მე იაფიანი ჩაების მოყვარული ვარ, რომელთაც ჭაობისფრად გადაღებილი აზრები არ მოჰყვებათ, მაგრამ გეტყვი ჩემებებს, იაფიან სიროფებს რომ აღუძრავთ
:
სალამანდრა და სიყვარული,
მჟავურ წვიმებში მობაჯბაჯე მაჯლაჯუნები,
ნორჩ ყვერებზე დატოტვილი ხე-პარკები,
მიწაზე მოარულია იგი! არა მორცხვი, რომელიც თვალს ცის სწორად არ თვლის, არამედ ამაყი, რომ დედამიწა ფერხთით გაგებულა, მისი უმანკო ფილტვებისთვის.. ჩიტები ვერ აფასებენ მიწას, ფუნდრუკებენ ახალ დაბადებული ვაშლივით, ჰგონიათ მიწასთან არა კავში არ აქვთ, და ასეც ეგონებათ ლპობამდე (გთხოვ მკითხველო, მათთან ამის შესახება არაფერი წამოგცდეს, თორემ ხომ გსმენია ჩიტების აპოკალიფსზე? ... ჰოდა ის დაჩქარდება).. ამაყია თეიმურაზის ქროლვა ეგვიპტური ღმერთების მიწებზე და ერთია მისი სურვილი, უდრეკია მისი თავდაჯერება საკუთარი ხელისა და ხმლის მქნეველი ხელის მიმართ.. განა, ეს გადაარჩენს ავაზაკებისგან? არა! ამან შეაყვარა მიწა.
მე- არ სცემს პატივს თეიმურაზს, არ უნთბეს შივას ათას სანთელს - თითოს თითო სახისთვის - არ გალობს თავისთვის მიძღვნილ ეკლესიაში, არ შეძარცვულა ფეხისამოსით და ტანისამოსით, არცა - თავისამოსით, ამად ვერა სულდგმული გაძარცვავს მას.. მისი მიზანი - ყაყაჩოს მდელოს გავს, დროის სვლასთან ერთად ოპიუმებად რომ იქცევიან, მისი აღქმა, დაჭრილია როგორც მიმავალი ზილის კამაზიდან შემთხვევით გადმომხტარი საზამთრო..
ფრაზები ჩაის პაკეტებზე
