ეჰ დროს ვერაფერს უზავ სამწუხაროდ.. მეც ცრემლები მომადგა და გულმა ბახაბუხი დამაწყებინა როცა გამახსენდა ჩვენი ყრმობის წლები
და ჩვენი პირველი შეხვედრა..

ეხლა ხშირად ვეღარ ვხდებით ერთმანეთს მაგრამ ჩემი იმედი ყოველთვის გქონდეს, ჭირშიც და ლხინშიც.
სიტყვის გატეხვა არ მიყვარს
სასაუბრო და მოსაყოლი კიდევ ბევრია.. მაგრამ ვაი რომ არ აინტერესებს დამსწრე საზოგადოებას ჩვენი ლაყბობა.