საიდან მოვხვდი ამ განყოფილებაში არ ვიცი...
მაგრამ ჯანდაბას, ერთ ამბავს მეც მოვყვები, სანამ ბავშვები შემომისწრებენ
80 იან წლებში შორეულ აღმოსავლეთში ვმსახურობდი საბჭოთა ჯარში. ბოლო ექვსი თვე "ოტძელნი როტის" (ცალკე, პატარა ნაწილი რომელიც სულ მძღოლებისგან შედგებოდა და დივიზიის შტაბის ოფიცრებს ატარებდა) სტარშინა ვიყავი და სხვა მოვალეობების გარდა, ოცი-ოცდაათიოდე ჯარისკაცის სასადილოში მწყობრით მიყვან-მოყვანაც მევალებოდა გვერდიათა პოლკის საერთო სასადილოში.
ერთხელ, საუზმის მერე, მე და 4 სხვა ჯარისკაცი დასაბოლად შევყოვნდით და ამიტომ, როტა სხვა სერჟანტს გავაყოლე კაზარმაში.
სასადილოდან გვიან გამოვედით დაბოლილები და კაზარმებისკენ გავემართეთ. გზაში უზარმაზარი პლაცი (მოასფალტებული უზარმაზარი მოედანი პოლკის ნაწილების დასაწყობად "პასტრაენიაზე") გვქონდა გადასაკვეთი.
ჰოდა ამ პლაცს რომ მივუახლოვდით ლაზღანდარობით, რას ვხედავთ: პოლკის უფროსს როტები ყავს დაყენებული და პატაკის მისაღებად ემზადება!
ერთმა, რომელიც დისბატიდან ახალდაბრუნებული იყო და უსიამოვნებებს ძლიერ უფრთხობდა თქვა; ფრთხილად გავიაროთ მთელი პოლკი გვიყურებსო. მეორემ თქვა დავიღუპეთ, დავიწვებითო და...
არ ვიცი რატომ მაგრამ ოთხივე კაცი ერთ მწკრივად დაეწყო უცებ და მეც მექანიკურად უკან, ოდნავ გვერდით ჩავუდექი და დავიწყე ხმამაღლა და რიხით: "რას, დვა, ტრი! რას, დვა, ტრი!!"
უცებ გავისწორეთ ქუდები და სამწყობრო მარშით (ისე როგორც არასდროს მანამდე) ვიწყეთ სვლა. ნაწილის უფროსი ზურგით იდგა და ვერ გვხედავდა, სამაგიეროდ, ასობით ჯარისკაცი და ოფიცერი გვადევნებდა თვალს.
სწორედ მათმა რეაქციამ აიძულა პოლკოვნიკს მობრუნებულიყო და... რას ხედავს: მე მოვუყვები ოთხ კინკილა ჯარისკაცს. თან ყველა სხვადასხვა როტებიდან ვართ, ორი დისბატიდან ახალდაბრუნებულია, ერთი გაუდბახტიდან იყო იმ დღეს გამოშვებული, ყველა კავკასიელები ვართ... და ყველა დაბოლილი...
გვეგონა საუკუნე მივდიოდით, არადა პლაცის ნახევრამდე არ ვიყავით მისული... რომ შევამჩნიეთ პოლკოვნიკი გვიყურებდა, კიდევ უფრო გავიჯგიმეთ. პოლკოვნიკი ჩვენკენ შემოტრიალდა, ჯერ ქუდი შეისწორა, მერე ხელები უკან შემოიდო და ისეთი გამოხედვით გვიმზერდა, თითქოს აინტერესებდა რას ვიზავდით.
მე "როტის" პირველივე ყაზარმისკენ წაყვანა გადავწყვიტე და ბრძანება გავეცი მარჯვნისკენ, მაგრამ პირველი ერთი ინგუში იდგა რომელმაც მარჯვენა-მარცხენა ისედაც არ იცოდა და დაბოლილმა მარცხნივ, პირდაპირ პოლკოვნიკისკენ გაუხვია. (მერე თქვა რომ, ჩემი როტა იქ იდგა და მეც იქითკენ იმიტომ გავუხვიე მექანიკურადო)
რაღას ვიზავდით, ჩავუარეთ მწყობრით პოლკის უფროსს. მიახლოებისას გავეცი ბრძანება - სწორება მარჯვნივ და პოლკოვნიკმა ჩესტიც აგვიღო. საერთო ხარხარსა და მხიარულებაში, არ დავიბენით, ნაწილებს შორის პატარა ადგილი გამოვნახეთ და იქ ჩავეტენეთ "სტრაევოის" ყველა წესების დაცვით.
პოლკოვნიკმა ხალხს მხიარულება აცადა და ყველა რომ გაჩერდა მკითხა:
"ა შტო უვას ზა როტა ტოვარიშ სტარში სერჟანტ"-ო.
ამაზე პოლკმა კიდევ ერთხელ კარგად იმხიარულა. მახსოვს რაღაც ამდაგვარი წავილუღლუღე: დაგვიანებული ჯარისკაცები შევაგროვე სასადილოში და მომყავდა მწყობრით-მეთქი.
არადა,რომ არ დავპანიკებულიყავით და ნორმალურად რომ გაგვევლო, ყურადღებასაც არავინ მოგვაქცევდა
საბედნიეროდ, იმდროინდელ ჯარში მხოლოდ ალკოჰოლიზმს ებრძოდნენ მკაცრად. პლანაქეშობა ოფიციალურად არ იყო აღიარებული, ამიტომ კანონიც არ ქონდათ რომელიც პლანის მწევლებს დასჯიდა
ერთ თვეში სახლში დაბრუნების დრო დამიდგა და ჩემი ორწლიანი აქტიური წევა, აქტიურმა სმამ ჩაანაცვალა.
პლანი ეხლაც მაქ ჰუმიდორში "შემონახული" მაგრამ იშვიათად თუ ვხმარობ. კარგ წითელ ღვინოს კი არაფერი მირჩევნია...
წამალს ნუ გაეკარებით და ზომიერად წევას არაუშავს...
This post has been edited by naxa10vka on 23 Jan 2013, 03:33 
დაბოლილზე გადახდენილი ისტორიები, მაგარი პრიკოლი თემა იქნება ...
