უხ... ან თქვენმა გამხნევებამ მიშველა, ან გადაკრულმა - სულ ცალ კინკრიხოზე მეკიდა, რას ვლაპარაკობდი
მოსმენით მისმენდნენ, ოღონდ რატომ - ვერ გავიგე. ისეთი ცარიელი თვალიებით მიყურებდნენ, საერთოდ რატომ ვლაპარაკობდი, მიკვირდა. არა და არ მაცდიდნენ ლაპარაკს, ხან იქ მეტაკნენ კითხვით, ხან აქ... საბოლოო ჯამში ისეთი დურდომი გამოვიდა, ვერაფრით ვერ მივხვდი, რა მოხდა.
თვალებში ჩაშტერების ამბავი მეც ვიცი, მაგრამ ისე შორი-შორს დასხდნენ ერთმანეთისგან, ლამის დაველამდი. ხოდა ავდექი, ჩამოვეყრდნე სკამის კიდეს კაი ძველი ბიჭივით და მივაშტერდი ფინ. დირექტორს.
_Err0r_4o4_არ ვარ მე გოგო, მე ვარ ლამაზი ბიჭი... ხოდა რაო, რას ამბობდიიი?