ჩიტუციომალე მოიფიქრე რა
ისე "ბრიყვთა ვარამმზე რას იტყვი უფრო ჩაგაფიქრა არა
ნაწილი Iგრმლინების შემოტევიდან მე-15 წელს, მატრასისათვის გაჩაღებული ომი თავის ლოგიკურ დასასრულს უახლოვდებოდა და ყველაფერი უფრო ადრე დამთავრდებოდა რომ არა - მამახუკები, რომელთა ქცევამ ყველა საზღვარსა და ეთიკის ნორმებს გადააჭარბა. ჩააფურთხეო სამჯერ უთხრეს ერთხელაც ვერ დააცდევინეს სიტყვა მაკულატურაზე.
ამავე დროს ქლაქის ბოლოში შემდეგი დიალოგი ჩაღდებოდა:
ქ: თაფლი, თაფლი . . .
ხ: თავი დამანებე, მაინც უმუშევრობის პრინციპის მომხრის ნათესავი ვარ.
ქ: ხო არა? როცა პალმის რტოები გინდოდა მაშინ გიყვარდი.
ხ: მაშინ პალმის რტოების სიყვარულმა დამაწერინა ის ფიალსიფიცირებული აქციზის დრამა.
ქ: ეჰჰ ნუთუ
ხ: თაფლი თაფლი თაფლიიკვირა დღე ახლოვდებოდა და ჰოი საკვირველებავ რა განსხვავებული იყო განწყობა ბრიყვთა ხაზებში. ვარამი - დარი - დური. მოვიდა პირველი რამეთუ II იყო უკვე წასული. კედელზე ჩამოხეული შპალერი პირდაპირ მიგვანიშნებდა რომ თავი დასასრულისაკენ მიემართებოდა.
----------------------------------------------------------------------------
ნაწილი IIფარისევლები საზეიმო შეკრებიდან პირდაპირ ჩვენსკენ გამოემართნენ. სიკვდილის ტოლი მუხები გვერდზე მოიტოვეს. დარდიმანდები კანიფოლს ადნობდნენ. ის კი იდგა და სიყვარულს ითხოვდა - უკიდეგანობაში გადაჭრილი. ხუჭავდა თვალებს და სიყვარულს ეფიცებოდა საკუთარ თავს პირობას აძლევდა არაფერს გააფუჭებდა და მადლობასაც მოიხდიდა.
ზუსტად ამ დროს ერთერთი ცათამბჯენის პირველ სართულზე:
1. დამიჯერე ჩვენთვის ასე აჯპბებს - აიღე.
2.რამდენჯერ უნდა გითხრა, რომ თავს ზემოთ . . თუმცა.
1. ხო ხო რა იყო ერთხელ არ გაგახსენდები და თუ გაგახს . . .
2. ახლა კი მორჩი გუშინ ხომ დავდე ტყავის ნაბადის ნაჭერი.
3. ყურადღებას მომაქცევთ?
4. გაქრით აქედან ყველანი თავისუფლები ხართ სამსახურიდან.
1. მოხდა.
2. დამარცხდა.
3. ყურადღებას ახლავე მოგაქცევთ.
დარბაზის კარების უკანა მხრიდან წინა მხარე საერთოდ არ მოჩანდა!
ნაწილი IIIსახაზავის სისწორეში ეჭვი არავის ეპარებოდა, მაგრამ ამაზე ხმამაღლა არავინ საუბრობდა. შიში ჰქონდათ. ის დრო სულ სხვა იყო. სხვა იყო გაგება და მოფერება. დრეს ხომ ყველა იმ დროს მისტრისი - ტირილის დამაახლოებელი კრიტიკაც კი მეტალიზირებულია.
შემოტევა ადვილად მოიგერიეს, ბოროტება არ აღიარეს - არც რამე სხვა უქნიათ. ყველაფერს ისე უყურებდნენ როგორც ხლა ჩვენ ვუყურებთ ყურების ექიმის კაბინეტიდან გამოტანილ ყურის პლაკატს.
და ზუსტად ამ დროს ბაზრის მიმდებარე ტერიტორიაზე:
კიტრის: არა გამორიცხულია, თითო თითოდ უნდა წაიღო ერთად ვერ გაგატან.
ვაშლის: ეს ყველაფერი ფარსია გვატყუებენ და წაკუზულები ვყავართ.
სიმართლის: ალბათ დავიმსახურეთ, თუ ერთად ვიქნებით უფრო გავუმკლავდებით.
გამვლელის: ეჰ ნეტა ამათ მოცლიათ - ედუარდ მომაწოდე მათრახი.
ყველა ერთად: განსდექ ცრუვ - მოდი სიხარულო.
ყველაფერი ისედაც აშკარა იყო. მამონტის ძვლის ექსპონატები კი ყველაფერს აბითურებდა.
ნაწილი IVთემა დახურულად გამოცხადდა, ყველა მსაკუთარი აზრი გამოთქვა, დასკვნა ერთი იყო ისინი შეიკრიბნენ და თითქოს რაღაც კარგი უნდა გაეკეთებინათ, მაგრამ ამაო იყო მოლოდინი - მათ მხოლოდ ერთი რამ აერთიანებდათ - მანია განდიდებისა და ბრიყვული აღფრთოცვანება მათ რელობას მოწყვეტილი ყვავილი შეითავისეს.
და ამ დროს ზუსტად ზედა თემაში:
-არ ვჩანვართ ხო?
- არა ჩვენი გამOჩენა იქნება, დავიღალე ამდენი მათხოვრის ყურებით.
-რაებს როშავ - რატომ უწოდებ მათ მათხოვრებს ისინი ხომ გვაძლევენ.
-რათ მინდა მათი ბინძური აზრები.
-შემეშვი მაინც იდეალისტის იარლიყი გარტყია.
-ეჰჰ მოდი ახლა ვითომ მე გიოყვარვათ ყველას.
ზარი გაისმა რაც კრების დასასრულს და მუცლის ამოყორვის დასაწყისს ნიშნავდ.
იმ დღეს ვერავინ ვერაფერს მიხვდა.
ნაწილი Vმუსიკის ჰანგები მის დარდს ვერ შველოდა, მაგრამ რაღაც სასიამოვნოს ახსენებდა, ასევე კეთილი ღიმილი რომელიც კედლიდან იღვრებოდა სევდას ჰმატებდა. მისტიროდა წარსულს და უხაროდა მომავლის, რაოდენი იყო სიკეტე იმდენივე ბოროტება. რაოდენი იყო სიხარული იმდენივე სინანული. ვერ მოასწრო მოფერება ვერ მოასწრო. ვერ მოასწრო რომ ეთქვა - "მე შენ მიყვარხარ", არ იცოდა რომ მალე ყველაფერი გვიანი იქნებოდა არ იცოდა და არც სურდა სცოდნოდა რამეთუ ამ დროს გვერდით სადარბაზოსთან ახალწლის მისალოცად მისულან:
- რავა ხარ შეჩემა.
-ბიჭო ეეეე
- . . . . .
- . . . .. .
- ეს რა ქენი დანა დაარტყი?
-განსდექ, გაიქეცი, წყულიმც იყავ.
- - - -
- - - -
- - - -
იცი იღიმოდა, ეს რა უბედური ახალი წელი გათენდა.
თოვლის მოლოდინში სიკვდილი მოვიდა.
ჩვენ დავცოტადით ჩვენ რაც არასდროს განმეორდება!!!
* * *
This post has been edited by Juni on 10 Oct 2005, 19:50
ბრიყვთა ვარამი!, პიესა უმოქმედოდ!
