კაროჩე, პირველ პირში მოვყვები

ჩემ ლექტორთან ავდივარ ბაითში...
ლექციიდან რომ გამოვდიოდი ბარათი ჩამიდო ხელში და ვიცი რომელ საათზე ავადგე...
გავიპრანჭე, დავისმაზკე, საერთოში საუკეთესო ზმანი ავაგდე, ყაზბეგის კოლოფი ქამარში მარცხენა მხარეს გავირჭე (მაშინ მაგარ პონტად ითვლებოდა

)
ნაგანი მარჯვნივ...
იტოგში, ჩამოვხტი ტროლეიბუსიდან და შევუყევი ტაშკენტის აღმართს...
ბოლო პერეკრიოსტის წინ შავი ბამბურა კატა გადმოვიდა გზაჯვარედინზე და ყვერების ლოკვა დაიწყო ბედნიერად

მაშინ სად იყო ამდენი მანქანა, და თან მაგ უბანში სულ საწყალი სტუდენტ-ლექტორები და თათრები ცხოვრობდნენ...
ველოდები კატის გავლას, ვიცი თარსია...
არც კატა მიდის და არც არავინ ჩანს კატის კვალი რო გადაჭრას...
კაროჩე, ბევრი რო არ გავატრაკო ერთი საათის მერე ვიღაც მემაწვნე თათარმა ჩამოიარა ვაზისუბნიდან და გავაგრძელე გზა...
ხოდა რისთვის ვყვები... ცრურწმენების დედა მოვდყან... შავი კატა მას მერე ჩემი თილისმაა...
დავაკაკუნე და ქმარი მიღებს კარებს
მარცხენა ხელი ისევ პიჯაკში აქვს

შავი კატა რომ არა - ან ის მომკლავდა ან მე