რავი ყველაზე მისაღები გამოსავალი ალბათ ფსიქოლოგთან მისვლაა...
ძაან შველის... აი ძააააან......
ეკლესია და მამაო არამგონია.... ძირითადად მათგან ათასჯერ გაგონილი ძველქართული ფრაზები ისმის
და ეგ მე მაღიზიანებს....
არ მომწონს როცა ძველი ქართულით მელაპარაკებიან.....ვერ ვხვდები მაგ დროს ნათქვამის შინაარს უნდა ჩავუღრმავდე თუ ძველი სიტყვების თარგმნა დავიწყო..
იმ დგეს საპატრიარქოს რადიოში გაიჩითა მოზარდებისათვის რაღაც გადაცემა, იმაზე თუ როგორ უნდა მოიქცეს მოზარდი. და იმდენი სიტყვა იხმარეს ძველ ქართული რომ გავგიჯდი.... როგორ უნდა გაიგოს თანამედროვე ბავშვმა ეგ სიტყვები.... ეგ ეკლესიის მამებიც რელიგიურ სტერეოტიპეპს ყავს შეპყრობილი.. გონიათ რომ თუკი რაიმე ჩვეულებრივ ფრაზას ძველქარტულ გრამატიკულ წყობას მისცემენ, უფრო მეტი ღვთაებრიობა და დამარწმუნებლობა ექნება....
ჩემზე ეს არ მოქმედებს... და რამდენჯერაც მოვინდომე ეკლესიაში მიბრუნება იმდენჯერ მამაოს შაბლონურმა ტექსტებმა გამაქციეს....
თუმცა მამაოს გააჩნია.... გამიგია რომ ისეთები არსებობენ რომ შეიძლება აგავსონ ბედნიერების განცდით....
აუ რა გავუბერე

))
იტოგში ფსიქოლოგი ყველაზე კაია..... თანამედროვე ენით დაგელაპარაკება.... თან მიზეზებს გამოიკივლევს
მამაო კი ლოცვებს დაგავალებს ან რამე რავი... და უნდა იყო მადლის მოლოდინში.... რომელიც ან მოვა ან არა
ყველაზე რეალურია საკუტარი თავის არქეოლოგია.. იძრომიალო ფიქრებში და გულწრფელად უთხრა საკუთარ თAვს რომ ამის და ამის გეშინია... ესა და ესა გშურს..... ესა და ეს მიწიერი სიამოვნება გიყვარს და ეგეტი რაღაცეები
რაც უფრო მეტად დაინახავ საკუთარ თავში იმ სიმართლეებს რომლის თქმაც გრცხვენია, მით მალე დამშვიდდები
ადამიანს გაურკვევლობის ეშინია, როცა არ იცის ვინ არის და რა უნდა. როცა გაერკვევა რომ მანიაკია და პატარა გოგოების გაუპატიურება ნდომებია, მაშინ ის გაცილებით უპრო მშვიდად გრძნობს თავს [ეს ისე ვთქვი

)) უკიდურესობები კარგი საშUალებაა აზრების გადმოსაცემად]