იმიტომ რომ... "21-ე საუკუნეში წერილებს აღარ წერენ სანთლის შუქზე... "
pataputina

...
ნუთუ სადღაც აქ არის
შენი ლურჯი თვალები...
არაფერს დავიშურებდი_
ერთხელ რომ მათ შევხებოდი..
ერთხელ რომ მათ შევხებოდი...
ისევ და ისევ მივდივარ სადღაც...
ნაცნობი ქარი მაცილებს მხოლოდ...
ისევ და ისევ მე ვფიქრობ შენზე
და შენის თმების ოკეანეზე...
...
...
წვიმს..
ალბად მე წერილების მწერალი ვარ..

.. ხო...
გარშემო იცინიან.. ცოტა.. უცნაურად იცინიან.. ხო..
...
უცნაურია.. მე თითქოს შენი მემატიანე ვარ.. ჩემთან შენი წარსული და აწმყო თავისით მოდის...(არ ვცდილობ გავიგო..!)
გაჩუმდი..

ალბად გგონია, რომ მე ბოლოზე გესაუბრები.. ან მასთან ვსაუბრობ.. არა და.. მე ვდუმვარ.. და მხოლოდ ვუსმენ..
რა ვქნა_შენ თავად მთხოვე_გაუღიმეო.. გავუღიმე და.. ისეთი .. ფერია აღმოჩნდა, რომ.. ჩემს გულში სხივად დარჩა

... ხო.. მე თითქოს მხოლოდ მისთვის მემეტები.._რადგან ვიცი_რომ უჩეულოდ დიდი სიყვარულია მის გულში შენდამი...!!!...
შენ კი გაჩუმდი..
პატარავ.. ნუთუ ვერ ხვდები_რომ შენი არჩევანი ჩემთვის კანონია, მხოლოდ ამ შემთხვევაში ბედნიერი იყავი!!!...
და ეს დრო თითქოს სიცოცხლეებს იზომებ.. ირგებ.. სარკეში იყურები და აფასებ_შენზეა ზედგამოჭრილი თუ არა...

... და ვიცი.. ვიცი_რომ შეიძლება შენ ერთ წარსულს უღიმი ახლა.. და ესაა მიზანი, რომელიც ამართლებს საშუალებას!.. (?!)
...
გუშინ ჩემთან დუმილი მოვიდა...
აკრძალული კითხვა და მოლოდინი...ნეტა როდემდე?..

იქნებ... ჩემი წაყვანაც უნდა.. უნდა რომ დავბრუნდე სიჩუმეში

...
...
უცნაურია..
არა და შეიძლება ასეთმა დალოცვილმა_ადამიანების ბედნიერებაში დახარჯო გული!!!

_და არა საკუთრად ჩაკეტილ აბურთავებულ სიცოცხლეში...
...
ეს გული კი მხოლოდ ლოცვაში მოლოდინშია...

სიჩუმეა.................
ჯერ ასეა...
მითხარი...