ნუ old school_ს სულ სხვა მუღამი აქვს. არა მარტო ბლექში და დესში, ზოგადად ყველაფერში.. ისევე როგორც ანდერგრაუნდს.
ერთი მარტივი მიზეზის გამო, ყველაფერი ნაღდი და ჯიგრულია
90_იანები კიდე ის პერიოდია როცა ბლექ მეტალი ახალი რაღაცაა. იქმნება გენიალური ჯგუფები და ალბომები ჟანრში + ამ ყველაფერს არანაირი კავშირი არ აქვს კომერციასთან.
ანუ ასეთი განწყობაა რა დაახლოებით..
თრეში ყვავის.. ყველა თრეშს უკრავს.. დესი ფეხს იდგამს..ვენომმა დაუკრა ის რაც აქამდე არავის დაუკრავს მარა არა, რაღაც ახალი უნდათ.. ახალი თემა, ახალი ჟღერადობა, ახალი რიფები.. აღარ უნდათ ეს სპიდის ელემენტები.. რაღაც განსხვავებული უნდათ მოკლედ..
ხოდა..
ნორვეგია.. 94 წელი, თებერვლის ყინვა..
ზის სარდაფში ფენრიზა და ნოკტურნო.. ზეფირუსის წასვლაზე ცოტა არ იყოს და დარდობენ. არ იციან რა იქნება მომავალში მის გარეშე..(darkthrone_ს სასტავი ანუ
) სვამენ ლუდს.. ნოკტურნო ჩაფიქრებულია, როგორც ყოველთვის.. ყველაფრის მიუხედავად გულის სიღრმეში უკმაყოფილოა წინა 2 ნამუშევრით.. იცის რო რაღაც ისე ვერაა, გრძნობს.. მობეზრდა დესის დაკვრაც, აღარ ევასება
ფენრიზი ###ობს და დრამზე ურაკუნებს crust punk ვეშებს..
უცებ ფენრიზმა გააძრო პატარა ფურცლის ნაგლეჯი და ნოკტურნოს აჩვენა, 4 ვეშის ლირიკა. "ვაა, იფიქრა ნოკტურნომ.. დედისმტყვნელი გამოვა" და უცებ სულის შემძვრელი ვოკალი ამოუშვა.. ფენრიზმა ამის გაგონებაზე მყისვე გაიფიქრა "მართლაც, რომ დედის მტყვნელი გამოვა"... იმ საღამოს მერე დაიწყეს მუშაობა რაღაც ახლის, რაღაც დედისმტყვნელის შესაქმნელად.. დაწერეს 4 უთესლესი ვეში.. ფენრიზსს ქონდა იდეები კიდე მარა ლირიკაში გაჭედა (რაც მისთვის ცოტა არ იყოს და ძალზედ უცნაური იყო
) უცებ კაკუნის ხმა გაიგეს..
გააღეს და ზღურბლთან ვარგი დგას (ბურზუმის სულის ჩამდგმელი) შემოვიდა თუარა გააძრო ეგრევე თავისი ლირიკის იდეები (ძირითადად ებრაელების დედის ტყვნაზე
) და დაიწერა შემდეგი 4 ვეში და საბოლოოდ შეიქმნა უდედისმტყვნელესი ალბომი transilvanian hunger..
უფრო დახვეწილი, უფრო მელანქოლიური, უფრო მელოდიური... მოშორებული ეს სპიდის, დესის, თრეშის ელემენტები.. ზედმეტი raw ჟღერადობა.. დაყვანილი იდეალურ კონცეფციამდე.. სულ სხვა, ახალი, განსხვავებული და რაც მთავარია დედის მტყვნელი
ისეთი დედის მტყვნელი რო დღეს ტანზანიაში, ბალახებაფარებული, ყოველგვარ ცივილიზაციას მოწყვეტილი ტიპი ზის და უკრავს ბლექს (მართლა არის ასეტი ტიპი შუაგულ აფრიკაში giza uchawi ქვია მის პროექტს
)
ხოდა რისი თქმა მინდოდა.. მოკლედ ის პერიოდია რა რო ყველა ერთადაა.. ბლექის მომავალი მამები. ერთად მუშაობენ, ერთად წერენ ვეშებს..
სულ სხვა დუხი, სულ სხვა განწყობა, სულ სხვა იდეოლოგია.. ყველაფერი სუფთა, ჯიგრული, ნამდვილი.
იმის მერე ასობით ჯგუფი, ათასობით ალბომი, ათიათასობით ვეში დაიწერა ბლექში, მარა მამები დღემდე მამებად რჩებიან..
Aztecაბა რაა.. სულ სხვა დუხი ქონდა ყველაფერს..
მახსოვს სატირიკონის ვოლკანო რო გამოვიდა გაგიჟებული ვიყავი.. გადმოწერას 3 დღეზე მეტი მოვუნდი..
კინაღამ გავგიჟდი
This post has been edited by Wrest on 12 Sep 2015, 23:21 
ზოგადად მეტალი, დამწყებთათვის - წამით შემოიხედეთ და არ დამიხუროთ
