და აინ რიდის შემოქმედებას.
სადღაც 5საათზე წამოვედით. გზაში დავაპირე კოცნა მარა მიუხედავად იმისა რომ ვხვდებოდი მოვეწონე-ეტყობოდა ჯერ მზად არ იყო და თან მომეჩვენა არც ისე დიდი გამოცდილება ჰქონდა. ნუ ფბ-ზე დამიმატა და ვაიბერში.
მეორე დღეს ვწერ და გულებით მპასუხობს. ასე ვწერდი 5 დღე და ბოლოს შეხვედრაზე შევთახმდით.
შეხვედრამ კარგად ჩაიარა და ვაკოცე,იმანაც მიპასუხა შემდეგ გზაში სულ ვზასაობდით და შევაპარე,სახლში წიგნები მაქვს-თქო და ამოდი გაგატან მეთქი.
ნუ წამომყვა. არადა არანაირი წიგნები არ მაქვს. შევთავაზე სასმელი,დამთახმდა. ცოტა მოეშვა,ნუ თვითონაც ხვდება რომ წიგნებისთვის არ ამოსულა.
ვიწყებთ ზასავს და მისი შარვლისკენ ხელების მოძრაობას. ვატყობ მზადაა.
ნუ როგორ იქნა გავხადე შარვალი,გადავედი თეძოების ფერებაზე და უცებ მახსენდება რომ პრეზევატივი არ მაქვს სახლში
ნუ რა ვქნა არ ვიცი,ვხვდები ამის გაჩერება არ შეიძლება არადა მაგარი ამდგარი მაქვს,ისიც მზადაა...უცებ სხვა რომ ვერაფერი მოვიფიქრე,უი გაზი დამრჩა ჩართული და ცოტას ურევს რამე არ მოხდეს-თქო
და გავდივარ სამზარეულოში. ნუ გოგო ნახევრად შიშველია. ვრეკავ ტელეფონზე,ჩემს ძმაკაცს ვურეკავ რომელიც ახლოს ცხოვრობს... და პრეზევატივის ყიდვას ვავალებ. ნუ გაიქცა ის ტიპი და მანამდე იმედი მაქვს გავქაჩავ. ვბრუნდები და ვაგრძლებ ალერს.
ნუ გოგოს ვატყობ ცოტა ძველებურად ვერ არის მარა როგორც შეუძლია მყვება... ცოტახანში კარზე ზარია,იმ ჩემს გამოყლევებულ ძმაკაც ვუთხარი დატოვე კართან და შენ წადი-თქო ის სირი მიცდის ვაღებ კარებს და ხმამაღლა ყვირის-ჰე ბიჯო ჩემი პონტი არ არის,მეც რომ დავრჩეო ?
ეს გაიგონა ამ გოგომ,დაავლო ხელი თავის ტანსაცმელს ერთი კარგად შემაგინა და მომაძახა შენ მე ბოზი ხომ არ გგონივარო და გაიქცა....
ფეხის გამო ვერ გავეკიდებოდი... მოკლედ, მეორე დღეს ვაპირებდი მიწერას და ახნას,თან ვიფიქრე რამე სუპრიზ მოვუწყობ-თქო და მარა მერე გადავიფიქრე ერთი 3 დღეს ვაცლი დამშვიდება მეთქი. სამი დღის შემდეგ ვწერ და ფაფუ ფბ ბლოკ მადევს და წაუშლივარ ხოლო ნომერზე არ მიპასუხა.
აი ასე ღლეურად დამთავრდა ყველაფერი,მამენტ ვარესი მეკუთნის
PICK UP, <3 ლეგენდარული და ერთადერთი სასარგებლო თემა ფორუმზ
