ერთი ფაქტი გამახსენდა:
რამდენიმე წლის წინ კახეთიდან მოვდიოდი და პატარძეულთან 4 გოგო დგას გაჩერებაზე.
მარტო ვიყავი და მეთქი გავაყოლებ, გზაში გავერთობი ნოფხოტაჟით თქო
გავუჩერე, შევთავაზე, თბილისში თუ მოდიხართ, გაგაყოლებთ თქო.
ეგონათ ვკერავდი
(არადა ზოგადად ერთის დაკერვა რა არი და ახლა 4 ერთბაშად
)
ეგონათ რა, სამნი გაჩუმდნენ, უნდოდათ გამოყოლა და ის მეოთხე ტვინს #ყნავდა, შენო ვაფშეო რა პონტში გაგვიჩერეო, იმნაირები კი არ ვართო
მეთქი ცუდად რატო იგებთ, ადამიანურად გაგიჩერეთ და (თან ცოტა ამინდიც ურევდა) წაყვანა შეგთავაზეთ, რა გჭირს მეთქი.
თან მეც ტვინი მოვდღანი, მივხვდი, რომ ის სამი თანახმა იყო და ეს ბოსის პონტში ყავდათ. აი დოჩი ალიშბაიას ტიპის გოგო იყო
როგორც იქნა დავიყოლიე
მოკლედ, ბევრი რომ არ გავაგრძელო, იმ სამ გოგოს მანქანაშიც ხმა არ ამოუღიათ. და ის მეოთხე დოჩი მთელი გზა არ გაჩერებულა, იმდენი მელაპარაკა. ჯერ გამომკითხა ვინ ვიყავი რა ვიყავი, სად ვმუშაობდი და ა. შ. მერე თავისი მოაყოლა, იტალიაში ვცხოვრობო, ცოტა ხნით ვარ ჩამოსულიო აქეთურიო, იქითურიო, იქ რაღაც ბიზნესი მაქო, აქ რაღაცას ვაპირებო და მოკლედ, ტვინი მოდღნა რა
ლილოში ჩამოვიდნენ და წამოვედი
არის რაღაცეები, რასაც ვერ იმასიზავ.
· 
ამ ქალიშვილებს
