წინასთან შედარებით არაფერია, მაგრამ იქნებ ივარგოს.
- ნუთუ აღარ არის დრო რომ ყველამ ერთად ვაღიაროთ საკუთარი შეცდომები, ნუთუ არ დადგა დრო სულიერი განწმენდისა და აღმასვლისა, ნუთუ ოდნავი მაინც არ შეგვრჩა სინდისი და ნუთუ არცერთ ჩვენგანს არ აწუხებს სინანულის გრძნობა... ხვალ საღამოს ცხრაზე, ყველანი მისის ლამბერტის ოფისთან. - ამ ამაღელვებელი მოწოდებით დაამთავრა ლორდ ჰენრიმ საკუთარი გამოსვლა, მეგობრებს, ყოფილ მხედრიონელ ავაზაკებსა და მკვლელებს გამოემშვიდობა და სახლისკენ ამაყად გასწია. მიდიოდა ლორდი სიამაყის განცდით აღვსილი. მან ხომ სულ ახლახანს შეძლო და თავის ოთხ საუკეთესო მეგობარს, ოთხ ავაზაკს, ოთხ კაციჭამიას შთაბერა უკანასკნელი იმედი, იმედი ახალი ცხოვრებისა და იმედი გადარჩენისა. ოცდახუთზე მეტი წელი გაატარა ლორდმა ამ ადამიანებთან ერთად და მთელი ამ დროის მანძილზე არაფერი უნანია, უკან არასდროს მოუხედავს, მაგრამ ახლა საქმე სხვაგვარად იყო, დადგა ჟამი სინათლისა.
მეორე დღემ ისე სწრაფად ჩაიარა, რომ ყველა, ჯერ კიდევ ლორდ ჰენრის ამ საოცარი სიტყვებით იყო მონუსხული.
საღამოს რვა საათი და ორმოცდა ათი წუთი, განწმენდის დრო იდგა ქალაქში, ხოლო ფსიქოლოგი ლამბერტის ოფისის კართან იდგნენ რაინდდნი სულითა და სხეულითა მზად განწმენდისათვის.
- მობრძანდით - გაისმა ხმა მშვენიერი, კლდევამოსილებით აღსავსე და სიმშვიდით განმსჭვალული. ეს მისის ლამბერტი იდგა კარს მიღმა, მომღიმარი სახითა და ფურცლების დასტით ხელში.
ჰენრი თავის ოთხ განუყრელ მეგობართან ერთად შევიდა ოთახში და მისთვის წინასწარ მომზადებულ რბილ სავარძელზე ჩაესვენა.
სავარძლები ისე იყო დალაგებული რომ წრეს ქმნიდა, წრეს სიმტკიცისა და გამბედაობისა და თითქოს ამ წრეში ყველანი თანაბრები იყვნენ.
- გავთანაბრდით ბრადცი? - წამოიძახა ღიმილისგან ყბა მოღრეცილმა ერთ ერთმა მათგანმა, რომელიც შავებში იყო ჩაცმული.
- თქვენი სახელი შემახსენეთ სერ, თუ არ შეწუხდებით? - ინტერესით დასვა კითხვა მისის ლამბერტმა.
- სერ ვანდი, მისის ლამბერტ.
- სასიამოვნოა,იქნებ მომიყვეთ სად გაიცანით ამ ხუთმა შესანიშნავმა პიროვნებამ ერთმანეთი და აქ რამ მოგიყვანათ.
- სიამოვნებით მის. ჩვენ მხედრიონმა დაგვაახლოვა ერთმანეთთან, აი მაგალითად სერ ვიზი ერთი პერიოდი ჩემთან იმალებოდა როდესაც პაბეგში იყო.
- უკაცრავად სერ ვიზი, რომელი?
- მადონასი მის... მოგეხსენებათ სერ ვანდის ანუ ჩემი კარი მუდამ ღია იყო სერ ვიზისთვის ასე რომ მანაც პირველ რიგში ჩემსკენ გამოსწია დახმარების სათხოვნად. - სიამაყით გადახედა სერ ვანდიმ მეგობარს და საუბარი განაგრძო - აი რაც შეეხება სერ იოჟას, ის რუსეთიდან გამოიქცა და სრულიად შემთხვევით შევხვდით ქუჩაში, მასთან ერთად იყო სერ ბი, განთქმული თავისი სისასტიკითა და კაცთმოძულეობით, საბოლოო ჟამში კი ერთმანეთთან ყველა მაინც ლორდ ჰენრიმ დაგვაკავშირა.
- სერ ბი - მოუბრუნდა ფსიქოლოგი ცალთვალა კაცს, რომელიც არც თუ ისე მოვლილად გამოიყურებოდა. - სერ ვანდმა არც თუ ისე კარგად დაგახასიათათ, მაგრამ მე მაინც ვგონებ რომ ხელოვნება გიყვართ, ეს თქვენს თვალ....მმმ....ში ამოვიკითხე.
- დიახ მის.
- სადაური ხელოვნება გიზიდავთ.
- სერბული მის.
- და მაინც რა სერბული რა მოგწონთ ყველაზე მეტად - ჩაეძია ლამბერტი.
- კინო მის.
- შენი ამაზრზენი პირში ###### სერ ბი. - შეახარხარა სახეში ლორდმა.
მისის ლამბერტმა სიტუაციის განმუხტვა სცადა და ლორდს მიუტრიალდა.
- ჰენრი გაიხსენეთ ერთი ნებისმიერი პიროვნება ვისი სახელის გაგონებაც ყველაზე მეტად გსიამოვნებთ.
- მამა სერ აფიმი მის.
- ბატონო?
- მამაჩემს ერქვა ასე.
- აჰ.. გასაგებია... - გაეღიმა ლამბერტს.
- მისი მადლი შეგეწიოთ.
- ამინ - შეწუხებული მის ლამბერტი ახლა სერ ვიზის მიუბრუნდა. - თქვენ თუ გყავთ კუმირი სერ?
- რა თქმა უნდა მის დაბოლილებში რომ ინდოელია.
- ეგ კუმარია ბლიად - გაცოფთა მის ლამბერტი.
- რაო ყუმარიო? - წამოხტა გემბლერი სერ ვანდი და სტავკა სამი თეფში დადო.
ამ სანახაობაზე ლორდ ჰენრისა და სერ იოჟას სიცილი აუტყდათ და კუთხეში მიჭუჭყნულ სტიუარტ ერიქსონს რომელიც ამ ხნის მანძილზე ჩუმად ანძრევდა (სხვათა შორის მარცხენა ხელით) ცემა დაუწყეს.
თუმცა მხიარულება დიდხანს არ გაგრძელებულა რადგან ხმაურზე გვერდითა ოთახიდან სერ იოზული შემოვარდა და ხუთი ერთზე ვაჟნი დაიჭირა.
grindelvaldig3nocideDELUX-TPgeorockstarManuelo CostaGioACMგმადლობთ ბრადცი.
პ.ს.
ფილმი გადავიღოთ.
This post has been edited by Neverborn on 19 Mar 2014, 23:38 
ლორდ ჰენრი და სერ სტიუარტ ერიქსონი, (ნაწილი III)
