garnisonსგ სგ
ბოლო და გავედი
ბალადა ნეხვსამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით
მარადიული ის არის მხოლოდ
და ასეთია ყოველთვის ბოლო
ნამდვილი მოჯმის...
შენ ჩემო ნეხვო, სად არ მოჯმულო
ნაირ ნაირი ფერით მორთულო...
ერთხელ მე, უღრან ტყეში 'დაგბადე'
და შენი გული თრთოლვამ შეიპყრო
თვალები შენი ზეცას აღაპყრე
და თქვი: დამტოვებ? ბოზი შენ იყო!
მაგრამ გჯეროდეს, რომ არასოდეს
არ დავივიწყებ შენს ხმას და შენს ფერს,
არ გამოვტოვებ არც მინდორს, არც ველს
და დავუტოვებ ყველას ახალ 'ძღვენს'
დავდივარ მარტო, ეული-სათნო
და 'კარიბჭიდან' მოწვეთავს მძღნერი
ხელს თუ მოვისვამ ანაზდად ქვევით
ვგრძნოს რომ შარვალი მაცვია სველი.
სულმოუთქმელად გავრბივარ სახლში
ტუალეტისკენ მივდივარ მარშით
ან მივკუნტრუშებ ვითარცა რაში
რომ გავიხარო მე შენი ნახვით...
მაგრამ როს იყო წუთისოფელი
გაახარებდა ბოლომდე მომჯმელს...
როცა შევძახე ტუალეტს: მოვედ!
ზედ აბრა დამხვდა: ნოთ თუ ოფენ!
მივყვები ბილიკს და თან სული მიჭირავს კბილით
ამდენს რომ ვითმენ თქვენ გგონიათ, რომ მე ვარ სირი?
არამც და არამც! მე უბრალოდ ვესწაფვი ტკივილს...
შხაპუნა წვიმა გადარეცხავს ნაჯვამებს დილით.
ვნებათა ღელვა აბობოქრდა, როგორც ორღანი
ვიბანავებთქო და მოვუშვი წყალის ონკანი
კარზე ზარია, აბრახუნებს ქვედა ომარი
წყალს ვინღა ამბომს, ჩამომდისო შენგან ფეკალი
სხვა რამე ვწეროთ და შევეშვათ მეზობელ-ომარს
აშარი ცოლი მაგ უბედურს დუნდულში მოსთხნამს

თვითონ იდარდოს, საფიქრალი ჩვენი გვაქვს ბლომად
აქ ჩერნობილის ტრაგედია უსისხლოდ ბოლავს.
ახლა სჭირდება ჩვენს ქვეყანას კარგი მომჯმელი
და მინდა ვუთხრა სამშობლოს, რომ: აჰა მოვედით!
ჩვენ მოვჯვამთ ყველგან, ყველაფერში, თუკი მოგველით
გარსიონ მოდი, ეგ რაღაცა პრიზი მომეცი!
და თუ გამომცემთ მძღერის სკულპტურას
ეგრევე დაგირღვევთ შინაგან სტქრუქტურას ბრატცეეეე
იმარჯვებს ის, ვისი რწმენაც ყველაზე მტკიცეა...