მოკლედ დავიწყებ : გადამთვრალ-გადაყლევებული ვართ მე და ჩემი ძმაკაცი, რომლის დაბადების დღეცაა, და რომელთან ერთადაც დილიდან ვსვამ (ჩვენ ორნი მხოლოდ). ღამის თეთრთმეტი გახდა და ბედად ვარკეთილის საბოზეთს ჩავუარეთ, რადგან ისანში მივდიოდით, ვიკითხეთ ფასები, და ინსისკენ გავაგრძელეთ გზა.
ზუსტად 5 ლარი გვაკლდებოდა ორ ჯუტელზე ამიტომაც, - სადღაც სამ წუთში უკვე 4+ ლარი გვეგდო ჯიბეში და ერთი ლარიღა გვაკლდა, როცა ერთ-ერთ რესტორანს მოვკარით თვალები.
შევედით და ძმაკაცმა იკითხა, ბიჭები სხედან აქო? არაო, უპასუხა სომეხმა ნაბიჭვარმა გლეკაცამ, ასე 24 ყლის, - ჰოდა შენ გადაიხდიო. ვიწყებ ახსნას, რომ ბიჭები იმიტომ ახსენა ამან, რომ თუ ეტყოდნენ კის, შევიდოდა და ვინმეს ლარს სთხოვდა. თუმცა, ამაზე იმ გლიშვილმა ბიჭმა მიპასუხა, რომ სომხურ ხოდებს ვაგდებდი (ირონიის დედის #####ი #####ან, საკუთარ თავს დააჯვა). ეზოს კარები გადაიკეტა; გარეთ ვერ გავალთ. მიახ. 30 სომეხი გვიტევს, ყველანაირი ასაკის, ჩვენ ორი კი ვერაფრით ვამტკიცებთ, რომ არ ვიცნობთ და არაფერი კავშირი გვაქვს იმ ბიჭებთან, ვინც სწორედ იმ მაგიდიდან (რომელზეც უწინ მიუთითა) გაიპარნენ და 150 ლარი აზარალეს ამათ.
ნახევარი საათი ვხსნი და ვერაფრით ვამტკიცებ; იმეორებენ, რომ სომხური ხოდი ჩავარტყი ლარის აგროვებაზე
და გადახდას გვაძალებენ.
შეგვაგინა მაგ მთავარმა ###მ იმ სომეხმა დედის#####შიშენათესლებიმომავლით მცხოვრებმა და ხელითაც შეგვეხო ცოტათი, მაგრამ ავერიდეთ -
1) ჯერ ერთი ოცდაათი სომეხია
2) კარები ჩაკეტილია
3) ძმაკაცი ნასროკალია
4) სომხები არიან !!!
მოვიდა დაცვის პოლიცია, დიდად არ მისმინეს, ხელბორკილებს უკეთებენ უკვე ამას და ორი
პადლეცი მინეტი გამიკეთა ერთმა უფრო მოზრდილმა. მეთქი, დედა მოეტყნათ. დავრეკავ მეთქი მამაჩემთან, მაიორია პოლიციის და ტრაკში გაგთხრი ამ სომხებს. ყურმილის აღებაზე უარს ამბობენ.
გავთიშე თუ არა ტელეფონი, ნახევარ წუთში ამბობენ, გაუშვით, არ მტკიცდება - უდანაშაულოები არიანო.
ჩემი ### ბედი #####ან, მაინც და მაინც მაგ ნათესლარ ### სომხების რესტორანში რომ შევედი, მაგათ პირში ჩავანძრიე.
ჩემი ### ბედი #####ან, მაინც და მაინც მაშინ რომ დავრეკე, როცა უკვე წამი-წამზე გამიშვებდნენ.
მამაჩემს ვუთხარი, არ ასულიყო იმათთან, და სახლში წამომიყვანა. ცალკე ამან მაგინა.
gnossienne - n. a moment of awareness that someone you’ve known for years still has a private and mysterious inner life, and somewhere in the hallways of their personality is a door locked from the inside, a stairway leading to a wing of the house that you’ve never fully explored.
· 
სამმა სომეხმა და დაცვის პოლიციელებმა გამიყლისძირეს, უღლევეს ხასიათზე ვარ. : :
