მე არ ვებრძვი

მე თავიდანვე, ანგელოსები და დემონები ერთმანეთს დავუმეგობრე და ერთმანეთის რადიკალურ თვისებებს ებრძოდნენ მხოლოდ
სკოლაშიც ერთად დამყავდა ( ბაღისთვის ვერ გავიმეტე ) უნდა გენახათ რა საყვარლები იყვნენ ერთად, ზურგზე ჩანთებით

და მერე უნი, ა.შ.
სტრელკებზეც და ჭირშიც კი დაყვებოდნენ ერთმანეთს და ლხინშიც ერთად არიან.
თუმცა მიუხედავად ასეთი შეხმატკბილებულობისა თავის ბუნებრივი, დამახასიათებელი ზნე და სისხლის ყივილით ერთმანეთის დაჩაგვრის მცდელობაც და თავიანთი რადიკალური თვისებების დაკანონების სურვილიც აქვთ ხოლმე მაინც შიგადაშიგ, (ცელქები<3)

მაგრამ აბა მე რისთვის ვყავარ? ენაცვალოთ მამა

უნდა ნახო, თუ ერთ ერთი გადაწყვეტს დაგვტოვოს და თავის სამშობლოს და ფრაქციას დაბრუნდეს დანარჩენები რა სევდიანად არიან.
გული დაგეწვება

ზედაპირულად ასეთია ჩემი გამოცდილება
This post has been edited by UFolk on 21 Feb 2022, 22:26
When it is dark enough, you can see the stars.
Sing of beauty, sing of life
Sing of beauty, sing of death.
The delicate world that wrapped around
The disparate soul that it surrounds.
“To define is to limit.”