Ocelotაუ ჩემ კურსელს რა მაგრად ჰგავს
დიდად არ ველოდებოდი ამ ახალ ალბომს, განსაკუთრებით იმის მერე რაც ამ ალბომის სიმღერების თიზერები დადოო.
ჰანიმუნი დამევასაო, მისი ექსპერიმენტი დავაფასეო, ინსტრუმენტალური მხარე ძალიან ნაზი, სასიამოვნო და გარკვეულწილად დრამატულიცააო.
ძველი სკოლააო. 50-იანების და 60-იანების პოპის საუნდს წააგავსო. მაგრამ მისი ვოკალი დიდი არაფერიო.
ჰაი ბაი დე ბიჩი ძალიან ცუდი თრექიაო. გამოვღლევდი იმდენად ცუდიაო. ლანას ერთ-ერთი ყველაზე ცუდი სიმღერააო.
საშინელი მუსიკა ადევს და ლანა მისი პროდიუსერები სულაც არ ცდილობდნენ რომ ის დამახასიათებელი ექსტრავაგანტულობა ეჩვენებინათ, რაც მის ნომრებს ასე დამაჯერებელს ხდისო.
მაგრამ ამ ალბომში ლანას საუკეთესო სიმღერები იყრის თავსო. მუსიკალური თვალსაზრისით ძალიან ორგანული ალბომიაო.
ყველა ინსტრუმენტი ძალიან ბუნებრივად ჟღერსო და ერთმანეთს კარგად ერწყმიანო.
გად ნოუზ აი ჩვრაიდ-ში ძალიან ემოციურად მღერისო.
Music To Watch Boys To-ის მელოდია ძალიან მელოდიური და სექსუალურიაო.
არტ დეკოში საქსოფონი ძალიან მომწონსო.
ლანა დელ რეის საუკეთესო მელოდიებმა ამ ალბომში მოიყარეს თავიო.
ტექსტები გასაოცარიაო.
ფრიქი ყველაზე ღლეობააო.
ამ სიმღერაში არა მარტო გულავის (ნარკატას) ფეტიშიზაციას ეწევა, არამედ უცნაურ ვოკალურ ხმებს გამოსცემსო.
მაგრამ ვნებიან მომღერლამდე კიდევ (ბევრი) აკლიაო, იმიტომ რომ ვოკალი და ემოცია ძალიან განსაზღვრული აქვსო.
ეს მითუმეტეს ბოლო სიმღერაში ჩანს სადაც ძალიან ცივად მღერისო.
არადა ამ სიმღერის შესრულება - ცეცხლს, სილამაზეს და ვნებას მოითხოვსო.
მოკლედ, ეს ალბომი შედგება ძალიან კარგი და ძალიან ღლე სიმღერებისგანო.
ყველაზე მოსაწონი პროექტიაო, მაგრამ მაინც ბოლომდე ვერ ვიტყვი რომ მომწონსო.
24 და რელიჯენი მომწონსო.
ამ ალბომმა ლანას კარგი მომავლის იმედი გამიჩინაო.