ძალიან მარტივია.
არის ორი ტიპის საროსკიპოები:
პირველი ამ როენას ბორდელის, ნატახტარის და კიდევ სხვა საქვეყნოდ ცნობილი საროსკიპოების ტიპის -
ანუ ჩვეულებრივი ბარია და არიან მეძავები.
მიდიხარ მეძავთან და უთანხმდები ფასზე.
შემდეგ მიდიხართ და ამავე შენობაში არსებული ნომრის ქირაობაში იხდით ფულს.
ანუ ფულის ნაწილს იღებს მეძავი და ნაწილს იხდი ნომრის ქირაში.
არანაირი მესამე მხარის ჩართულობა არ არის აქ.
ხართ შენ და მეძავი.
და არც მეძავისთვის ფულის გადახდაა კანონდარღვევა და არც ფულის სანაცვლოდ სექსი.
არც ნომრის გაქირავება.
და მეორე ტიპის საროსკიპოები -
სადაც მეძავები არიან ან ტრეფიკინგის მსხვერპლნი და უფასოდ ამოშავებენ ან კიდევ მიზერულ თანხას უხდიან.
ასეთ საროსკიპოებში ფასზე მოლაპარაკებას აწარმოებს არა მეძავი, არამედ დაწესებულების მენეჯერი, სუტენიორი, იგივე მამაშა.
მიდიხარ, უთანხმდები მამაშას ფასზე, აძლევ ფულს და აგყავს მეძავი ნომერში.
ეს უკვე დანაშაულია, რადგან მესამე პირი უწევს ორგანიზებას პროსტიტუციას, იღებს ფულს და გადასცემს ადგილს.
ასეთი შემთხვევებია ხოლმე ბათუმში და სარფში რო იჭერენ სუტენიორებს, თბილისში ყველაფერი ცივილური და კანონის ჩარჩოებში მოქცეულია
Mens sana in corpore sano...