იცით, რთულია იმის გადმოცემა, რასაც ეხა ვგრძნობ, მაგრამ მიუხედავად და ყველაფრისა, ალბად ვფიქრობ, რომ აქ ამ ყველაფრის ამონთხევით დროებით მაინც მომეშვება. ალბად ეს იმის ბრალია, რომ კონცენტრირებას ახდენ იმაზე, თუ რა ხდება შენს თავს და ამგვარად ცდილობ გადაარჩიო აღქმული ინფორმაცია სასარგებლო ინფორმაციათ და არ დარჩე გაურკვევლობაში. ამ ყველაფერთან ერთად კი ფიქრობ, რა ჩემს ყლედ მინდა, რომ აქ დავწერო, ეს ხომ შეიძლებ არც არავინ წაიკითხოს და ყველაფერს რო თავი გავანებოთ, ყველას ახატია რა როგორ და რანაირად, ლიჩნად მეც მინდა ყველას ნაწილი ვიყო, მაგრამ ამ მომენტში რაღაც დედამოტყნულად განსაკუთრებული ვარ. რა უნდა დავწერო? ანტიდეპრესანტებით ვარ გაჭყეპილი და მაინც ვგრძნობ უსაზღვრო ტკივილს, პირველ რიგში საკუთარი თავის დავიწყების გამო. საკუთარი ამბიციების, სურვილების, ოცნებების, საკუთარი რწმენის, საკუთარი მეს დავიწყების გამო. კიდევ მტკივა, რომ ამ ყველაფერთან ერთად სხვებმაც დამივიწყეს და არავინ არის, ვინც საკუთარ თავს გამახსენებს. მხოლოდ მე ვარ, ვისაც მე ახსოვს. მხოლოდ მე ვარ, ვინც ძალიან უძლურია. მე ხომ არ ვარ ასეთი. ამას ვიღაც სხვა წერს, მაგრამ მე არა, ვიღაც სხვას სტკივა, მაგრამ მე არა. მე არ მჭირდება ეს ყველაფერი, მე ადვილად გადამაქვს ეს ყველაფერი. მაინც მტკივა. ვგრძნობ მოუსვენრობას ტკივილისგან და სასტიკ სიცივეს. ვიცი, რა თქმა უნდა გადამივლის, მაგრამ რა დარჩება ჩემგან? სურვილებისან, ოცნებებისგან და ამბიციებისგან დაცლილი 88 კილოგრამიანი ლეში. არა და ადრე ეს ტკივილი მაძლიერებდა, ეხლა კი უსაზღვროდ უძლური ვარ.
კი, უძლური ვარ. კი მაგრამ, მე არ ვიყავი ის ადამიანი, ვინც არასდროს არაფერს ნებდებოდა, მე არ ვიყავი ის, ვინც წყლის ერთ წვეთშიც კი ოკეანეს ხედავდა, მე ვიყავი ის ადამიანი, ვინც ათას ერთჯერ დავარდნილი კვლავ ფეხზე დგებოდა. ვის ან რას შევწირე?
ვწუწუნეეებბ ჰაჰაჰაჰა
)) თან ძალიან უშნოდ დ აულამაზოდ გამოვხატე ეს ყველაფერი და ამის დედაც მოვსტყან იქ!
მე გავიხსენებ ჩემს თავს და უფრო უკეთესი და უფრო ძლიერი ვიქნები ვიდრე ოდესმე ვყოფილვარ, იმიტომ, რომ მე სსაერთოდ სხვა ცომისგან ვარ მოზელილი, ჩემში სსაერთოდ სხვა სისხლი ყივის და მე სულ სხვა რწმენა გამაჩნია. იმიტომ, რომ მე გამოუსწორებელი ვარ. აუღებელი ციხე სიმაგრე. "ჩუდო ვ პერიახ"
))) ია პოლეჩუ ვიშე ობლაკოვ მომიტევეთ სიუშნოვე, მაგრამ ეხა ედ რეპლყს უნდა დავაჭირო
ტან საშნილად მაკლია
))))) ნუ ცე პადელაშ, პრავდა იესტ პრავდა , მაგრამ ასე არ შეილება
This post has been edited by aKasradze on 4 May 2008, 02:22
i'm never in a hurry... i'm just moving fast.
როგორ ხასიათზე ხართ ეხლა?, .......
