ერეკლე მეორის დიდი ფანი არა ვარ ნამდვილად
რატომ გევასებათ ასე ძან? რომანტიზმის ბრალია ალბათ. მაგასაც და, იმერეთის დიდ მეფეს, სოლომონ პირველს შეეძლოთ თავისი პირადი ინტერესები გვერდზე გადაედოთ და საქართველო გაეერთიანებინათ. თავის დროზე სოლომონს უნდა დაეთმო, მერე ერეკლეს, მაგრამ საბოლოოდ არ მივიდა მაქამდე. მერე კიდევ საერთო მემკვიდრე შეარჩიეს, სოლომონმა იშვილა მგონი, მაგრამ ეგ მემკვიდრეც მოუკვდათ ან მოუკლეს. საბოლოოდ გეორგიევსკის ტრაქტატს მოვესწარით, რომელიც რეალურად რომ ვთქვათ, თვითონ ერეკლე მეორის პერიოდშიც არ იყო ასე ცალსახად აუცილებელი. და თუ რაიმე აუცილებლობა იყო ამის, ისევ შინაგანი ომებიდან და არეულებიდან გამომდინარე და ისევ ერეკლეს ბოზ ცოლს დარეჯანს უნდა დავაბრალოთ და მაგის შთამომავლებს, რომლებმაც დედა მოიტყნეს და მამამათი ერთ ადგილას დაიკიდეს. თუ როგორც ტრაგიკული პიროვნება და ასეთი ტრაგიკული გარემოებების მსხვერპლი, კი ბატონო. მაგ პონტში სიმპატიას ნამდვილად უსაზღვროს იმსახურებს. და რა თქმა უნდა პატივისცემასაც იმსახურებს უდიდესს, მაგრამ ალბათ საქართველოს მთლიან ისტორიაში ტოპ 5-ში არ უნდა შევიყვანოთ
.
ვახტანგ მეექვსეს არავინ არ ახსენებს, არადა რეალურად რამდენი ღვაწლი აქვს ინტელექტუალური. და მის გვერდში სულხან საბაც უნდა ვახსენოთ და მთლიანად მათი განსწავლულ ჯენტლმენთა დასი. ასევე ჩემთვის როსტომ ხანიც საინტერესოა და მისი ცბიერი პოლიტიკა, რომელიც საბოლოოდ მეტ-ნაკლები წარმატებით მომავალმა ქართლის და კახეთის მეფეებმაც გააგრძელეს.
1) დავით აღმაშენებელი უპირობოდ ტოპ 5-ში უნდა გავიდეს. საქართველოს ოქროს ხანა ამ კაცით იწყება და გვირგვინდდება კიდეც. მის გვერდით უნდა ვახსენოთ ჭყონდიდელიც
2) თავისი მიღწევებით მის გვერდზე უნდა იყოს გიორგი ბრწყინვალეც. ჩვენი უკანასკნელი და კაშკაშა გამონათება
თამარ მეფეს წმინდანობას რომ არ აბრალებდნენ მე კი ვიცი სადაც გავუშვებდი
დალშე ამ ორი მეფის მეტს საერთოდ მეფეს არ შევიყვანდი არც ერთს. ყველაზე ### ისტორია ჩვენ გვაქვს, რადგან სახალხო გმირების ნაკლებობას განვიცდით. ეს ### მთავრები და მეფეები ერთმანეთში ვერ იყოფდნენ ქონებას და ძალაუფლებას და ამ დროს ხალხი იჩაგრებოდა. ბახტრიონის გმირებამდე რა, სხვა არ გვეყოლებოდა ვინმე უბრალო ხალხიდან გამორჩეული? მაგის სახელიც კი არ შემოგვრჩა
3) როგორც მწერალს და საზოგადო მოღვაწეს, ქართველობის დამცველს, შევიყვანდი ილია ჭავჭავაძეს. ცალკე რომ ავიღოთ, შეიძლება კი არადა გვყავდა ამ კაცზე უკეთესი მწერალიც, მაგრამ მე მას მთლიანობაში განვიხილავ როგორც პოლიტიკურ ფიგურას და მოღვაწეს და ამიტომ ამ ჭრილში ვაყენებ სხვებზე მაღლა.
4) პოეტებში გალაქტიონზე წინ დავაყენებდი ან ვაჟა ფშაველას, ან ნიკოლოზ ბარათაშვილს. ამ ორიდან ვერ ვაკეთებ არჩევანს. გალაქტიონზე მაღლაც ალბათ სუბიექტურად ვაყენებ. ზოგადად რთულია ტოპ 5)-ში არჩევანის გაკეთება.
5) გია ყანჩელი თან მინდა დავწერო და თან არა. თუ ქართული სული და რამე, მაშინ კი ბატონო. მაგრამ თუ ადამიანის ინდივიდუალიზმში მიღწევას განვიხილავთ, და არა თუ ვინ უკეთესი ქართველი იყო, ჩემს საყვარელ მწერალს ჯემალ ქარჩხაძეს ჩავწერდი.
ჩემი ტოპ 10 უთანრიგოდ ასე იქნებოდა
1) დავით აღმაშენებელი
2) გიორგი ბრწყინვალე
3) ილია ჭავჭავაძე
4) და 5) ნიკოლოზ ბარათაშვილი და ვაჟა ფშაველა
6) გია ყანჩელი
7) ჯემალ ქარჩხაძე
8) ივანე ჯავახიშვილი
9) გიორგი მაზნიაშვილი (უცუდტრაკესი გენერალი
)
10) ვახტანგ მეექვსე (თავისი დასით)
საპატიო ხსენებას იმსახურებს ქაქუცა ჩოლოყაშვილი, რომელიც არც ერთ ქართველზე ნაკლები ქართველი არ იყო, მაგრამ მოამბოხეზე ოდნავ მეტი მიღწევები აქვთ ზოგიერთს.
აკაკი წერეთლის გამზრდელი ალბათ მისი საუკეთესო ნამუშევარია. ამაზე როგორ შეიძლება ადამიანმა თქვა ###ობააო არ მესმის, მაგრამ ვიმედოვნებ რახან სკოლაში ისწავლება უბრალოდ ზერელედ წაიკითხეთ ან მოგიწიათ დაზეპირება
ლექსის დაზეპირების დედაც ვატირე
nnn_lllდა შენ არავინ არ გქმნის შენი აზრით? შენი ლოგიკით რომ ვიმსჯელოთ, ჯერ კიდევ ბავშვობაში რომ შნუროკის შეკვრა გასწავლეს, მის შემდეგ არ ხარ შენ შენი "ჭეშმარიტი თავი". მაშინაც ხომ გამოგძერწეს და რაღაც ცოდნა შეგძინეს? პირველად მაშინ იძალადეს შენს პიროვნებაზე
This post has been edited by traxtanbergi on 17 Aug 2018, 12:02 
5 ქართველი
