რაღაც მომწვანო ვერლიბრისებრი 
ოდეს ვიყავი ერთი ციცქნა
ციდა'
პაწაწა,,
და გამეტებით შემიყვარდა
მომწვანო ფერიც...
ტარხუნის მუღამს
ბალახების ჭამით როცა ვიგებდი,,
მაშინ მივხვდი
თუ რა ოდენ მწარედ
ვყვარობდი მენთოლს,,,
გავიზარდე და მწვანე ფერიც
გავზარდე ჩემში,,,
ერთ ფეროვანი მხედველობაც დავამუღამე
და ახლა ირგვლივ უკვე ყველა როჟა შრეკია,,
მენთოლიანი ჟუაჩკებით ვიტენი ლოყებს,
და ყველაფერი რაც მწვანე მხვდება გზად,
სახლში მიმაქვს,,,
ამასწინებზე,
მწვანე კრასკა თავზეც დავისხი ,,
შევესისხლხორცეთ ურთიერთას მე და ეგ ტიპი,,
ასეთი მწვანე დავაბიჯებდი დედამიწაზე,
როცა ვქაჩავდი მწვანე სიგარეტს
მწვანე ბალახზე,,,
მწვანე ბალახში გაშხლართული
სიგარეტს ვქაჩავ
(ესეც მწვანეა იასნია
მწვანე ჩვენეაააააა!)
ქვემოდან ვუმზერ ცას და რაღაც მგონი ეგეც მწვანეა,,,
უაზრო ფიქრებს მისცემია ფინთიც გონება
ვაანალიზებ !
ვხვდები!
მგონი ვმწვანდები!!!
(არ უნდა გამებანძა
იმ უნიტაზთან ატნაშენია)
მწვანე ბუჩქნართან
ახალთახლად ჩაბრატებული
ახლაღა მივხვდი ამა სოფლის ჭეშმარიტებას!
ყველაფერს ვყვარობ მენთოლიანს,
და რაც მწვანეა,,,
თუ რა თქმა უნდა,
არ მივათვლით
ტუალეტის ქაღალდს!

,,,,,
This post has been edited by მადამ ფისუნია on 20 Jul 2016, 03:26