ა კურტმა რო დაწერა სიკვტილის წინ .. წერილი
To Boddah, Speaking from the tongue of an experienced simpleton who obviously would rather be an emasculated, infantile complain-ee. This note should be pretty easy to understand. All the warnings from the punk rock 101 courses over the years, since my first introduction to the, shall we say, the ethics involved with independence and the embracement of your community has proven to be very true. I haven't felt the excitement of listening to as well as creating music along with reading and writing for too many years now. I feel guilty beyond words about these things. For example when we're backstage and the lights go out and the manic roar of the crowd begins, it doesn't affect me the way in which it did for Freddy Mercury, who seem to love, relish in the love and adoration from the crowd, which is somehting I totally admire and envy. The fact is, I can't fool you, any one of you. It simply isn't fair to you or me. The worst crime I can think of would be to rip people off by faking it and pretending as if I'm having 100% fun. Sometimes I feel as if I should have a punch-in
time clock before I walk out on stage. I've tried everything within my power to appreciate it (and I do, God believe me I do, but it's not enough). I appreciate the fact that I and we have affected and entertained a lot of people. I must be one of those narcissists who only things when they're gone. I'm too sensitive. I need to be slightly numb in order to regain the enthusiasm I once had as a child. On our last 3 tours, I've had a much better appreciation for all the people I've known personally and as fans of our music, but I still can't get over the frustration, the guilt and empathy I have for everyone.
There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad. The sad little sensitive, unappreciative, Pisces, Jesus man. Why don't you just enjoy it? I don't know! I have a goddess of a wife who sweats ambition and empathy and a daughter who reminds me too much of what I used to be, full of love and joy, kissing every person she meets because everyone is good and will do her no harm. And that terrifies me to the point where I can barely function. I can't stand the thought of Frances becoming the miseraable, self-destructive, death rocker that I've become. I have it good, very good, and I'm grateful, but since the age of seven, I've become hateful towards all humans in general. Only because it seems so easy for people to get along and have empathy. Only because I love and feel sorry for people too much I guess. Thank you all from the pit of my burning, nauseous stomach for your letters and concern during the past years. I'm too much of an erratic, moody, baby! I don't have the passion anymore, and so remember, it's better to burn out then to fade away. Peace, Love, Empathy. Kurt Cobain. Frances and Courtney, I'll be at your altar. Please keep going Courtney, for Frances. for her life will be so much happier without me. I LOVE YOU. I LOVE YOU
ეს კიდე მცირე ნაწილი მის ცხოვრებიდან ( თუ რარაცა რა
)
ქართულად
( მთარგმნელი LITHIUM არ ვიცი ამ ფორუმზე თუ შემოდის...)
90 წლებში ბრიტანული პრესაში ცნობილი იყვნენ როკ ბენდები: Soundgarden, Pearl Jam, REM MudHoneY, Sonic Youth და სხვები...ამ დროისათვის ნირვანა მეორეხარისხოვანი ჯგუფი იყო. იგი პოპულარული გახდა მხოლოდ1991 წელს, მაშინ როდესაც მათგამოუშვეს მეორე ალბომი NEVERMIND, რომელმაც გადატრიალება მოახდინა. მათი სიმღერა Smells Like Teen SpiriT ბილბორდების ჩარტებში 17 კვირის მანძილზე პირველ ადგილზე იყო, სიეტლის ქუჩებში კი ყველას ნირვანა ეკერა პირზე...
მაგრამ ხალხი უფრო გაოცდა მაშინ, როცა ამ ჯგუფის წევრებს გაეცნო. უბრალო ბიჭები, რომლებიც სულაც არ ჰგავდნენ პომპეზურ როკერებს, მათ ტყავის შარვლებისა და წითელი მოტკეცილი პიჯაკების მაგივრად უხეში ქსოვილისაგან შეკერილი ტანსაცმელი ეცვათ.
ერთი სიტყვით თვალის დახამხამებაში დაიმსხვრა როკის კულტურა და ახალი ტენდენცია წამოვიდა. ეს იყო რაღაც საოცარი, უფრო უბრალო და ამავე დროს ყველაზე დიადი... ნირვანას მუსიკითა და უბრალოებით აღფრთოვანებული ახალგაზრდებისათვის ეს იმ დროისათვის ზედგამოჭრილი იყო, და მალე ამ პატარა ჯგუფმა მთელი მსოფლიო დაიპყრო .
ხალხი ფიქრობდა რომ ჯგუფის ვოკალისტმა კურტ კობეინმა სპეციალურად აირჩია ასეთი უბრალო , სევდიანი და ამავე დროს პანკური სტილი, რომ დიდი პოპულარობა მოეპოვებინა როკისტ მოზარდებში, მაგრამ შემდეგ ნირვანას კონცერტებიც მომრავლდა და უმეტესობა, ვინც ასე ფიქრობდა , ყველამ საკუთარი თავი დაინახა ამ უბრალო ქერათმიან ბიჭუნაში. იმ დროისათვის ყველაზე პოპულარული ჯგუფი Guns'N'Roses უცებ დაიჩრდილა და აღარავის ახსოვდა, ნირვანას კონცერტებზე კი გაოგნებული ფანები პირდაპირ კონცერტზე იხსნიდნენ ვენებს.
კობეინს ამის გამო გაუთავებელი დეპრესია სჩირდა. ყველა ხვდებოდა რომ ამ სუსტი აღნაგობისა და ულამაზესი გამოხედვის მქონე ბიჭუნას შიგნით ძალიან მგრძნობიარე ადამიანი იმალებოდა. და მან ასეთი წარმატება სწორედ გულწრფელობითა და უბრალოებით მოიპოვა, განსხვავებით AXL ROSES-ი, რომელიც სცენაზე დადგმული შოუებითა და დაყენებული მანერებით აჯადოვებდა მსმენელს.
ამის გამო აქსელმა დიდი კონკურენტი დაინახა კობეინში, და ცდილობდა ყველა ტურნეზე გამოსულიყო, სადაც ნირვანა ღებულობდა მონაწილეობას. მიუხედავად ამისა ნირვანა სულ უფრო და უფრო დიდი ხდებოდა.
მალე კურტ კობეინმა ცოლად მოიყვანა სკანდალური გოგონა, კორტნი ლავი, რომელიც ჯგუფის HOLE-s ვოკალისტი იყო... ჟურნალისტებმა ის მაშინვე ურჩხულად შერაცხეს, წყვილს კი ბინძური ხმები დაუყარეს. ისინი ირონიული ღიმილით პასუხობდნენ პრესის ბინძურ ჭორებს. მერე კი მიხვდნენ რომ ნაცრისფერ მასასთან ვერაფერს გააწყობდნენ და კურტ კობეინმა და კორტნი ლავმა რამოდენიმე თვე კარჩაკეტილად გაატარეს სოფლის ფერმაში. თავიდან წყვილი ძალიან ნერვიულობდა, რადგან იყო იმის საშიშროება კორტნის ავადმყოფი ბავშვი გაეჩინა პრესა კი ყველანაირად ცდილობდა შეურაცყოფა მიეყენებინათ მათთვის. სიეტლში კურტს და კორტნის "ნარჩენებს" ეძახდნენ, ლანძრავდნენ და აგინებდნენ.
"ღმერთო ჩემო, ეს ბიჭუნა სახლში ქალის კაბითაც კი დადის!!!" პირზე ეკერათ ქალაქის მაცხოვრებლებს. მაგრამ სხვა ჯგუფებისაგან განსხვავებით კობეინი თითქმის ერთადერთი იყო, ვინც აგრესიას სექსუალურ ნიადაგზე არ გამოხატავდა.
მოვუსმინოთ მაგალითად სიმღერა "Polly"-ს. "სიმღერა გოგონაზეა, რომელსაც იტაცებენ, ამცირებენ, აუპატიურებენ, შეურაწყოფას აყენებენ, მიწასთან ასწორებენ მაგრამ ქალის ბუნება ისეთი ძლიერია რომ ის უკან არ იხევს და პირდება იმას ვინც მოიტაცა რომ ყველაფერს შეუსრულებს, ოღონდ ხელები გაუხსნას... შემდეგ კი გარბის" თქვა კობეინმა, როდესაც სთხოვეს მას მოეყოლა თუ რაზეა ეს სიმღერა. მაგრამ ზოგმა ეს არასწორად გაიგო და კურტში დიდი ზიზღი გამოიწვია როდესაც გაიგო რომ ორმა ფანმა ეს სიმღერა გამოიყენა ქალის გაუპატიურების დროს.
როდესაც კურტმა გადაწყვიტა სოფლის ფერმაში კარჩაკეტილად გაეტარებინა კორტნისთან ერთად რამოდენიმე თვე, აქსელ როუზმა ეს თავის წარმატებად ჩათვალა,რადგან ნირვანამ იმ პერიოდში ზედიზედ რამოდენიმე საკონცერტო ტურნე გამოტოვა.
კურტი შემჯდარი იყო ჰეროინზე და ვერ ძლებდა მის გარეშე. კურტს ქონდა კუჭის წყლული, და ისეთი საშინელი ტკივილები ქონდა, რომ ჰეროინში ხველების სიროფს ურევდა და ისე იღებდა, რომ ტკივილი გაეყუჩებინა, ჰეროინი კი ალერგიას უხსნიდა.
ჭ
· 
Nirvana, Kurt Donald Cobain
