ვინ რამდეჯერ მომკვდარხართ, მხოლოდ გადარჩენილები

ცოცხალს რომ დაგტირიან

სიკვდილით არცერთხელ... გადარჩენით რამდენჯერმე, ოღონდ რას გადავურჩი არ ვიცით.

აუ გამახსენდა

პატარაობაში ზღვაზე ყოფნისას ძაან დიდი ტალღა წამოვიდა , აქეთ ჩემებს ვანიშნებ შეხედეთ მეთქი და უკნიდან რომ დამარტყა და მახოხა რამდენიმე მეტრი , ფეხზე რომ წამოვდექი პირი სულ ქვიშით და კენჭებით მქონდა სავსე პირი ღია დამრჩენია მერე რომ არ დავცინულიყავი , შევბრუნდი , შევედი ზღვაში და იქ გადმოვაფურთხე

This post has been edited by :tan: on 8 Jan 2016, 02:51

---------------------

ერთხელ რაღაც მშენებლობის ნანგრევებში ჩავვარდი პატარა რო ვიყავი და შუშამ მუცელი რამის ნახევარზე გამიხსნა ნაკერები ეხლაც მადევს, მეორე კლასელმა სკოლის სკამი მესროლა თავში კაი მძიმე რკინის და 2 წამი გავითიშე (სამაგიეროდ მერე აზზე რო მოვედი კაი დღე ვაყარე) და ბოლოს რაც მოხდა კომაში ვიყავი 1 კვირა მეტი ისეთი არაფერი.

გამიჩალიჩეს,სიმაღლის მეშინია და თვითფრინავში შემიტყუეს მე რავიცოდი პარაშუტით გადმოხტომას,რომ აპირებდნენ სულ სხვა რამე მითხრეს ,ხოდა ძლივს გაიხსნა ეგ დედამოდღნული პარაშუტი,რომ არ გახსნილიყო

This post has been edited by Drabler on 8 Jan 2016, 12:05

მე აბა სათვალავი მაქვს არეული 220 მა იმდენჯერ დამარტყა ბავშობაში აღარც მახსოვს მერე ხან ტბაში ვიხრჩობოდი ხან სწრაფ დინებაში მთის მდინარეზე. ავარია რავი მეზობელს ფანჯარა გადმოუვარდა მეხუთე სართულიდან ბავშვი ვიყავი და ჩემ წინ დაიმსხვრა ბევრი არ მახსენდება ეხლა კიდე

ხო კიდევ სადღაც სასკოლე რომ ვიყავი 6000 ვოლტმა დამარტყა და აქ ვარ კიდევ

» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «

რა მამკლამდა

This post has been edited by kaxa1988 on 8 Jan 2016, 14:19

ბავშობაში ალბათ ყველას გვყოლია ერთი ან რამოდენიმე ნაბოზვარი მეზობელი , რომელიც შეიძლება სინამდვილეში სულაც არ ყოფილიყო ნაბოზვარი მაგრამ ჩვენს მეხსიერებაში სამუდამოდ მასეთად დარჩენილა , ნათელში იყოს საწყალი .

ამ ზემოთხსენებულ მეზობელს ასე ღია ბალკონივით ქონდა , სადაც უგემრიელესი ყურძენი მოყავდა ხოლმე და შეგეძლო ისე უხმაუროდ ასულიყავი ვერაფერიც ვერ გაეგო , ერთი თუ დააკვირდებოდა მტევნებს და ისე გაიგებდა ვინმემ მოწყვიტა თუ არაო , ესეც იმიტომ რომ ზემოთ ვახსენე რანაირი კაციც იყო ხოოდა მოკლედ ავძვერი ტელეფონის ძველი ხის სტოლბები რო იყო საფეხბურებით , გამომპალი , ქანაობდა რომ ადიოდი , გავრისკე და ავედი , ვიცოდი სახლში არ იყო და ქვემოთ სხვა ბავშვები დადგნენ რომ დაეძახათ თუ დაინახავდნენ თან ზემოდან ვუყრიდი პირდაპირ მტევნებს , გამწარებული ვგლეჯ ამ მტევნებს კბილებით ყველაფრით და მოკლედ დაიძახეს იმ ნაბოზვრის ( აქ თავი ვეღარ შევიკავე ) სახელი , უკვე ისეთი სიტუაცია იყო რომ რომც არ ჩამოვსულიყავი ისედაც ყველაფერი ნათელი იყო , შორიდანაც ჩანდა ვიღაც რომ იპარავადა მის ყურძენს , გადავედი ამ სტოლბაზე ვჩქარობ და ერთი ფლოსტი არ გაიჭედა ამ საფეხურებზე , ვიფიქრე სხვა გზა აღარ მაქვს , ბარემ გადავხტები და თან გავიყოლებ ამ დედა#####ულ ფლოსტსმეთქი და ამ გადახტომის პერიოდში ფეხი გამომედო საფეხურზე და პირდაპირ ტელეფონის ჭები რო იყო მაგაზე დავეცი მაჯით , ეხლაც მახსოვს ის სიმწარე რაც მაშინ განვიცადე , ახლოსაც არ მოსულა ამბის გასაგებად რამე ხომ არ მიჭირდა , ალბათ გაუხარდა კიდეც და ისე შეუხვია თავის სახლისკენ გადავრჩი რომ საფეთქელი არ დავასხი იმ რკინის სახურავს , მაგრამ ფსიქოლოგიურად მომკლა იმ მეზობლის გამოჩენამ მას შემდეგ ვერასოდეს ვაპატიე

This post has been edited by :tan: on 9 Jan 2016, 19:24