ჩემი რომ არ იყოს, მაინც მეყვარებოდა
აღარც მახსოვს, რატომ ვიყავი მხიარული, რატომ არ მეზარებოდა ადამიანებთან კონტაქტი, რატომ მიხაროდა ვაბშე ცხოვრება :დ
უჟმურობა უფრო ადვილია, ჩამოუშვებ ცხვირს და დადიხარ შენთვის წინ აღმართული ბარიერით
ვინმეს რამე ეწყინება შენგან და გასამართლებელი მიზეზიც არ გჭირდება - ასეთია და რა ვუყოთ
კიდევ იამაგატა
https://www.youtube.com/watch?v=hxZnAFnYKJEარის სიმართლის მარცვალი
i'm a loser baby so why don't you kill me ?
წარმატებას რომ თავი დავანებოთ, ცოტა თუ დაუფიქრდები ცხოვრებას, გარდაუვალია ცუდ ხასიათზე ყოფნა
მე პერიოდული კარგი ხასიათის შემოტევები მაქვს და სულ კარგ ხასიათზე ყოფნაც დებილობაა, რბილად რომ ვთქვათ
This post has been edited by Eirene on 2 Nov 2014, 19:52