მეორე შანსს ყველა იმსახურებს?

შანსი მოგეცი, შანსი მოგეციო არ უნდა ეძახო და აყვედრო.

სხვა - ინდივიდუალურად, შეიძლება 100 შანსი მისცე, შეიძლება აღარც ერთი.

მე - გააჩნია, და არ ვიცი წინასწარ, შემიძლია მილიონი შანსი მივცე, შემიძლია არც ერთი. ჩემი ნება-სურვილი და ტერიტორიაა.
მაგრამ, რაც ზუსტად ვიცი მიდგომა "აი, შენ მე შანსი მოგეციიი" არც ერთი გრამით აღმენიშნება და მომწონს, რადგან სხვამ რომ იგივე მაგრძნობინოს, დავაკოსებ იმ შანსს. რადგან გულით აკეთე საკეთებელი და არა ტვინით.

ზუსტად ისევე როგორც პატიებაზე, რაღაცას რომ "აპატიებენ" და მერე აყვედრიან ათასი წელი. ეგეც უნდა დააკოსო ზედ.

მეორე შანსში რას გულისხმობ? თუ ინ ჯენერალ მაშინ გააჩნია რა შეცდომა დაუშვა. მერე ნდობა ცოტა ძნელია ისე რომც მისცე მეორე შანსი

მეორეს ყველა იმსახურებს. დაჟე მესამესაც.
მერე უკვე აღარც შენ აღარ აძლევს საკუთარ თავს შანსს